درک خداوند با حواس ظاهری: تفاوت میان نسخه‌ها

ما نمي‏توانيم به وسيله حواس ظاهري خداوند را ببينيم يا لمس كنيم. خداوند مهربان در قرآن مي‏فرمايند: "لا تدركه الابصار و هو يدرك الابصار" چشم‏ها او را در نمي‏يابند و او است كه ديدگان را در مي‏يابد؛ چون چيزهايي را مي‏توان ديد كه جسم دارند و حال آن‏كه خدا جسم ندارد و چيزي كه داراي جسم نيست ديده نمي‏شود؛ علاوه بر آن، حواس ظاهري ما فقط مي‏تواند چيزهايي مثل خودش را كه مادي هستند درك كند؛ بنابراين براي ديدن خداوند بايد از ابزار غير مادي مثل عقل و دل استفاده كنيم. مثلاً در نشانه‏هاي خداوند يعني آسمان‏ها و زمين و گردش شب و روز فكر كنيم. عقل ما با مشاهده جهاني كه همه چيز در آن زيبا و به‏جا خلق شده است، به ما مي‏گويد كه پروردگار دانا و توانايي وجود دارد. ما به وسيله دل خود هم مي‏توانيم خداوند را درك كنيم، مثلاً وقتي انسان اميدش از همه جا قطع مي‏شود در درون خود قدرت بي نهايتي را مي‏يابد كه او را متوجه خود مي‏كند. حضرت علي(ع) به اين مطلب در سخنان خود اشاره دارند كه "خداوند را با چشم سر نمي‏شود ديد، بلكه بايد با ايمان خود آن‏را يافت". پس خداوند را مي‏شود از روي نشانه‏ها و علاماتش شناخت و توصيف كرد.  

بنا بر اين خداوند ديدني نيست چون جسم ندارد، جسم باعث محدوديت است و امام سجاد - عليه السلام - مي فرمايد: "اِِنَّ اللهَ لا يُوصَفُ بِمحدوديه، عُظمَ رَبُّنا عَنِ الصفه فكيفَ يوصَفُ بمحدوديه مَنْ لايحد…"  (خدا به هيچ محدوديتي توصيف نمي شود چگونه به محدوديت توصيف شود. آنكه حدّي ندارد).

  | شناسه =  

  | تیترها =  

  | ویرایش =  

  | لینک‌دهی =  

  | تغییر مسیر =  

  | اولویت =  

  | کیفیت =