الشموس الطالعه
تعبیر الشموس الطالعه در مورد چه افرادی است؟
«أَيْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَةُ؛ کجایند خورشید‌های تابان» تعبیری در دعای ندبه است.[۱] محققان با توجه به خطاب‌ها و عبارات قبل، این تعبیر را در مورد مجموعه ائمه معصوم و امام زمان(ع) دانسته‌اند. این فقره از دعا، خطاب عمومی به همه امامان(ع) دارد و به‌صورت جمع مورد خطاب قرار گرفته شده است.
استفاده از تعبیر «شمس؛ خورشید» در روایات برای پیامبر و ائمه نقل شده است؛ پیامبر در روایتی که جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده، از خود با تعبیر خورشید یاد کرده است.[۲] امام علی(ع) نیز امام را خورشید درخشان بر بندگان دانسته که کسی توانایی چشم دوختن یا دست رساندن به مقام او را ندارد. از امام موسی بن جعفر(ع) روایت شده که فرمود: «همانا امام در زمین به منزله ماه در آسمان است و او بر همه اشیا آگاه است.»[۳] شیخ صدوق روایتی را نقل می‌کند که پیامبر در خطاب به امام حسین(ع)، او را زینت آسمان‌ها و زمین‌ها دانست.[۴]