معصوم تنها راه شناخت و عبادت خدا

سؤال

اين حديث که مي فرمايد: «اگر ما نباشیم خدا شناخته نمی‌شود و عبادت نخواهد شد». مراد و مقصود چیست؟


روایات شناخته نشدن و عبادت نشدن خدا جز با معصومین(ع) بدان معناست که خداوند با فرستادن پیامبران الهی و انتخاب جانشینان معصوم برای آن‌ها، راه شناخت خدا و شیوه عبادت درست را به مردم یاد می‌دهد و اگر نباشند خدا نیز ناشناخته مانده و عبادت نخواهد شد.

خداوند در قرآن، اطاعت خود را به اطاعت از رسول و جانشينان او پيوند زده و ارتباط داده است :﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌‏ايد! اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولو الأمر [اوصياى پيامبر] را!(نساء:۵۹) تنها با شناختن معصومین(ع) و اطاعت از دستورات الهی که توسط معصومین تبیین می‌شود، خدا شناخته شده و عبادت خواهد شد.

متن روایات

روایاتی معصوم(ع) را تنها راه شناخت و عبادت خدانسته است. اگر معصوم(ع) نباشد، خدا شناخته نخواهد شد. عبادت نخواهد شد.

  • امام باقر(ع) فرمود:
    • امام صادق(ع) فرمود:
      • امام صادق(ع) فرمود:

        معناشناسی روایات

        ۱. خداوند با فرستادن پیامبران الهی و انتخاب جانشینان معصوم برای آن‌ها، راه شناخت خدا و شیوه عبادت درست را به مردم یاد می‌دهد و اگر نباشند خدا نیز ناشناخته مانده و عبادت نخواهد شد. معصومين(ع) از نظر قول و عمل بهترين وسيله شناخت خداوند و برترين اسوه خدا پرستي، براي کساني هستند که درصدد شناخت و پرستش خداوند هستند. رسول خدا(ص) و اهل بیت(ع) باب‌الله‌اند. هر کسي مي‌خواهد به عالي‌ترين معرفت‌های خدا شناسي برسد، با تعاليم الهي آشنا شود، از نظر عملي به مقاصد عاليه برسد، به وسيله تمسک به تعليمات معصومين(ع) اين هدفش را دنبال کند.[۴]

        ۲. هر موجودي مظهري از مظاهر خداوند است و بدون شک معصومين مظاهر تامه اسماء و صفات الهي هستند ائمه اطهار صافي‌ترين آيينه‌اي هستند که صفات الهي و قدرت خدا ر ا نشان مي دهند زيرا بزرگ‌ترين نشانه‌هاي خداوند مي‌باشند.[۵]

        ۳. معرفت و عبادت خدا از طريق پذيرش ولايت معصومين می‌باشد. معرفت واقعي امام معصوم، مستلزم اطاعت از او مي باشد و اطاعت شرط قبولي اعمال انسان مي باشد.[۶]

        اینگونه روایات می‌گوید هر کس ما را نشناخته باشد، خدا را نشناخته و اطاعت نکرده است. خداوند اطاعت خود را که عبادت به معناي خاص آن يکي از مصاديق آن است، به اطاعت از رسول و جانشينان او پيوند زده و ارتباط داده است[۷]

        منابع

        1. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۴۵.
        2. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۶۱، باب۳، حدیث۳.
        3. ابن بابويه، محمد بن على، التوحيد، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۳۹۸ق، ص۱۵۲، حدیث۹.
        4. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات في فضائل آل محمّد صلّى الله عليهم، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ص۱۹۹، باب۹، حدیث۱. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۴۳، باب النوادر.
        5. جوادي آملي، عبدالله، ادب فناي مقربان، قم، مرکز نشر اسرا، چاپ چهارم، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۴۱۷.
        6. حر عاملي، محمد بن حسن، وسايل الشيعه، ابواب مقدمه العبادات، باب ۲۹، دار احياء التراث العربي، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۹۵.
        7. سوره نساء، آیه۵۹.