automoderated، دیوانسالاران، مدیران
۷٬۲۳۰
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
* '''جمعیت فراوان''': در بعضی از کتابها تعداد جمعیت حاضران در غدیرخم، حدود ۱۱۰ هزار نفر و در بعضی دیگر، بیش از ۱۲۰ هزار نفر ثبت شده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی و هفتم، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۲۱–۲۲.</ref> بنابراین از لحاظ جمعیت، فرق چندانی با روز عرفه آن ایام نداشته، لذا از حیث جمعیت هم کم نبودهاند. | * '''جمعیت فراوان''': در بعضی از کتابها تعداد جمعیت حاضران در غدیرخم، حدود ۱۱۰ هزار نفر و در بعضی دیگر، بیش از ۱۲۰ هزار نفر ثبت شده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی و هفتم، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۲۱–۲۲.</ref> بنابراین از لحاظ جمعیت، فرق چندانی با روز عرفه آن ایام نداشته، لذا از حیث جمعیت هم کم نبودهاند. | ||
* '''چهار راه جدایی کاروانها''': منطقه غدیرخم در واقع چهار راهی است که مردم سرزمین حجاز را از هم جدا میکند، راهی به سوی مدینه در شمال، راهی به سمت عراق در شرق، راهی به سمت غرب و سرزمین مصر، و راهی به سمت جنوب و سرزمین یمن؛ لذا چون مکان جدایی بود، چه بسا اگر اتفاقی رخ میداد، بیشتر در اذهان میماند و مسلمانان با دریافت آخرین دستور که در حقیقت نقطه پایانی در مأموریتهای پیامبر اکرم(ص) بود، از هم جدا میشدند.<ref> | * '''چهار راه جدایی کاروانها''': منطقه غدیرخم در واقع چهار راهی است که مردم سرزمین حجاز را از هم جدا میکند، راهی به سوی مدینه در شمال، راهی به سمت عراق در شرق، راهی به سمت غرب و سرزمین مصر، و راهی به سمت جنوب و سرزمین یمن؛ لذا چون مکان جدایی بود، چه بسا اگر اتفاقی رخ میداد، بیشتر در اذهان میماند و مسلمانان با دریافت آخرین دستور که در حقیقت نقطه پایانی در مأموریتهای پیامبر اکرم(ص) بود، از هم جدا میشدند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی و هفتم، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۲۱–۲۲.</ref> لذا به نظر میرسد تأثیر این مکان خیلی بیشتر از عرفه باشد. | ||
* '''محیط مساعد برای ابلاغ ولایت''': غدیرخم در آنروز شرایط جوی نامساعدی داشته است، در اینباره گفتهاند: هوا به قدری داغ بود که بعضی مجبور بودند، قسمتی از عبای خود را زیر پا و طرف دیگر آن را روی سر بیفکنند، در غیر این صورت ریگهای داغ بیابان و اشعه آفتاب پا و سر آنها را ناراحت میکرد. نه سایبانی در صحرا به چشم میخورد و نه سبزه و گیاه و درختی، جز تعداد معدودی درخت لخت و عریان که با گرمای بیابان با سرسختی مبارزه میکردند. جمعیتی به همین چند درخت پناه برده پارچه ای بر یکی از درختان برهنه افکندند و سایبانی برای پیامبر اکرم(ص) ترتیب داده بودند، ولی بادهای داغ به زیر این سایبان میخزند و گرمای سوزان آفتاب را در زیر آن پخش میکرد.<ref> | * '''محیط مساعد برای ابلاغ ولایت''': غدیرخم در آنروز شرایط جوی نامساعدی داشته است، در اینباره گفتهاند: هوا به قدری داغ بود که بعضی مجبور بودند، قسمتی از عبای خود را زیر پا و طرف دیگر آن را روی سر بیفکنند، در غیر این صورت ریگهای داغ بیابان و اشعه آفتاب پا و سر آنها را ناراحت میکرد. نه سایبانی در صحرا به چشم میخورد و نه سبزه و گیاه و درختی، جز تعداد معدودی درخت لخت و عریان که با گرمای بیابان با سرسختی مبارزه میکردند. جمعیتی به همین چند درخت پناه برده پارچه ای بر یکی از درختان برهنه افکندند و سایبانی برای پیامبر اکرم(ص) ترتیب داده بودند، ولی بادهای داغ به زیر این سایبان میخزند و گرمای سوزان آفتاب را در زیر آن پخش میکرد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سی و هفتم، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۲۱–۲۲.</ref> | ||
پیامبر اکرم(ص) در این شرایط و وضعیت نامساعد و بسیار سخت، آخرین دستور خداوند را ابلاغ کرد. به نظر میرسد هر چه شرایط سختتر و نامساعدتر باشد خاطره آن روز بیشتر در اذهان میماند. ولی در «عرفه» شرایط بسیار مناسب تر از «غدیر» بود، زیرا آنجا مکه بود و شرایط مناسب، غذاهای مناسب و مکان مناسب برای حاجیان فراهم بود لذا ممکن بود خیلی مؤثر نباشد و زود فراموش شود، و مسئله ای به این مهمی، کماهمیت جلوه داده شود. هم چنین اعلام دستوری از جانب خدا در چنین شرایط سخت و نامساعدی گویای اهمیت و ضرورت داشتن این دستور بود. | پیامبر اکرم(ص) در این شرایط و وضعیت نامساعد و بسیار سخت، آخرین دستور خداوند را ابلاغ کرد. به نظر میرسد هر چه شرایط سختتر و نامساعدتر باشد خاطره آن روز بیشتر در اذهان میماند. ولی در «عرفه» شرایط بسیار مناسب تر از «غدیر» بود، زیرا آنجا مکه بود و شرایط مناسب، غذاهای مناسب و مکان مناسب برای حاجیان فراهم بود لذا ممکن بود خیلی مؤثر نباشد و زود فراموش شود، و مسئله ای به این مهمی، کماهمیت جلوه داده شود. هم چنین اعلام دستوری از جانب خدا در چنین شرایط سخت و نامساعدی گویای اهمیت و ضرورت داشتن این دستور بود. |