پیامدهای غفلت: تفاوت میان نسخه‌ها

مهمترین پیامد [[غفلت از یاد خدا]]، دوری از او است. زمانی که [[انسان]] خدا را فراموش می‌کند و نسبت به [[یاد خدا|یاد او]] غافل می‌شود، به‌تدریج از [[خدا|خداوند]] دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.  

انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد او است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. همچنین [[عبادت]] و یاد خداوند، موجب نزدیکی انسان به خدا می‌شود.<ref>اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.</ref>

غفلت از خدا باعث می‌شود انسان هنگام روبرو شدن با سختی‌ها احساس شکست و [[ناامیدی]] کند. انسان در زندگی با مشکلات فراوانی روبرو می‌شود که به تنهایی و بدون تکیه به قدرت بی‌انتهای خدا نمی‌تواند برای آنها چاره‌جویی کند. انسانی که در زندگی، خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد.

احساس ضعف در برابر سختی‌ها، به دلیل کمبودهای معنوی، [[ترس]] از نابود شدن امکانات موجود و اطمینان نداشتن به خدا است.<ref name=":0">برگرفته از مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref>

از دست دادن [[آرامش]]، یکی از پیامده‌های غفلت شمرده شده است. گاهی انسان در اثر عوامل گوناگون، دچار نوعی [[اضطراب]] و دلهره شده و نگران آینده می‌شود. یاد و ارتباط با خدایی که قادر و توانا است، در کاهش اضطراب‌ها و ایجاد آرامش مؤثر است.<ref>اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.</ref> بر اساس آیه ۲۹ [[سوره رعد]]، تنها با یاد خدا دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.  

در صورت غفلت از یاد خدا، رابطه انسان با خدا ضعیف شده و [[شیطان]] بر روح او تسلط پیدا می‌کند.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> در این هنگام، انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است.  

چنانچه یاد خدا در زندگی انسان وجود داشته باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج شده و در نتیجه، دچار انحراف نخواهد شد.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> بر پایه آیه ۹۹ [[سوره نمل]]، شیطان بر کسانی که [[ایمان]] دارند و به پروردگارشان [[توکل]] می‌کنند، تسلطی ندارد.

یکی از پیامدهای غفلت، محروم شدن انسان از [[نعمت|نعمت‌ها]] است. غفلت از یاد خدا، به این معنا است که فرد استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از [[شکرگزاری|شکرگزاری خدا]] صرف کند؛ زیرا او شکرگزایِ عملی که یکی از مراتب شکرگزای است را ترک کرده است.

 

در این صورت، فرد نشان می‌دهد که شایسته نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیست و همین امر موجب محروم ماندن او از نعمت‌های الهی می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.</ref>