سازگاری مراسم عزاداری با عبادت در مسجد: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

فخر رازی در تفسیر کبیر می‌گوید در اینکه مراد از مساجد در این آیه شریفه چیست بین مفسرین اختلاف وجود دارد: اکثریت می‌گویند که مراد از آن جاهایی است که برای نماز و ذکر خدا بنا می‌شوند که بنا بر این قول مساجد کنایس و بیع (معبدهای یهود و نصاری) را هم شامل می‌شود. قول دوم این است که مراد از آن تمام سطح زمین است به دلیل اینکه پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: «جعلت لی الأرض مسجداً» پس گویا خداوند می‌فرماید که تمام زمین را برای خودش خلق کرده پس بر روی زمین برای غیر خالق آن سجده نکنید. قول سوم می‌گوید که مراد از مساجد نمازها است بنابراین مساجد در این قول جمع مسجَد (به فتح جیم) می‌باشد ومسجَد به معنای سجود است. پس معنای آیه این می‌شود که سجده‌ها فقط برای خداست و برای غیر خدا سجده نکنید. قول چهارم اینست که مراد از مساجد در این آیه اعضای بدن انسان است که در هنگام سجده بر زمین قرار می‌گیرند و آن هفت موضع می‌باشد که عبارت اند از دو انگشت پا، دو زانو، کف دو دست و پیشانی. گوینده این قول سعید بن جبیر می‌باشد که ابن الانباری نیز آن را اختیار کرده است و در تعلیل آن می‌گوید این اعضایی که سجده بر آنها می‌شود از برای خدای متعال خلق شده و نباید هیچ عاقلی برای غیر خدا بر آنها سجده کند. پس بنا بر این قول مراد از مساجد در آیه شریفه مواضع سجود است. قول پنجم که از عطا و ابن عباس نقل شده مراد از مساجد مکه و تمام مساجدی که در آن است می‌باشد.<ref>فخررازی، فخر الدین محمد بن عمر، التفسیر الکبیر أو مفاتیح الغیب، ج۳۰ ص۱۴۳، بیروت، دار الکتب العلمیه، چ۱، ۱۴۲۱ق/ ۲۰۰۰م.</ref>