جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع) '
بدون خلاصۀ ویرایش |
(جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع) ') |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
۲. یکی دیگر از فلسفههای توسل به معصومین(ع) ایجاد تقویت روح بندگی و خضوع است، چون وقتی برگزیدهای از برگزیدگان خدا را به وساطت میطلبیم و او را بین خود و خدا برای تشرف به بارگاه الهی وسیله قرار میدهیم، این امر به این معنی است که خود را کمتر از آن میبینیم که مستقیماً در برابر ذات حق تعالی بایستیم و با او راز بگوییم و حاجت خود را از وی طلب کنیم و این خود خضوع و عبودیت بنده در برابر معبود است؛ بنابراین توسل، انسان را از اوج غرور و استکبار به زیر میکشد و این ذلت و نداشتن خوی خود بزرگ بینی موجب تقرب انسان به درگاه خدا میگردد. | ۲. یکی دیگر از فلسفههای توسل به معصومین(ع) ایجاد تقویت روح بندگی و خضوع است، چون وقتی برگزیدهای از برگزیدگان خدا را به وساطت میطلبیم و او را بین خود و خدا برای تشرف به بارگاه الهی وسیله قرار میدهیم، این امر به این معنی است که خود را کمتر از آن میبینیم که مستقیماً در برابر ذات حق تعالی بایستیم و با او راز بگوییم و حاجت خود را از وی طلب کنیم و این خود خضوع و عبودیت بنده در برابر معبود است؛ بنابراین توسل، انسان را از اوج غرور و استکبار به زیر میکشد و این ذلت و نداشتن خوی خود بزرگ بینی موجب تقرب انسان به درگاه خدا میگردد. | ||
توسل ما به معصومین (ع) و سر بر آستان آنان نهادن به این معنی است که آنان را بندگان مقرب خدا یافتهایم و خود را لایق آن ندیدهایم که برای حضور در محضر ربوبی، بی واسطه برویم، لذا آنان را واسطه قرار میدهیم؛ همان بندگان صالح و شایسته خدا که قرآن محبت و مودت واقعی آنان را از ما خواسته<ref>شوری/۲۳.</ref> و روشن است که محبت، جدا از عمل و اطاعت از آنان و تمسک به آنان نخواهد بود. | توسل ما به معصومین(ع) و سر بر آستان آنان نهادن به این معنی است که آنان را بندگان مقرب خدا یافتهایم و خود را لایق آن ندیدهایم که برای حضور در محضر ربوبی، بی واسطه برویم، لذا آنان را واسطه قرار میدهیم؛ همان بندگان صالح و شایسته خدا که قرآن محبت و مودت واقعی آنان را از ما خواسته<ref>شوری/۲۳.</ref> و روشن است که محبت، جدا از عمل و اطاعت از آنان و تمسک به آنان نخواهد بود. | ||
۳. درخواست حاجت، [[شفاعت]] و وسیله قرار دادن اولیاء به معنای اعتقاد ما به ولایت تکوینی و تشریعی آنان است؛ یعنی آنان متکی به اذن و قدرت الهی بوده و در عالم تکوین میتوانند تصرف کنند، مثلاً مریضی را از راههای غیرعادی شفا بدهند و توسل موجب تقویت این اعتقاد حقّه ما میشود و نیز موجب قرب به وسائلی میشود که به اذن و قدرت الهی قدرت معنوی بیشتری دارند. | ۳. درخواست حاجت، [[شفاعت]] و وسیله قرار دادن اولیاء به معنای اعتقاد ما به ولایت تکوینی و تشریعی آنان است؛ یعنی آنان متکی به اذن و قدرت الهی بوده و در عالم تکوین میتوانند تصرف کنند، مثلاً مریضی را از راههای غیرعادی شفا بدهند و توسل موجب تقویت این اعتقاد حقّه ما میشود و نیز موجب قرب به وسائلی میشود که به اذن و قدرت الهی قدرت معنوی بیشتری دارند. |