راه‌های افزایش ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

ابرابزار
(اصلاح پاورقی‌ها.)
(ابرابزار)
خط ۳: خط ۳:
  | شاخه اصلی = اخلاق
  | شاخه اصلی = اخلاق
  |شاخه فرعی۱ = ایمان
  |شاخه فرعی۱ = ایمان
  |شاخه فرعی۲ =  
  |شاخه فرعی۲ =
  |شاخه فرعی۳ =  
  |شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{سوال}}
{{سوال}}
راه هاي تقويت و افزايش ايمان قلبي و باورهاي ديني چیست؟
راه‌های تقویت و افزایش ایمان قلبی و باورهای دینی چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
==یاد خدا==
يكي از بهترين راه‌هاي تقويت ايمان و باورهاي ديني، ياد و ذكر مداوم خداوند است؛ زیرا ياد خداوند موجب اطمينان قلب مي‌شود و هر گاه انسان به مقام اطمينان قلبي برسد و به اصطلاح صاحب «قلب مطمئنه» شود، باورهاي ديني او چون فولاد آب ديده محكم و پرتوان مي‌شود؛ لذا خداي سبحان فرمود: الا بذكر الله تطمئن القلوب آگاه باشيد كه با ياد خدا دلها اطمينان و آرامش پيدا مي‌كند.<ref>رعد:۲۸.</ref>


==شناخت دین==
== یاد خدا ==
راه ديگري كه براي تقويت باورهاي ديني و در واقع تقويت ايمان و اعتقادات وجود دارد، شناخت درست دين است؛ زيرا هر اندازه انسان دين را بهتر و درست‌تر بشناسد و باورهاي ديني و مذهبي بر اساس شناخت درست از دين شكل بگيرد و پديد آيد؛ بهتر و بيشتر مي‌تواند در برابر هجوم تبليغات دين‌زدايي جهان معاصر، مقاومت كند و اگر پايه‌هاي معرفت ديني انسان قوي نبوده و باورهاي ديني انسان، مستند و محكم نباشد و هر باور و اعتقاد ديني تكيه‌گاهي در قرآن و روايات صحيح و مباني كلامي و فلسفي به همراه نداشته باشد،‌ در برابر هجمة تندباد حوادث و تبليغات دين‌زدايي عصر جديد، تاب مقاومت نخواهد داشت.
یکی از بهترین راه‌های تقویت ایمان و باورهای دینی، یاد و ذکر مداوم خداوند است؛ زیرا یاد خداوند موجب اطمینان قلب می‌شود و هر گاه انسان به مقام اطمینان قلبی برسد و به اصطلاح صاحب «قلب مطمئنه» شود، باورهای دینی او چون فولاد آب دیده محکم و پرتوان می‌شود؛ لذا خدای سبحان فرمود: الا بذکر الله تطمئن القلوب آگاه باشید که با یاد خدا دلها اطمینان و آرامش پیدا می‌کند.<ref>رعد:۲۸.</ref>


==محبت==
== شناخت دین ==
راه سوم براي قوي شدن باورهاي ديني و مذهبي، راه محبت و عشق است. به دليل نقش مهم عشق و محبت در تقويت باورهاي ديني و مذهبي است كه بزرگان، همواره بر عنصر محبت (دوستي خدا، پيامبر و اهل بيت ـ عليهم السلام ـ) اصرار دارند؛ از جمله شهيد مطهري در اين باره مي‌گويد: از بزرگترين امتيازات شيعه بر ساير مذاهب اين است كه پايه و زيربناي اصلي آن، محبت است و اساساً تشيع، مذهب عشق و شيفتگي است. عنصر محبت در تشيع، دخالت تام دارد. تاريخ تشيع با نام يك سلسله از شيفتگان و جانبازان سراز پا نشناخته، توأم است.<ref>مطهري، مرتضي، جاذبه و دافعه علي، انتشارات صدرا، چاپ پنجم، ۱۳۶۶ش، ص۴۳. </ref> 
راه دیگری که برای تقویت باورهای دینی و در واقع تقویت ایمان و اعتقادات وجود دارد، شناخت درست دین است؛ زیرا هر اندازه انسان دین را بهتر و درست‌تر بشناسد و باورهای دینی و مذهبی بر اساس شناخت درست از دین شکل بگیرد و پدید آید؛ بهتر و بیشتر می‌تواند در برابر هجوم تبلیغات دین‌زدایی جهان معاصر، مقاومت کند و اگر پایه‌های معرفت دینی انسان قوی نبوده و باورهای دینی انسان، مستند و محکم نباشد و هر باور و اعتقاد دینی تکیه‌گاهی در قرآن و روایات صحیح و مبانی کلامی و فلسفی به همراه نداشته باشد، در برابر هجمة تندباد حوادث و تبلیغات دین‌زدایی عصر جدید، تاب مقاومت نخواهد داشت.


بهترين دليل بر نقش عشق و محبت در تحكيم باورهاي ديني، ايثار و فداكاري ياران امام حسين ـ عليه السلام ـ در كربلاست. يعني عشق و محبت آنان سبب شد كه آنگونه در ركاب آن حضرت جان خود را فدا كنند و بگويند: اگر هزار بار كشته شويم و زنده شويم، باز هم از حمايت و همراهي شما دست برنمي‌داريم.  
== محبت ==
راه سوم برای قوی شدن باورهای دینی و مذهبی، راه محبت و عشق است. به دلیل نقش مهم عشق و محبت در تقویت باورهای دینی و مذهبی است که بزرگان، همواره بر عنصر محبت (دوستی خدا، پیامبر و اهل بیت ـ علیهم السلام ـ) اصرار دارند؛ از جمله شهید مطهری در این باره می‌گوید: از بزرگترین امتیازات شیعه بر سایر مذاهب این است که پایه و زیربنای اصلی آن، محبت است و اساساً تشیع، مذهب عشق و شیفتگی است. عنصر محبت در تشیع، دخالت تام دارد. تاریخ تشیع با نام یک سلسله از شیفتگان و جانبازان سراز پا نشناخته، توأم است.<ref>مطهری، مرتضی، جاذبه و دافعه علی، انتشارات صدرا، چاپ پنجم، ۱۳۶۶ش، ص۴۳.</ref>


بنابراين عشق و محبت، نقش بسيار مهمّي در تقويت ايمان و باورهاي ديني و مذهبي دارد و هر اندازه عشق و محبت همراه با شناخت و معرفت انسان به باورهاي ديني و مذهبي، بيشتر باشد، باور ديني او قوي‌تر خواهد بود. برهمين اساس امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: «هل الدين الّا الحبّ»؛  يعني آيا دين غير از محبت است.<ref>طباطبايي، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، بيروت، نشر موسسه الاعلمي، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۱۶۰. </ref>
بهترین دلیل بر نقش عشق و محبت در تحکیم باورهای دینی، ایثار و فداکاری یاران امام حسین ـ علیه السلام ـ در کربلاست. یعنی عشق و محبت آنان سبب شد که آنگونه در رکاب آن حضرت جان خود را فدا کنند و بگویند: اگر هزار بار کشته شویم و زنده شویم، باز هم از حمایت و همراهی شما دست برنمی‌داریم.


==انس با قرآن==
بنابراین عشق و محبت، نقش بسیار مهمّی در تقویت ایمان و باورهای دینی و مذهبی دارد و هر اندازه عشق و محبت همراه با شناخت و معرفت انسان به باورهای دینی و مذهبی، بیشتر باشد، باور دینی او قوی‌تر خواهد بود. برهمین اساس امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: «هل الدین الّا الحبّ»؛ یعنی آیا دین غیر از محبت است.<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، بیروت، نشر مؤسسه الاعلمی، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۱۶۰.</ref>
راه ديگر براي تقويت ايمان و باورهاي ديني، انس با قرآن است؛ لذا در قرآن كريم فرمود: اذا تليت عليهم آياته زادتهم ايماناً؛  يعني مؤمنان راستين هنگام استماع و شنيدن آيات الهي ايمان آنها افزوده مي‌گردد.<ref>انفال:۲. </ref>  


استاد جوادي آملي در اين باره نكاتي آموزنده دارد؛ از جمله مي‌گويد: بهترين راه صلاح، اُنس با قرآن است. به همين دليل مي‌فرمايد: فاقرؤوا ما تيسر من القرآن؛ يعني آن مقدار كه براي شما ميسور است، قرآن تلاوت كنيد<ref>مزمل:۲۰. </ref> و با اين كتاب الهي مأنوس باشيد. حتي اگر معناي بعضي از آيات براي شما روشن نشد، نگوييد خواندن بدون ادراك چه اثري دارد، چون قرآن كلام آدمي نيست كه اگر كسي معنايش را نداند، خواندنش بي‌ثمر باشد؛ بلكه قرآن نور الهي است و خواندن آن عبادت است؛ هر چند معناي آن هم درك نشود. قرآن حبل (ريسمان) الهي است كه اُنس با آن و تدبر در آن و ايمان و عمل به آن انسان را بالا مي‌برد و به مقام صالحين ملحق مي‌سازد. تحت ولايت الله قرار مي‌دهد. اگر انسان مشمول ولايت الله بود، امورش را خدا اداره مي‌كند و در آن مقام ديگر راهي براي وسوسه و رخنة اهريمن نيست.<ref>جوادي آملي، عبدالله، قرآن در قرآن، تفسير موضوعي 1، قم، نشر موسسه اسراء، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش، ص۲۳۷ـ۲۴۰. </ref>  
== انس با قرآن ==
راه دیگر برای تقویت ایمان و باورهای دینی، انس با قرآن است؛ لذا در قرآن کریم فرمود: اذا تلیت علیهم آیاته زادتهم ایماناً؛ یعنی مؤمنان راستین هنگام استماع و شنیدن آیات الهی ایمان آنها افزوده می‌گردد.<ref>انفال:۲.</ref>


انس و تلاوت قرآن، چون انسان را زير پوشش ولايت الهي مي‌برد، وسوسه‌هاي تبليغات سوء، بر باورهاي ديني او اثر نمي‌كند؛ به خصوص اگر قرآن در فصل شكوفاي عمر، يعني سن جواني و نوجواني خوانده شود؛ لذا در روايات آمده: كسي که در سن جواني قرآن بخواند، قرآن با خون و گوشت او ـ يعني خمير ماية وجودي او ـ آميخته مي‌شود.<ref>کليني، محمد بن يعقوب، اصول كافي، با ترجمه سيدهاشم رسولي محلاتي، نشر علميه الاسلاميه، ج۴، ص۴۰۵، كتاب فضل قرآن، باب حامل قرآن، ج۴.</ref>
استاد جوادی آملی در این باره نکاتی آموزنده دارد؛ از جمله می‌گوید: بهترین راه صلاح، اُنس با قرآن است. به همین دلیل می‌فرماید: فاقرؤوا ما تیسر من القرآن؛ یعنی آن مقدار که برای شما میسور است، قرآن تلاوت کنید<ref>مزمل:۲۰.</ref> و با این کتاب الهی مأنوس باشید. حتی اگر معنای بعضی از آیات برای شما روشن نشد، نگویید خواندن بدون ادراک چه اثری دارد، چون قرآن کلام آدمی نیست که اگر کسی معنایش را نداند، خواندنش بی‌ثمر باشد؛ بلکه قرآن نور الهی است و خواندن آن عبادت است؛ هر چند معنای آن هم درک نشود. قرآن حبل (ریسمان) الهی است که اُنس با آن و تدبر در آن و ایمان و عمل به آن انسان را بالا می‌برد و به مقام صالحین ملحق می‌سازد. تحت ولایت الله قرار می‌دهد. اگر انسان مشمول ولایت الله بود، امورش را خدا اداره می‌کند و در آن مقام دیگر راهی برای وسوسه و رخنة اهریمن نیست.<ref>جوادی آملی، عبدالله، قرآن در قرآن، تفسیر موضوعی 1، قم، نشر مؤسسه اسراء، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش، ص۲۳۷–۲۴۰.</ref>


بدون ترديد كسي كه معارف قرآن با خميرة وجودي او آميخته شده باشد، تندباد شبهات و به تعبير مقام معظم رهبري: «شبيخون فرهنگي» بيگانگان، نمي‌تواند در باورهاي ديني او خلل و اضطراب ايجاد كند. (دربارة تأثير و آثار تلاوت قرآن به منبع ذيل مراجعه شود).<ref>كتاب فضل قرآن، باب حامل قرآن، ج۴، ص 394 تا 446. </ref>
انس و تلاوت قرآن، چون انسان را زیر پوشش ولایت الهی می‌برد، وسوسه‌های تبلیغات سوء، بر باورهای دینی او اثر نمی‌کند؛ به خصوص اگر قرآن در فصل شکوفای عمر، یعنی سن جوانی و نوجوانی خوانده شود؛ لذا در روایات آمده: کسی که در سن جوانی قرآن بخواند، قرآن با خون و گوشت او ـ یعنی خمیر مایة وجودی او ـ آمیخته می‌شود.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، با ترجمه سیدهاشم رسولی محلاتی، نشر علمیه الاسلامیه، ج۴، ص۴۰۵، کتاب فضل قرآن، باب حامل قرآن، ج۴.</ref>


==عبادت و نیایش==
بدون تردید کسی که معارف قرآن با خمیرة وجودی او آمیخته شده باشد، تندباد شبهات و به تعبیر مقام معظم رهبری: «شبیخون فرهنگی» بیگانگان، نمی‌تواند در باورهای دینی او خلل و اضطراب ایجاد کند. (دربارة تأثیر و آثار تلاوت قرآن به منبع ذیل مراجعه شود).<ref>کتاب فضل قرآن، باب حامل قرآن، ج۴، ص 394 تا 446.</ref>
عبادت و نيايش و انس مداوم با مناجات‌هاي الهي و تشرف به محضر بزرگان و علماي راستين و استفاده از بركات علمي و معنوي و انفاس قُدسي آنان، در استحكام و تقويت باورهاي ديني و مذهبي نقش مؤثر دارد.<ref>مطهري، مرتضي، آزادي معنوي، جديد گفتارهاي معنوي، نشر صدرا، چاپ نونزدهم، ۱۳۷۸ش.</ref>


==نتیجه==
== عبادت و نیایش ==
خلاصه و فشرده همه مطالب ياد شده آن است كه تمسك به قرآن و عترت، در همه ادوار و زمانها، مهمترين، بلكه تنها راه تقويت و حافظ عقايد و باورهاي ديني و مذهبي است؛ لذا در حديثي كه شيعه و سني آن را از پيامبر نقل كرده اند حضرت فرمود: {{قرآن|انّي تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي اهل بيتي ما اِن تمسكتم بهما لن تضلّوا بعدي ابداً}}، من دو چيز گرانبها يعني كتاب خدا و عترت خود را ميان شما به يادگار گذاشته‌ام، اگر به آن دو تمسك نماييد، هرگز بعد از من دچار گمراهي نمي‌شويد.<ref>فضائل الخمسه من الصحاح السته، قم، نشر مجمع جهاني اهلبيت، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص 1، مقدمه و ص52.</ref>
عبادت و نیایش و انس مداوم با مناجات‌های الهی و تشرف به محضر بزرگان و علمای راستین و استفاده از برکات علمی و معنوی و انفاس قُدسی آنان، در استحکام و تقویت باورهای دینی و مذهبی نقش مؤثر دارد.<ref>مطهری، مرتضی، آزادی معنوی، جدید گفتارهای معنوی، نشر صدرا، چاپ نونزدهم، ۱۳۷۸ش.</ref>
 
== نتیجه ==
خلاصه و فشرده همه مطالب یاد شده آن است که تمسک به قرآن و عترت، در همه ادوار و زمانها، مهمترین، بلکه تنها راه تقویت و حافظ عقاید و باورهای دینی و مذهبی است؛ لذا در حدیثی که شیعه و سنی آن را از پیامبر نقل کرده‌اند حضرت فرمود: {{قرآن|انّی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ما اِن تمسکتم بهما لن تضلّوا بعدی ابداً}}، من دو چیز گرانبها یعنی کتاب خدا و عترت خود را میان شما به یادگار گذاشته‌ام، اگر به آن دو تمسک نمایید، هرگز بعد از من دچار گمراهی نمی‌شوید.<ref>فضائل الخمسه من الصحاح السته، قم، نشر مجمع جهانی اهلبیت، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص 1، مقدمه و ص52.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس|۲}}


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش