۱۱٬۹۱۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
وقتی در هشتاد سالگی رادیو بیبیسی با آقای یونگ مصاحبه میکند و از او سؤال میکند که آیا تو به خدا معتقدی؟ میگوید: من نیاز ندارم که به خدا معتقد باشم؛ برای این که خدا را درک میکنم. ایشان میگوید: این ناخودآگاه درون، جایی است که خدا از آن سرچشمه میگیرد؛ اما این که مطابق خارجی دارد یا نه، من نمیدانم. از حرفهای یونگ بر میآید که ایشان واقعاً معتقد به خدا است.<ref>به نقل از: آقای غروی (رئیس بخش روانشناسی دفتر همکاری حوزه و دانشگاه) در برنامه هفتگی گفتمان حوزه در مدرسه فیضیه.</ref> | وقتی در هشتاد سالگی رادیو بیبیسی با آقای یونگ مصاحبه میکند و از او سؤال میکند که آیا تو به خدا معتقدی؟ میگوید: من نیاز ندارم که به خدا معتقد باشم؛ برای این که خدا را درک میکنم. ایشان میگوید: این ناخودآگاه درون، جایی است که خدا از آن سرچشمه میگیرد؛ اما این که مطابق خارجی دارد یا نه، من نمیدانم. از حرفهای یونگ بر میآید که ایشان واقعاً معتقد به خدا است.<ref>به نقل از: آقای غروی (رئیس بخش روانشناسی دفتر همکاری حوزه و دانشگاه) در برنامه هفتگی گفتمان حوزه در مدرسه فیضیه.</ref> | ||
== | ==تجربه دینی== | ||
{{نوشتار اصلی|تجربه دینی بودن وحی}} | {{نوشتار اصلی|تجربه دینی بودن وحی}} | ||
==۴. پرستش و دعا== | ==۴. پرستش و دعا== | ||
در این بحث، پرستش شامل قربانی کردن، دعا و موسیقی عبادت گروهی و اینکه چگونه این عقاید در فعالیتهای بدنی جلوه گر میشود مثلاً قربانی کردن نیاز عمیق انسان برای فداکاری است بدون اینکه چرائی آنرا به صورت روشن درک کند. قربانی کردن خشم و عصبانیت را در فرد و جامعه فرومینشاند. دعا نیز میتواند به مثابه ابزار سازش تلقی شود و در موقعیتی بکار رود که سایر روشها به نتیجه نرسیده باشند و از اینجا معلوم میشود که دعای متفکرانه به ارتباط با خدا منجر میشود.<ref>سهرابی، فرامرز، مقاله روانشناسی و دین، فصلنامه حوزه و دانشگاه، شماره ۲۹.</ref> | در این بحث، پرستش شامل قربانی کردن، دعا و موسیقی عبادت گروهی و اینکه چگونه این عقاید در فعالیتهای بدنی جلوه گر میشود مثلاً قربانی کردن نیاز عمیق انسان برای فداکاری است بدون اینکه چرائی آنرا به صورت روشن درک کند. قربانی کردن خشم و عصبانیت را در فرد و جامعه فرومینشاند. دعا نیز میتواند به مثابه ابزار سازش تلقی شود و در موقعیتی بکار رود که سایر روشها به نتیجه نرسیده باشند و از اینجا معلوم میشود که دعای متفکرانه به ارتباط با خدا منجر میشود.<ref>سهرابی، فرامرز، مقاله روانشناسی و دین، فصلنامه حوزه و دانشگاه، شماره ۲۹.</ref> |