automoderated
۱٬۲۷۴
ویرایش
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ') |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''سورههای مثانی'''، بنابر قول مشهور، به سورههای بعد از [[سورههای مئین]] گفته ميشود. مفسرین احتمالات دیگری از جمله سورههای کمتر از صد آیه، [[سوره فاتحه]] و سورههایی که دارای قصه و رویدادها هستند، دادهاند. سیوطی ۳۹ سوره را جزو سورههای مثانی، [[طبرسی]] ۷ سوره و برخی همه [[سورههای قرآن]] را سورههای مثانی میدانند. | |||
== معنای لغوی و اصطلاحی == | == معنای لغوی و اصطلاحی == | ||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== منظور از سورههای مثانی == | == منظور از سورههای مثانی == | ||
برای '''سورههای مثانی''' احتمالات گوناگونی بیان شده است. | برای '''سورههای مثانی''' احتمالات گوناگونی بیان شده است. | ||
* مثانی سورههایی | * قول مشهور این است که مثانی سورههایی هستند که بعد از [[سورههای مئین]] بیاید. | ||
* سورههایی که آیات آن از صد آیه کمتر باشد. این تعریف از «فرّاء» میباشد. | * سورههایی که آیات آن از صد آیه کمتر باشد. این تعریف از «فرّاء» میباشد. | ||
* سورههایی که مثالهای آن دو جنبه دارد؟ هم برای پند و عبرت و هم برای خیر. | * سورههایی که مثالهای آن دو جنبه دارد؟ هم برای پند و عبرت و هم برای خیر. | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
* [[سوره تحریم]]<ref>سیوطی، الاتقان، ج۱، ص۲۲۴.</ref> | * [[سوره تحریم]]<ref>سیوطی، الاتقان، ج۱، ص۲۲۴.</ref> | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[شیخ طبرسی]]، سورههای مثانی را به دنبال هفت سورهٔ طولانی میداند | [[شیخ طبرسی]]، سورههای مثانی را به دنبال هفت سورهٔ طولانی میداند و شامل [[سوره یونس]]، [[سوره هود|هود]]، [[سوره یوسف|یوسف]]، [[سوره رعد|رعد]]، [[سوره ابراهیم|ابراهیم]]، [[سوره حجر|حجر]] و [[سوره نحل|نحل]] میشود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، بیروت، مؤسسه اعلمی، چاپ اول، ۱۴۱۵ ق، ج۱، ص۴۲.</ref> | ||
برخی، همهٔ سورههای قرآنی را «مثانی» میدانند، زیرا اخبار و قصهها در آن تکرار شده است.<ref>زرکشی، البرهان فی العلوم القرآن، قاهره، داراحیا، چاپ اول، ۱۳۷۶، ج۱، ص۲۴۵.</ref> | برخی، همهٔ سورههای قرآنی را «مثانی» میدانند، زیرا اخبار و قصهها در آن تکرار شده است.<ref>زرکشی، البرهان فی العلوم القرآن، قاهره، داراحیا، چاپ اول، ۱۳۷۶، ج۱، ص۲۴۵.</ref> |