معنای ربوبیت تکوینی و تشریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

  |شاخه فرعی۳ =

منظور از [[ربوبیت تکوینی]] و [[ربوبیت تشریعی]] چیست؟

[[صفات الهی]] به دو قسم [[صفات ذات]]، یعنی صفاتی که با توجه به نوعی از کمال از [[ذات الهی]] انتزاع می‌شوند و [[صفات فعل]] که از رابطه [[خداوند]] و مخلوقات انتزاع می‌شود تقسیم می‌شود. با توجه به اینکه ربوبیت بیانگر نوعی ارتباط خدای متعال با مخلوقاتش است و آن تدبیر مخلوقات و رسیدگی به امور آن‌ها است، از صفات فعل محسوب می‌گردد. وجه افتراق ربوبیت تکوینی و تشریع در این است که ربوبیت تکوینی شامل تمامی مخلوقات می‌گردد اما ربوبیت تشریعی مربوط به امور مخلوقات ذی‌شعور می‌باشد.

== صفات ذات و فعل ==

صفات الهی به دو قسم: صفات فعل و صفات ذات تقسیم می‌شوند.

صفات ذاتیه خداوند، صفاتی هستند که با توجه به نوعی از کمال، از ذات الهی انتزاع می‌شوند مانند [[حیات|حیات الهی]] و [[قدرت|قدرت الهی]]. و صفات فعلیه صفاتی هستند که از نوعی رابطه بین خداوند متعال و مخلوقاتش انتزاع می‌شوند؛ مانند خالقیت و رازقیت.

فرق اصلی این دو دسته از صفات آن است که در دسته اول، ذات مقدس الهی مصداق عینی آنهاست، اما دسته دوم حکایت از نسبت و اضافه ای بین خداوند متعال و آفریدگان دارد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقاید، سازمان تبلیغات، ۱۳۷۶، ج ۱، ص ۹۵.</ref>

== ربوبیت از جمله صفات فعل ==

ربوبیت، از قسم دوم صفات خداوند، یعنی از جمله روابطی است که بین خدا و خلق او لحاظ می‌شود، معنای ربوبیت آن است که مخلوقات، نه تنها در اصل وجود و هستی خود به خداوند محتاجند، بلکه تمامی شؤون وجودی آنها وابسته به خدای متعال است و هیچ گونه استقلالی ندارند و خداوند به هر صورت که اراده کند، در آنها تصرف می‌کند و امورشان را تدبیر می‌کند. حفظ و نگهداری کردن، حیات بخشیدن و میراندن، روزی دادن و به رشد و کمال رساندن، راهنمایی کردن و مورد امر و نهی قرار دادن از جمله مصادیق ربوبیت هستند.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، معارف قرآن، خداشناسی جهان‌شناسی، مؤسسه امام خمینی (ره)، ۱۳۶۸، ص ۴۹، ج ۱.</ref>

* [[ربوبیت تشریعی]]، از رابطه بین موجودات ذی‌شعور و خداوند انتزاع می‌شود، ولی [[ربوبیت تکوینی]] از رابطه تمامی مخلوقات و خداوند قابل انتزاع است.

* با توجه به خصیصه اول، ربوبیت تشریعی، در رابطه با راهنمایی درونی ([[عقل]]) یا بیرونی ([[پیامبران]]) خداوند نسبت به بندگان مطرح می‌شود و در رفع نیازهایی از این نوع، مؤثر است اما در ربوبیت تکوینی وجود موجودات و هستی آنها با تمامی شؤون و نیازها از جانب خداوند تدبیر می‌شود.

به دیگر تعبیر: ربوبیت تکوینی شامل اداره همه موجودات و تأمین نیازمندی‌های آن‌ها و در یک کلمه کارگردانی جهان می‌شود، و اما ربوبیت تشریعی، اختصاص به موجدیت ذی‌شعور و مختار دارد و شامل مسائلی از قبیل فرستادن کتاب آسمانی، فرستادن انبیاء، تعیین وظائف و تکالیف، جعل احکام و قوانین می‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقاید (دوره سه جلدی)، نشر بین‌الملل، ص ۸۴.</ref>

# اصول عقاید، محسن قرائتی.

# مصباح یزدی، آموزش عقائد، نشر بین‌الملل، (دوره سه جلدی).

== منابع ==

  | ناوبری =

  | نمایه =

  | بازبینی =

  | تکمیل =