آداب سخن‌گفتن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

الف) سخن گفتن باید با نرمی باشد، {{قرآن|فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَیِّناً لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشی‏}}<ref>طه/ ۴۴.</ref> ولی به نرمی با او (فرعون) سخن بگویید؛ شاید متذکر شود، یا (از خدا) بترسد!.

ب) سخن گفتن نباید با داد و فریاد همراه باشد، نه در همه جا بلکه در نوع محاورات عرفی و در شرایط عمومی و الا در مقابل حاکم {{قرآن|لا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِم}}<ref>نساء/ ۱۴۸.</ref> زیرا خداوند متعال می‌فرماید: {{قرآن|وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیر…}}<ref>لقمان/ ۱۹.</ref> از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشت‌ترین صداها صدای درازگوشان است.<ref>ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج۱۷، ص ۵۹.</ref>

ج) سخن گفتن در غیر جای خودش نباید همراه با ناله و نفرین یا اف گفتن و … باشد زیرا در قرآن کریم از این گونه تکلم کردن و سخن گفتن نهی شده است.<ref>لقمان/ ۱۹؛ نساء/ ۸،۹،۱۴۸..</ref> مثلاً درباره سخن گفتن با پدر و مادر می‌فرماید: {{قرآن|... وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا کَرِیما}}<ref>اسراء/۲۳.</ref> و گفتار سنجیده و بزرگوارانه به آن‌ها (پدر و مادر) بگو و…

۲ـ در سخن گفتن باید سعی شود که محتوای سخن از امراض و بیماری‌های اخلاقی که غالباً زبان انسان به آن‌ها آلوده می‌شود، مبرّا و پاک باشد. برخی بیماریهای زبان عبارتند از: الف) کذب}}<ref>حج/۳۰.</ref> ب) غیبت<ref>حجرات/ ۱۲.</ref> ج) تمسخر دیگران و آن‌ها را با القاب زشت صداکردن.<ref>حجرات/ ۱۱.</ref> و…

۴ـ انسان باید سخنانش مزّین به صفات پسندیده و خوب باشد از جمله: الف) صادقانه باشد: {{قرآن|... ِ وَ الصَّادِقِینَ وَ الصَّادِقاتِ … لَهُمْ مَغْفِرَه وَ أَجْراً عَظِیماً}}<ref>احزاب/ ۳۵.</ref>