automoderated، دیوانسالاران، مدیران
۷٬۲۳۰
ویرایش
جز (←پیشنهاد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
والدین برای انتخاب نام برای فرزندان شان باید تمام سعی و تلاش خود را به کار ببرند تا با هم فکری و توافق یکدیگر نامی زیبا، مناسب و پُر محتوا برای فرزند دلبندشان برگزینند و از اسامی زشت و سبک که ممکن است در زمان طفولیت بسیار زیبا و شیوا جلوه کند ولی، برای سنین جوانی یا بزرگسالی سبک و احیاناً خجالتآور باشد، پرهیز نمایند؛ چه این که این گونه از اسامی و القاب، دستاویزی خواهد شد برای تمسخر دیگران: | والدین برای انتخاب نام برای فرزندان شان باید تمام سعی و تلاش خود را به کار ببرند تا با هم فکری و توافق یکدیگر نامی زیبا، مناسب و پُر محتوا برای فرزند دلبندشان برگزینند و از اسامی زشت و سبک که ممکن است در زمان طفولیت بسیار زیبا و شیوا جلوه کند ولی، برای سنین جوانی یا بزرگسالی سبک و احیاناً خجالتآور باشد، پرهیز نمایند؛ چه این که این گونه از اسامی و القاب، دستاویزی خواهد شد برای تمسخر دیگران: | ||
* روزی امام صادق(ع) به عبدالملک بن اعین فرمودند: «چرا نام پسرت را ضریس گذاشتی؟ عبدالملک بیادبی کرد و گفت: چطور پدرت تو را جعفر نامید؟ امام صادق(ع) فرمودند: جعفر نام نهری روان در بهشت است؛ اما ضریس نام شیطان است.»<ref>نوری، | * روزی امام صادق(ع) به عبدالملک بن اعین فرمودند: «چرا نام پسرت را ضریس گذاشتی؟ عبدالملک بیادبی کرد و گفت: چطور پدرت تو را جعفر نامید؟ امام صادق(ع) فرمودند: جعفر نام نهری روان در بهشت است؛ اما ضریس نام شیطان است.»<ref>محدث نوری، مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۴۴۷؛ بروجردی، حسین، جامع أحادیث الشیعه، تهران، انتشارات فرهنگ سبز، ۱۳۸۶ش، ج۲۶، ص۷۳۲. </ref> | ||
* امام در روایت دیگری میفرماید: {{عربی|کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صیُغَیِّرُ الْأَسْمَاءَ الْقَبِیحَه فِی الرِّجَالِ وَ الْبُلْدَان|ترجمه=رسول خدا(ص) نامهای زشت افراد و شهرها را تغییر میداد.}}<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۱۲۷، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. </ref> | * امام در روایت دیگری میفرماید: {{عربی|کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صیُغَیِّرُ الْأَسْمَاءَ الْقَبِیحَه فِی الرِّجَالِ وَ الْبُلْدَان|ترجمه=رسول خدا(ص) نامهای زشت افراد و شهرها را تغییر میداد.}}<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۱۲۷، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. </ref> | ||
* یعقوب سراج میگوید: حضور امام صادق(ع) شرفیاب شده، دیدم آن حضرت کنار گهواره فرزندش امام کاظم(ع) ایستاده و با کودکش حرف میزند، نشستم تا حضرت کارش تمام شود، آنگاه به احترام حضرت از جا برخاستم. به من فرمود: نزدیک مولای خودت بیا و بر او سلام کن. اطاعت کردم، نزدیک گهواره رفتم و به نوزاد سلام کردم. کودک گهواره، سلام مرا به زبان فصیحی پاسخ داد و فرمود: هماکنون به خانه برو و نام دخترت را که دیروز نامگذاری کردی، تغییر بده، زیرا آن نامی است که خدا دوست نمیدارد. یعقوب می گوید: آری چند روز پیش خدا دختری به من داده بود، اسمش را حمیراء گذاشته بودم. امام صادق(ع) فرمود: فرمان فرزندم را به کار ببند که نجات شما در آنست.<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، | * یعقوب سراج میگوید: حضور امام صادق(ع) شرفیاب شده، دیدم آن حضرت کنار گهواره فرزندش امام کاظم(ع) ایستاده و با کودکش حرف میزند، نشستم تا حضرت کارش تمام شود، آنگاه به احترام حضرت از جا برخاستم. به من فرمود: نزدیک مولای خودت بیا و بر او سلام کن. اطاعت کردم، نزدیک گهواره رفتم و به نوزاد سلام کردم. کودک گهواره، سلام مرا به زبان فصیحی پاسخ داد و فرمود: هماکنون به خانه برو و نام دخترت را که دیروز نامگذاری کردی، تغییر بده، زیرا آن نامی است که خدا دوست نمیدارد. یعقوب می گوید: آری چند روز پیش خدا دختری به من داده بود، اسمش را حمیراء گذاشته بودم. امام صادق(ع) فرمود: فرمان فرزندم را به کار ببند که نجات شما در آنست.<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۳۸۹.</ref> | ||
حمیراء در لغت به معنای زن سفیدرو است که لقب عایشه همسر پیامبر(ص) بوده است. احتمالا چون این نام منتسب به عایشه بوده است، مبغوض اهلبیت(ع) گردیده است. | حمیراء در لغت به معنای زن سفیدرو است که لقب عایشه همسر پیامبر(ص) بوده است. احتمالا چون این نام منتسب به عایشه بوده است، مبغوض اهلبیت(ع) گردیده است. | ||
* امام کاظم(ع) در روایتی میفرماید: {{عربی|لَا یَدْخُلُ الْفَقْرُ بَیْتاً فِیهِ اسْمُ مُحَمَّدٍ أَوْ أَحْمَدَ أَوْ عَلِیٍّ أَوِ الْحَسَنِ أَوِ الْحُسَیْنِ أَوْ جَعْفَرٍ أَوْ طَالِبٍ أَوْ عَبْدِ اللَّهِ أَوْ فَاطِمَه مِنَ النِّسَاءِ|ترجمه=در خانهای که نام محمّد، یا احمد، یا علی، یا حسن، یا حسین، یا طالب، یا عبد اللَّه، یا فاطمه از بین زنان باشد، فقر وارد نمیشود.}}<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، | * امام کاظم(ع) در روایتی میفرماید: {{عربی|لَا یَدْخُلُ الْفَقْرُ بَیْتاً فِیهِ اسْمُ مُحَمَّدٍ أَوْ أَحْمَدَ أَوْ عَلِیٍّ أَوِ الْحَسَنِ أَوِ الْحُسَیْنِ أَوْ جَعْفَرٍ أَوْ طَالِبٍ أَوْ عَبْدِ اللَّهِ أَوْ فَاطِمَه مِنَ النِّسَاءِ|ترجمه=در خانهای که نام محمّد، یا احمد، یا علی، یا حسن، یا حسین، یا طالب، یا عبد اللَّه، یا فاطمه از بین زنان باشد، فقر وارد نمیشود.}}<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۳۹۶.</ref> | ||
* امام باقر(ع) نیز میفرماید: {{عربی|إِنَّ الشَّیْطَانَ إِذَا سَمِعَ مُنَادِیاً یُنَادِی یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ ذَابَ کَمَا یَذُوبُ الرَّصَاص|ترجمه=هر وقت شیطان بشنود کسی نام محمد یا علی را صدا میزند، مانند سرب یا قلع، ذوب میشود.}}<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، | * امام باقر(ع) نیز میفرماید: {{عربی|إِنَّ الشَّیْطَانَ إِذَا سَمِعَ مُنَادِیاً یُنَادِی یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ ذَابَ کَمَا یَذُوبُ الرَّصَاص|ترجمه=هر وقت شیطان بشنود کسی نام محمد یا علی را صدا میزند، مانند سرب یا قلع، ذوب میشود.}}<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۳۹۳.</ref> | ||
یکی از تأثیرات نام خوب آن است که انسان سعی میکند آن چنانکه صاحب اصلی نام دارای خصلتهای خوب است، او نیز آنها را اکتساب کند و میکوشد تا حدّ امکان از حیثیت آن نام خوب محافظت کند و از برکات آن بهرهمند شود. امام علی(ع) در این زمینه میفرماید: «مَا مِنْ أَهْلِ بَیْتٍ فِیهِمُ اسْمُ نَبِیٍّ إِلَّا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِمْ مَلَکاً یُقَدِّسُهُمْ بِالْغَدَاه وَ الْعَشِیِّ؛ هر خانهای که نام پیامبری در آن باشد، هر صبح و شام مورد تقدیس فرشتگان الهی قرار میگیرد.»<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۱۲۹، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. </ref> | یکی از تأثیرات نام خوب آن است که انسان سعی میکند آن چنانکه صاحب اصلی نام دارای خصلتهای خوب است، او نیز آنها را اکتساب کند و میکوشد تا حدّ امکان از حیثیت آن نام خوب محافظت کند و از برکات آن بهرهمند شود. امام علی(ع) در این زمینه میفرماید: «مَا مِنْ أَهْلِ بَیْتٍ فِیهِمُ اسْمُ نَبِیٍّ إِلَّا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِمْ مَلَکاً یُقَدِّسُهُمْ بِالْغَدَاه وَ الْعَشِیِّ؛ هر خانهای که نام پیامبری در آن باشد، هر صبح و شام مورد تقدیس فرشتگان الهی قرار میگیرد.»<ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۱۲۹، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. </ref> |