نشوز: تفاوت میان نسخه‌ها

نشوز (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۴۶

۱٬۷۴۸ بایت حذف‌شده ، ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

A.ahmadi

automoderated

۶٬۳۴۱

ویرایش

@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 به زنی که وظایف زناشویی خود را انجام ندهد ناشِزه گفته شده است.<ref name=":0" />
-به فتوای [[امام خمینی]]، وقتی زن مانع از [[آمیزش|نزدیکی شوهر]] یا مانع از دیگر بهره‌های جنسی از او شود، نشوز زن تحقق می‌یابد. همچنین وقتی بدون اجازه شوهر از منزل خارج شود، ناشزه محسوب می‌شود؛ ولی اطاعت نکردن زن از شوهر، در کارهایی که مربوط به روابط زناشوئی نیست، مانند رسیدگی به امور خانه‌داری موجب نشوز زن نمی‌شود.<ref name=":1">رک امام خمینی، تحریر الوسیله، ترجمه علی اسلامی، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۵ ه‍. ق، ج۳، ص: ۵۴۴. «نشوز» در زوجه، خروج او از اطاعت شوهر است که بر زن واجب می‌شود، از اینکه خود را تمکین نکند و چیزهایی را که تنفرآور است و ضدیّت با تمتع و لذت بردن از او دارد از خود برطرف نکند؛ بلکه ترک نظافت و آرایش خود با اینکه شوهر آنها را می‌خواهد از این قبیل است و همچنین است خروج او از خانه او بدون اذنش و غیر اینها؛ و در جایی که اطاعت از او واجب نیست ترک آن موجب تحقق نشوز نمی‌باشد؛ پس اگر زن از خدمات خانه و حوائج مرد که به تمتع بردن او ارتباط ندارد خودداری نماید نشوز تحقق پیدا نمی‌کند از قبیل جارو کردن یا خیاطی یا غذا پختن یا غیر اینها، حتی آب دادن و پهن کردن رختخواب؛ و نیز رک: میرزای قمی، جامع الشتات فی أجوبه السؤالات، تهران: کیهان، ۱۴۱۳ ه‍. ق، ج۴، ص۴۹۴؛ و ر ک فاضل هندی، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۶ ه‍. ق، ج۷، ص۵۲۴.</ref>
+به فتوای [[امام خمینی]]، وقتی زن مانع از [[آمیزش|نزدیکی شوهر]] یا مانع از دیگر بهره‌های جنسی از او شود، نشوز زن تحقق می‌یابد. همچنین وقتی بدون اجازه شوهر از منزل خارج شود، ناشزه محسوب می‌شود؛ ولی اطاعت نکردن زن از شوهر، در کارهایی که مربوط به روابط زناشوئی نیست، مانند رسیدگی به امور خانه‌داری موجب نشوز زن نمی‌شود.<ref name=":1">امام خمینی، تحریر الوسیله، ترجمه علی اسلامی، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۵۴۴. </ref>
 همچنین اگر زن به نظافت خود نپردازد و [[آرایش زنان|آرایش]] نکند، طوری که باعث تنفر شوهر از خود شود، موجب نشوز او می‌گردد.<ref name=":1" />
@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 گاهی امتناع زن از لذت بردن جنسیِ شوهر از او، مشروع است. در این موارد نشوز زن تحقق نمی‌یابد. این موارد عبارتند از:
-* در صورتی که شوهر خانه مناسب با شأن زن برای او فراهم نکند؛ در این صورت زن می‌تواند به خانه شوهر نرود.<ref>ر. ک. فاضل هندی، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، ج۷، ص: ۵۲۴، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۶ ه‍. ق.</ref>
+* در صورتی که شوهر خانه مناسب با شأن زن برای او فراهم نکند؛ در این صورت زن می‌تواند به خانه شوهر نرود.<ref>فاضل هندی، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۶ق، ج۷، ص۵۲۴.</ref>
 * در صورتی که زن بیمار شود و پزشک نزدیکی جنسی با شوهر را منع کند، زن می‌تواند از نزدیکی خودداری کند.
 * اگر زن در [[حیض|عادت زنانگی]] باشد، باید از نزدیکی خودداری کند.
 * هرگاه زن برای انجام تکالیف [[واجب]]، از شوهر اجازه بیرون رفتن از خانه بگیرد و شوهر اجازه ندهد، زن می‌تواند خارج شود و این باعث نشوز او نمی‌شود؛ مانند آنکه زن [[استطاعت|مستطیع]] شود و بخواهد به [[حج]] برود.
 * هرگاه پزشک خروج زن را از منزل برای درمان لازم بداند و شوهر اجازه ندهد، زن می‌تواند خارج شود.
-* در صورتی که شوهر به یکی از بیماری‌های واگیردار مبتلا شود، زن می‌تواند تا اندازه‌ای که از سرایت آن ایمن بماند، از شوهر دوری کند.<ref>ماده «۱۱۲۷» قانون مدنی: «هرگاه شوهر بعد از عقد مبتلا به یکی از امراض مقاربتی گردد، زن حق خواهد داشت که از نزدیکی با او امتناع نماید و امتناع بعلت مزبور مانع حق نفقه نخواهد بود».</ref>
+* در صورتی که شوهر به یکی از بیماری‌های واگیردار مبتلا شود، زن می‌تواند تا اندازه‌ای که از سرایت آن ایمن بماند، از شوهر دوری کند.<ref>ماده ۱۱۲۷ قانون مدنی.</ref>
-* در صورتی که بودن زن با شوهر در یک منزل، ترس از ضرر بدنی یا مالی یا شرافتی برای زن داشته باشد، او می‌تواند منزل را ترک کند و به منزل دیگری برود.<ref>محمدتقی بهجت، محمدتقی بهجت، استفتاءات، قم: دفتر آیت الله بهجت، ۱۳۲۸ ق، ج۴، ص۱۲۴.</ref> این حکم در ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی جمهوری ایران نیز آمده است.
+* در صورتی که بودن زن با شوهر در یک منزل، ترس از ضرر بدنی یا مالی یا شرافتی برای زن داشته باشد، او می‌تواند منزل را ترک کند و به منزل دیگری برود.<ref>بهجت، محمدتقی، استفتاءات، قم، دفتر آیت الله بهجت، ۱۳۲۸ق، ج۴، ص۱۲۴.</ref> این حکم در ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی جمهوری ایران نیز آمده است.
 {{مطالعه بیشتر}}