گناه غیبت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۱. آیه {{قرآن|لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیم}}‏ و هیچ‌یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید. تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است.<ref>حجرات/ ۱۲.</ref>

و در جمله أیحب أحدکم…؛ نخست استفهام انکاری به کار برده، و حب منفی را به «أحد»، یعنی یکی از مسلمانان نسبت داده و نه به بعضی از مسلمانان، یعنی نفرموده: «أیحب بعضکم» تا مشمول نفی واضح‌تر شود؛ یعنی این‌که حتی یک نفر از شما نیز حاضر نخواهد شد که گوشت برادر مرده خود را بخورد چه رسد به بعضی یا همه مردم و باز به همین منظور نفی مذکور را با جمله «کرهتموه» تأکید کرده است؛ یعنی این‌که همه شما این امر را زشت می‌دانید. حاصل معنای آیه این که: غیبت کردن مؤمن به منزله خوردن گوشت برادر خود در حالی که او مرده است می‌باشد

 

۲. آیه دیگری که بر مذمت غیبت‌کنندگان نازل شده؛ آیه: {{قرآن|وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَه لُمَزَه}}<ref>همزه/ ۱.</ref> می‌باشد.

 

خداوند متعال در آیه یاد شده، با تهدید کوبنده‌ای به سراغ عیب‌جویان و غیبت‌کنندگان می‌رود و می‌فرماید: «وای بر هر عیب‌جوی غیبت‌کننده‌ای که مردم با ایمان را به سخریه می‌گیرند، و با نیش زبان و حرکات دست و چشم و ابرو، در پشت سر و پیش رو، مؤمنان را هدف تیرهای طعن و تهمت قرار می‌دهند.