automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
خط ۹: | خط ۹: | ||
==حدیث اول== | ==حدیث اول== | ||
:{{عربی|شَيْئَانِ صَالِحَانِ لَمْ يَدْخُلاَ جَوْفَ وَاحِدٍ قَطُّ فَاسِداً إِلاَّ أَصْلَحَاهُ وَ شَيْئَانِ فَاسِدَانِ لَمْ يَدْخُلاَ جَوْفاً قَطُّ صَالِحاً إِلاَّ أَفْسَدَاهُ فَالصَّالِحَانِ اَلرُّمَّانُ وَ اَلْمَاءُ اَلْفَاتِرُ وَ اَلْفَاسِدَانِ اَلْجُبُنُّ وَ اَلْقَدِيدُ.}}<ref name=":0" /> | :{{عربی|شَيْئَانِ صَالِحَانِ لَمْ يَدْخُلاَ جَوْفَ وَاحِدٍ قَطُّ فَاسِداً إِلاَّ أَصْلَحَاهُ وَ شَيْئَانِ فَاسِدَانِ لَمْ يَدْخُلاَ جَوْفاً قَطُّ صَالِحاً إِلاَّ أَفْسَدَاهُ فَالصَّالِحَانِ اَلرُّمَّانُ وَ اَلْمَاءُ اَلْفَاتِرُ وَ اَلْفَاسِدَانِ اَلْجُبُنُّ وَ اَلْقَدِيدُ.}}<ref name=":0" /> | ||
خط ۱۷: | خط ۱۸: | ||
==حدیث دوم== | ==حدیث دوم== | ||
:{{عربی|إِنَّ اَلْجَوْزَ وَ اَلْجُبُنَّ إِذَا اِجْتَمَعَا كَانَا دَوَاءً وَ إِذَا اِفْتَرَقَا كَانَا دَاءً|ترجمه=}}<ref name=":1">کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۴۰.</ref> | :{{عربی|إِنَّ اَلْجَوْزَ وَ اَلْجُبُنَّ إِذَا اِجْتَمَعَا كَانَا دَوَاءً وَ إِذَا اِفْتَرَقَا كَانَا دَاءً|ترجمه=}}<ref name=":1">کلینی، محمد، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۴۰.</ref> | ||
خط ۲۵: | خط ۲۷: | ||
این روایت ضعیف است؛ زیرا عبد العزیز عبدی یکی از راویان این حدیث، ضعیف است.<ref>رک: رجال النجاشی، ص۲۴۴؛ رجال الطوسی، ص۲۴۵؛ رجال ابن داوود، ص۴۷۵؛ خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۲۴۰.</ref> علامه مجلسی نیز این روایت را مجهول و ناشناخته دانسته است.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۲۲، ص۱۷۴.</ref> | این روایت ضعیف است؛ زیرا عبد العزیز عبدی یکی از راویان این حدیث، ضعیف است.<ref>رک: رجال النجاشی، ص۲۴۴؛ رجال الطوسی، ص۲۴۵؛ رجال ابن داوود، ص۴۷۵؛ خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۲۴۰.</ref> علامه مجلسی نیز این روایت را مجهول و ناشناخته دانسته است.<ref>مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۲۲، ص۱۷۴.</ref> | ||
== حدیث سوم == | == حدیث سوم == | ||
:{{عربی| | <nowiki>:</nowiki>{{متن عربی|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع)، قَالَ: سَأَلَهُ رَجُلٌ عَنِ الْجُبُنِّ، فَقَالَ: «دَاءٌ لَادَوَاءَ فِيهِ». فَلَمَّا كَانَ بِالْعَشِيِّ، دَخَلَ الرَّجُلُ عَلى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع)، فَنَظَرَ إِلَى الْجُبُنِّ عَلَى الْخِوَانِ، فَقَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ، سَأَلْتُكَ بِالْغَدَاةِ عَنِ الْجُبُنِّ فَقُلْتَ لِي: إِنَّهُ هُوَ الدَّاءُ الَّذِي لَادَوَاءَ لَهُ، وَ السَّاعَةَ أَرَاهُ عَلَى الْخِوَانِ؟ قَالَ: فَقَالَ لِي: «هُوَ ضَارٌّ بِالْغَدَاةِ، نَافِعٌ بِالْعَشِيِّ، وَ يَزِيدُ فِي مَاءِ الظَّهْرِ».}} | ||
<br /> | |||
==حدیث متعارض== | |||
== حدیث متعارض == | |||
{{پایان پاسخ}} | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |