کیفیت مسح سر و پا در وضو: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابراین آنچه در میان بعضی از طوایف اهل تسنن معمول است، که تمام سر و حتی گوش‌ها را مسح می‌کنند، با آیهٔ شریف سازگار نیست و قرار گرفتن «ارجلکم» در کنار «رؤوسکم» گواه بر این است که پاها نیز باید مسح شود نه این‌که آن‌ها شسته شوند. همچنین در بررسی دقیق‌تر «ارجلکم» به فتح «لام» قرائت شده، به خاطر آن است که عطف بر محل «رؤوسکم» است نه عطف بر «وجوهکم»<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۸۷.</ref> و این که منصوب عطف بر مجرور شود در کلام عرب شیوع دارد، مثلاً می‌گویند: «لیس فلان بقائم و لا ذاهباً»<ref>ابو علی فضل بن طبرسی، مجمع البیان، بیروت، احیاء التراث العربی، ۱۳۲۹ش، ج۳، ص۱۶۵.</ref> «فلان شخصی نه ایستاده است و نه رونده.» علاوه بر این جمع کثیری از قراء «ارجلکم» را نیز با کسر خوانده‌اند.<ref>همان، ص۱۶۳؛ تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۸۷.</ref>

پس حتی بزرگانی از اهل سنت نیز مسح پا را جایز دانسته‌اند، که اگر شستن واجب بود، نباید این اجازه را صادر و برجایز بودن مسح فتوا می‌دادند. وقتی کسی فتوا می‌دهد که مسح پا هم درست است یعنی آیه را به معنی شستن نگرفته است.