امکان رشد معنوی بدون استاد: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

{{سوال}}

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

استاد اخلاق شخص عالم و دانشمند وارسته و راه رفته و راه يافته اي است که با دانش و عملي که دارد مي تواند افراد ديگري را نيز تربيت کند و در کسب اخلاق و فضيلت ها آنها را کمک بدهد؛ البته اين اشخاص آن اندازه کم و ناياب هستند که بدون تحقيق و دقت و زحمت نمي شود آنان را شناخت و به آنان اعتماد جست؛ در اين راه افراد فراواني يافت مي شوند که دکان زده‌اند و بازار خود را گرم مي کنند و بسياري را فريب مي دهند؛ بنابراين ملاک¬های اصلي استاد اخلاق خصوصاً استاد سير و سلوک، اجتهاد در فقه و اصول و آشنايي با شرايع و احکام ديني، تقوا و پارسايي صادق و بي ريا، درايت و درک همه جانبه براي تربيت شاگردان در ابعاد گوناگون و شناخت عميق ديني و معارف توحيدي خواهد بود که درک اجتماعي و بينش سياسي را بايد به آن ها افزود.

نکته ديگر اينکه، صحيح است که طي کردن وادي معرفت و درمان رذائل روحي بدون شناخت و بصيرت و استفاده از محضر استاد و راهنما امکان ندارد. و حضرت امام خميني (ره) در اين‌باره مي فرمايد: "استاد اخلاق براي خود معين نماييد. جلسه وعظ و خطابه و پند و نصيحت تشكيل دهيد خودرو نمي توان مهذّب شد... براي هر علم و صنعتي در دنيا استاد لازم است، لكن علوم معنوي و اخلاقي به تعليم و تعلّم نيازي ندارد و خودرو و بدون معلّم حاصل مي گردد!؟" (جهاد اكبر يا مبارزه با نفس، امام خميني، ۱۳ي۵، ص۲۳.)