تاریخ تدوین کتب حدیثی شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

نوشتن روایات از دوران پیامبر(ص) توسط امام علی(ع) انجام شده است. به پیروی از ایشان سایر شیعیان نیز روایات را جمعاورری و نگارش نموده‌اند. در دوران ائمه(ع) و به طور خاص دوران امتم باقر(ع) و امام صادق(ع) روایات بسیاری توسط شاگردان ایشان نوشته و در کتابی به نام اصول اربعماه جمع‌آوری شد. علمای شیعه این روایات را در کتاب‌هایی به صورت موضوعی فصل‌بندی و باب‌بندی نموده و آثاری را عرضه نمودند. از مهم‌ترین آثار روایی شیعه کتب اربعه، الکافی، من لا یحضره الفقیه، تهذیب و استبصار است. در دوران حکومت صفویه نیز کتاب‌های زیادی نوشته شد که به کتب ثانویه روایی معروف هستند.

اولین گرداورنده حدیث امام علی(ع) بوده است؛ شیعیان نیز به پیروی از ایشان اقدام به نوشتن حدیث کردند و کتاب‌هایی توسط اشخاصی چون سلمان فارسی، ابوذر غفاری و بعدها علی بن ابی رافع و برادرش عبدالله (از کاتبان امام علی(ع)) و سلیم بن قیس و … گردآوری شد.<ref>قرباني، زين العابدين، علم حديث و نقش آن در شناخت و تهذيب حديث، قم، انصاريان، چاپ سوم، ۱۳۷۸، ص۵۰–۵۲.</ref> نگارش روایت در زمان امامان دیگر نیز ادامه یافت و اوج آن در دوران امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بود که در این زمان کتب و آثار روایی به دست شاگردان آنها تدوین شد که به اصول اربعمأه معروف گردید.<ref>مودب، سيد رضا، تاريخ حديث، قم، مركز جهاني علوم اسلامي، چاپ اول، ۱۳۸۴، ص۷۶–۷۷.</ref> بعدها عالمان شیعی این کتاب‌ها را جمع‌آوری، مرتب و باب بندی کردند و به صورتی روشمند کتاب‌های بسیاری را به جهان علم عرضه نمودند.