توقیفی بودن نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس {{قرآن|لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا هُمْ نَاسِكُوه|ترجمه=برای هر امتی عبادتی ویژه قرار داده ایم که آن را انجام می‌دهند.|سوره=حج|آیه=۶۷}}، شکل خاصی از عبادت از جانب خدا در زمان پیامبر(ص) تشریع شده و نزدیک به سه قرن پس از پیامبر عبادات با همان شکل، توسط پیامبر(ص) و پس از او توسط امامان(ع) انجام می‌شده است.  

اگر برای نماز قالبی خاص نباشد، هدف از واجب شدن آن که روح معنویت و اظهار بندگی است نیز، باقی نمی‌ماند.

 

وجود شکلی خاص برای نماز، باعث می‌شود در طول زمان از تحریف و دستکاری ایمن بوده و اصل عبادت نیز حفظ شود. اگر عبادت شکل، دستورات و شرایط خاصی نداشته باشد، به‌تدریج در طول زمان، به کلی فراموش می‌شود.  

عبادات با تغییر عصر، تغییر پیدا نمی‌کنند؛ زیرا مربوط به بُعد روحانی انسانند و بعد روحانی انسان با تغییر عصر تغییر نمی‌کند. با تغییر عصر، تنها اموری تغییر پذیرند که مربوط به ماده باشند.

 

بر اساس روایتی که مورد قبول همه عالمان شیعه است، دستورات دین اسلام تا قیامت تغییری نمی‌کند.<ref>. مجلسی، بحارالانوار، ج۲, ص۲۶۰ و ج۶۲، ص۱۰۰, دارالحیاء التراث العربی، حرعاملی وسائل الشیعه، ۱/۲۷/۱۶۹.</ref>  در روایتی دیگر از پیامبر(ص)، پس از اینکه خبر داده بعد از او پیامبر دیگری نیست، دستور داده نماز در وقت‌های پنچ‌گانه آن به‌جا آورده شود.<ref>. شیخ حرعاملی، وسائل‌الشیعه، ۱/۲۳, مؤسسه آل البیت الاحیاء التراث.</ref> از این روایت استفاده می‌شود نماز مستمر و تغییرناپذیر است.  

وجود شکل خاصی برای نماز از ایجاد اختلاف بین مردم جلوگیری می‌کند. انجام نیایش بدون شکلی خاص غیر ممکن است؛ بنابراین باید هر نیایشی شکلی داشته باشد؛ اگر خداوند مردم را امر به نیایش کند ولی نحوه انجام آن را نگوید، هر کسی نحوه خاصی را انتخاب کرده و نحوه عبادت دیگری را منکر می‌شود.