automoderated
۶٬۳۴۱
ویرایش
(←بندگی) |
(←بندگی) |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
===بندگی=== | ===بندگی=== | ||
با توجه به آیه {{قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ|ترجمه = و پروردگارت را عبادت كن تا يقين فرا رسد.}}<ref>حجر:۹۹؛ خدای را عبادت کن تا یقین را دریابی.</ref> در واقع نتیجه (عبادت) را یقین میداند. یعنی راه رسیدن به یقین عبادت است. | با توجه به آیه {{قرآن|وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ|ترجمه =و پروردگارت را عبادت كن تا يقين فرا رسد.}}<ref>حجر:۹۹؛ خدای را عبادت کن تا یقین را دریابی.</ref> در واقع نتیجه (عبادت) را یقین میداند. یعنی راه رسیدن به یقین عبادت است. | ||
امّا عبادت چیست؟ آیا همین نماز و روزه کافی است، اگر چنین است، چرا این همه انسان که همه روزه به عبادت مشغولند، به یقین نمیرسند؟ عبادت هدف خلقت ذکر شده است،<ref>ذاریات:۵۶؛ و ما خلقت الجن و الانس الّا لیعبدون.</ref> و مراد از عبادت در اینجا، اعمال عبادی خاص نیست، بلکه منظور زندگی بر مدار عبودیت است؛ یعنی بندگی و بنده وار زیستن، چنانکه بردگان و بندگان روزگار قدیم همیشه برده بودند؛ نه آن که فقط ساعتی از روز را برده باشند، بلکه تمام حرکات و سکنات و اعمال آنها برای مولی و در خدمت مولایشان بوده است. عبودیت در برابر خداوند نیز به همین گونه است که انسان را به یقین میرساند. یعنی آدمی در تمامی لحظات و حالات خود، برای خدا باشد و رضایت او را طلب کند، در هر کاری که انجام میدهد، هر جا که مینگرد، هر سخنی که میگوید یا میشنود… فقط رضای خدا و دستورات الهی را در نظر داشته باشد. | امّا عبادت چیست؟ آیا همین نماز و روزه کافی است، اگر چنین است، چرا این همه انسان که همه روزه به عبادت مشغولند، به یقین نمیرسند؟ عبادت هدف خلقت ذکر شده است،<ref>ذاریات:۵۶؛ و ما خلقت الجن و الانس الّا لیعبدون.</ref> و مراد از عبادت در اینجا، اعمال عبادی خاص نیست، بلکه منظور زندگی بر مدار عبودیت است؛ یعنی بندگی و بنده وار زیستن، چنانکه بردگان و بندگان روزگار قدیم همیشه برده بودند؛ نه آن که فقط ساعتی از روز را برده باشند، بلکه تمام حرکات و سکنات و اعمال آنها برای مولی و در خدمت مولایشان بوده است. عبودیت در برابر خداوند نیز به همین گونه است که انسان را به یقین میرساند. یعنی آدمی در تمامی لحظات و حالات خود، برای خدا باشد و رضایت او را طلب کند، در هر کاری که انجام میدهد، هر جا که مینگرد، هر سخنی که میگوید یا میشنود… فقط رضای خدا و دستورات الهی را در نظر داشته باشد. |