۷٬۰۶۳
ویرایش
جز (←تفسیر آیه) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (added Category:مقالههای پیشنهادی using HotCat) |
||
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''گسترش آسمان''' یکی از وجوه مورد ترجمه و تفسیر آیه ۴۷ [[سوره ذاریات]] است. در این آیه به صراحت از موضوع گسترش آسمان سخن گفته شده است. بیشتر مفسران در گذشته به سبب تصور ایستا بودن جهان، واژه موسع در آیه را یا به معنای قدرتمند تفسیر میکردند یا اگر معنای توسعه و گسترش را برای آن اصل میدانستند، این توسعه را در چیزی غیر از آسمان، همانند رزق و روزی مردم در نظر میگرفتند. در این آیه و آیات همجوار سخنی از مسئله رزق و روزی نبوده و صرفاً به این دلیل که گسترش آسمان قابل تصور نبوده، مفسران مفعول محذوف موسع را به جای واژه «السماء» که در ابتدای همین آیه است، به واژه رزق که در ۲۵ آیه قبل ذکر شده، برگرداندهاند. اما سایر مفسران و مترجمان قرآن، موسع را به معنای گسترش آسمان که داری استمرار نیز هست تفسیر نمودهاند. | |||
==مفهوم شناسی== | ==مفهوم شناسی== | ||
قرآن کریم ضمن پرداختن به مسئله پیدایش هستی از پدیدههای متعددی نام میبرد که هر یک نقش ویژهای در شکلگیری و تکامل جهان هستی به عهده دارند. خداوند در مورد خلقت و گسترش آسمان در آیه ۴۷ سوره ذاریات میفرماید: {{قرآن|وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ|ترجمه=و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت میبخشیم!}}. | [[قرآن کریم]] ضمن پرداختن به مسئله پیدایش هستی از پدیدههای متعددی نام میبرد که هر یک نقش ویژهای در شکلگیری و تکامل جهان هستی به عهده دارند. [[خداوند]] در مورد خلقت و گسترش آسمان در آیه ۴۷ سوره ذاریات میفرماید: {{قرآن|وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ|ترجمه=و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت میبخشیم!}}. | ||
واژه «موسع» به معنای گسترش و توسعه دادن است<ref>ابن فارس، مقاییس اللغه، ص۱۰۹۱.</ref> و در مورد مسائل مادی و معنوی، هر دو استفاده میشود.<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۳، ص۱۰۳.</ref> بدین ترتیب میتوان گفت به دلیل وجود اشتراک لفظی در واژه «موسع» که در ماده آن هم معنای قدرت و توانگری و هم معنای گسترش و انبساط آمده،<ref>ابن فارس، مقاییس اللغه، ص۱۰۹۱؛ راغب، مفردات ألفاظ القرآن، ص۸۷۰؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۸، ص۳۹۲؛ طریحی، مجمع البحرین، ج۴، ص۴۰۳؛ مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۱۰۳.</ref> دو معنای مستقل برای آیه در نظر گرفته شده است. اول اینکه خداوند آسمان را با قدرت بنا کرده و قدرتمند و توانگر است و دوم اینکه خداوند آسمان را با قدرت بنا کرده و گسترش دهنده آن است. | واژه «موسع» به معنای گسترش و توسعه دادن است<ref>ابن فارس، مقاییس اللغه، ص۱۰۹۱.</ref> و در مورد مسائل مادی و معنوی، هر دو استفاده میشود.<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۳، ص۱۰۳.</ref> بدین ترتیب میتوان گفت به دلیل وجود اشتراک لفظی در واژه «موسع» که در ماده آن هم معنای قدرت و توانگری و هم معنای گسترش و انبساط آمده،<ref>ابن فارس، مقاییس اللغه، ص۱۰۹۱؛ راغب، مفردات ألفاظ القرآن، ص۸۷۰؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۸، ص۳۹۲؛ طریحی، مجمع البحرین، ج۴، ص۴۰۳؛ مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۱۰۳.</ref> دو معنای مستقل برای آیه در نظر گرفته شده است. اول اینکه خداوند آسمان را با قدرت بنا کرده و قدرتمند و توانگر است و دوم اینکه خداوند آسمان را با قدرت بنا کرده و گسترش دهنده آن است. | ||
خط ۲۰: | خط ۱۹: | ||
==گسترش و توسعه آسمان و رزق== | ==گسترش و توسعه آسمان و رزق== | ||
در صورتی که معنای گسترش دهنده را برای واژه "موسع"در نظر گرفته شود، این پرسش مطرح میشود که مفعولِ شبهِ فعل «موسِع» که در جمله حذف شده، چه بوده است. به عبارت دیگر، خداوند گسترش دهنده چه چیزی است؟ در پاسخ به این پرسش، مفسران عموماً دو دیدگاه را بیان کردهاند: | |||
* '''آسمان''':<ref>طوسی، ج۹، ص۳۹۵؛ بیضاوی، ج۵، ص۱۵۰؛ فیض کاشانی، ج۵، ص۷۳؛ قمی مشهدی، ج۱۲، ص۴۲۹؛ شریف لاهیجی، ج۴، ص۲۶۶؛ طباطبایی، ج۱۸، ص۳۸۲؛ مکارم، ج۲۲، ص۳۷۳؛ مدرسی، ج۱۴، ص۶۱.</ref> این دیدگاه به این اعتبار مطرح شده که واژه «السماء» به عنوان مفعول فعل «بَنَیْنا»ی مقدّر در ابتدای آیه آمده است. از این رو، به سبب ذکر آن در جمله ابتدای آیه، در این جمله میتواند حذف شود. | * '''آسمان''':<ref>طوسی، ج۹، ص۳۹۵؛ بیضاوی، ج۵، ص۱۵۰؛ فیض کاشانی، ج۵، ص۷۳؛ قمی مشهدی، ج۱۲، ص۴۲۹؛ شریف لاهیجی، ج۴، ص۲۶۶؛ طباطبایی، ج۱۸، ص۳۸۲؛ مکارم، ج۲۲، ص۳۷۳؛ مدرسی، ج۱۴، ص۶۱.</ref> این دیدگاه به این اعتبار مطرح شده که واژه «السماء» به عنوان مفعول فعل «بَنَیْنا»ی مقدّر در ابتدای آیه آمده است. از این رو، به سبب ذکر آن در جمله ابتدای آیه، در این جمله میتواند حذف شود. | ||
* رزق:<ref>طوسی، ج۹، ص۳۹۵؛ طبرسی، ج۹، ص۲۴۳؛ فخررازی، ج۲۸، ص۱۸۸؛ زمخشری، ج۴، ص۴۰۴؛ بیضاوی، ج۵، ص۱۵۰؛ ابوحیان، ج۹، ص۵۶۰؛ آلوسی، ج۱۴، ص۱۸؛ قمی مشهدی، ج۱۲، ص۴۲۹؛ طباطبایی، ج۱۸، ص۳۸۱؛ مغنیه، ج۷، ص۱۵۶.</ref> این دیدگاه به این اعتبار است که در آیه ۲۲ همین سوره، خداوند اشاره دارد به اینکه رزق بندگان در آسمان قرار دارد.<ref>{{عربی|وَ فیِ السَّمَاءِ رِزْقُکمْ وَ مَا تُوعَدُونَ|و روزی شما و آنچه وعده داده شدهاید در آسمان است}} (ذاریات:۲۲).</ref> از این رو، برخی از مفسران پنداشتهاند که توسعه در آیه ۴۷ نیز مربوط به رزقی میشود که در آسمان است. | * '''رزق''':<ref>طوسی، ج۹، ص۳۹۵؛ طبرسی، ج۹، ص۲۴۳؛ فخررازی، ج۲۸، ص۱۸۸؛ زمخشری، ج۴، ص۴۰۴؛ بیضاوی، ج۵، ص۱۵۰؛ ابوحیان، ج۹، ص۵۶۰؛ آلوسی، ج۱۴، ص۱۸؛ قمی مشهدی، ج۱۲، ص۴۲۹؛ طباطبایی، ج۱۸، ص۳۸۱؛ مغنیه، ج۷، ص۱۵۶.</ref> این دیدگاه به این اعتبار است که در آیه ۲۲ همین سوره، خداوند اشاره دارد به اینکه رزق بندگان در آسمان قرار دارد.<ref>{{عربی|وَ فیِ السَّمَاءِ رِزْقُکمْ وَ مَا تُوعَدُونَ|و روزی شما و آنچه وعده داده شدهاید در آسمان است}} (ذاریات:۲۲).</ref> از این رو، برخی از مفسران پنداشتهاند که توسعه در آیه ۴۷ نیز مربوط به رزقی میشود که در آسمان است. | ||
===نقد تفسیر گسترش رزق=== | ===نقد تفسیر گسترش رزق=== | ||
دیدگاه دوم از دو جهت ضعف دارد: | دیدگاه دوم از دو جهت ضعف دارد: | ||
* نخست آنکه نمیتوان مفعول حذف شده در این آیه را لفظی دانست که در ۲۵ آیه قبل آمده است، زیرا به دلیل فاصله زیاد آن با شبه فعل «موسِع»، مخاطب به سختی میتواند مفعول حذف شده را حدس بزند. | * نخست آنکه نمیتوان مفعول حذف شده در این آیه را لفظی دانست که در ۲۵ آیه قبل آمده است، زیرا به دلیل فاصله زیاد آن با شبه فعل «موسِع»، مخاطب به سختی میتواند مفعول حذف شده را حدس بزند. | ||
* دوم اینکه بر فرض که بتوان مفعول حذف شده در این آیه را در آیه ۲۲ جستجو نمود، اما در آن آیه تنها بحث از این است که رزق بندگان در آسمان قرار دارد و نمیتوان از این مطلب دلیلی یافت که مراد از توسعه و گسترشی که در آیه ۴۷ ذکر شده نیز توسعه رزق است. به عبارت دیگر، در آیه ۲۲ سخن از آسمان و رزق موجود در آن است و دلیلی وجود ندارد که در آیه ۴۷ که بحث از بنا کردن آسمان است، منظور از توسعه را توسعه رزق آن بدانیم. بدین ترتیب باید گفت که از دو دیدگاه مطرح درباره مفعول «موسِع»، دیدگاه اول قابل قبولتر است؛ زیرا مفعول حذف شده در انتهای آیه را میتوان در ابتدای همان آیه مشاهده کرد. | * دوم اینکه بر فرض که بتوان مفعول حذف شده در این آیه را در آیه ۲۲ جستجو نمود، اما در آن آیه تنها بحث از این است که رزق بندگان در آسمان قرار دارد و نمیتوان از این مطلب دلیلی یافت که مراد از توسعه و گسترشی که در آیه ۴۷ ذکر شده نیز توسعه رزق است. به عبارت دیگر، در آیه ۲۲ سخن از آسمان و رزق موجود در آن است و دلیلی وجود ندارد که در آیه ۴۷ که بحث از بنا کردن آسمان است، منظور از توسعه را توسعه رزق آن بدانیم. بدین ترتیب باید گفت که از دو دیدگاه مطرح درباره مفعول «موسِع»، دیدگاه اول قابل قبولتر است؛ زیرا مفعول حذف شده در انتهای آیه را میتوان در ابتدای همان آیه مشاهده کرد. | ||
خط ۴۹: | خط ۴۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =علوم و معارف قرآن | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =جهانشناسی در قرآن | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
خط ۶۹: | خط ۶۸: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:تفسیر]] | |||
[[رده:مقالههای پیشنهادی]] |