نقش ارتباط نسبی با پیامبر در انتخاب امامان شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}

==شرایط امامت==

[[امامت]] دارای شرایطی خاص است. خدا بر اساس [[علم ازلی]] خود می‌دانست آن شرایط در چه کسانی خواهد بود؛ بنابراین آن افراد خاص که امامان دوازده‌گانه [[معصوم]] هستند را برای امامت برگزید. برخی از شرایط امامت چنین‌اند:  

[[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام برگزیده شدن به امامت خطاب به خدا  گفت:‌ «آیا این مقام الهی به فرزندان من (از نسل‌های بعدی) هم می‌رسد؟».<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> خدا پاسخ داد: «عهد من به ستمگران نمی‌رسد.»<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> این پاسخ اشاره به این دارد که یکی از شرایط امامت و مقام [[خلیفة الله|خلیفة‌اللهی]] [[عصمت]] از گناه و ستم است. یعنی از نسل ابراهیم بودن معیار امامت نیست و این که خداوند [[نبوت]] و امامت را در فرزندان و نسل ابراهیم قرار داده به خاطر شایستگی‌های خود او و لیاقت برخی از فرزندان او است؛ بنابراین، تنها از نسل ابراهیم بودن دلیل بر نبوت یا امامت نخواهد بود.  

با توجه به آنچه توضیح داده شد روشن گردید که با قطع نظر از وجود شرایط و ادله امامت که در کتب مربوط به آن مسئله توضیح داده شده است، از نسل پیامبر بودن دلیلی بر امامت امامان معصوم(ع) ما نیست و لو این که خدای متعال بر اساس علم و حکمت خود امامت و خلافت را بعد از امیرالمؤمنین(ع) در نسل پیغمبر اکرم(ص) قرار داد فضیلت آشکار برای آن حضرت محسوب شده و دلیل بر عظمت آن بزرگوار و اهل بیت او می‌باشد.

{{پایان پاسخ}}

==مطالعه بیشتر==

{{پایان مطالعه بیشتر}}