شأن نزول آیه ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها

در شأن نزول آیه فوق چنین آمده‌است: سائلی وارد مسجد رسول خدا(ص) شد و از مردم درخواست کمک کرد. کسی چیزی به او نداد. حضرت علی(ع) در حالی که به نماز مشغول بود، در حالت رکوع، انگشتر خود را به سائل بخشید. از این رو در تکریم این بخشش، این آیه نازل شد.

ماجرای فوق را ده نفر از اصحاب پیامبر مانند ابن عباس، عمار یاسر، جابر بن عبدالله انصاری، ابوذر غفاری، أنس بن مالک، بلال و … نقل کرده‌اند. شیعه و اکثر اهل سنت در این شأن نزول، توافق دارند.<ref>ر.ک. الغدیر، ج۲؛ احقاق الحق، ج۲؛ کنز العمّال، ج۶.</ref> عمار یاسر می‌گوید: پس از انفاق انگشتر در نماز و نزول آیه بود که رسول خدا(ص) فرمود: {{عربی|من کنت مولاه فعلی مولاه}}.<ref>تفسیر المیزان، ذیل آیه.</ref>

پیامبر اکرم(ص) در غدیر خم، برای بیان مقام حضرت علی(ع) این آیه را تلاوت فرمود.<ref>تفسیر صافی، ذیل آیه.</ref> و خود امام علی(ع) نیز برای حقانیت خویش، بارها این آیه را می‌خواند.<ref>تفسیر المیزان، ذیل آیه.</ref> و ابوذر که خود شاهد ماجرا بوده‌است، در مسجدالحرام برای مردم داستان فوق را نقل می‌کرد.<ref>مجمع البیان، ذیل آیه.</ref>

امام صادق(ع) فرمودند: منظور از {{عربی|الَّذِینَ آمَنُوا …}}، علی(ع) و اولاد او، ائمه اطهار(ع) تا روز قیامت هستند. پس هر کس از اولاد او به جایگاه امامت رسید با این ویژگی مثل اوست، آنان صدقه می‌دهند در حال رکوع.<ref>کافی، ج۱.</ref>

مرحوم محدث بحرانی نیز در غایه المرام ۲۴ حدیث از منابع اهل سنت و ۱۹ روایت از منابع و مصادر شیعه نقل کرده‌است که مجموعاً ۴۳ حدیث می‌شود، بنابراین روایاتی که پیرامون این آیه وارد شده متواتر هستند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، آیات ولایت در قرآن، انتشارات نسل جوان، چاپ اول، سال ۱۳۸۱.</ref>