۱۱٬۸۷۷
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
|||
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
مراد از کلمات در سوره بقره، آیه ۳۷ | مراد از کلمات در سوره بقره، آیه ۳۷ چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}آیه ۳۷ سوره بقره این موضوع را بیان میکند که حضرت آدم(ع) پس از اطلاع از گناه خود، کلماتی را از خداوند آموخت و خداوند هم توبه او را پذیرفت. اینکه این کلمات چیست بین مفسران اختلاف است. آیه ۲۳ سوره اعراف، تعلیم اسماء در آیه ۳۱ سوره بقره، تسبیح و تحمید، توبه، و توسل به حضرت محمد و اهل بیت(ع) از مواردی است که مفسران به آن پرداختند. | ||
== متن آیه == | == متن آیه == | ||
خط ۱۷: | خط ۱۶: | ||
== معنای کلمات == | == معنای کلمات == | ||
میان مفسران در اینکه «کلمات» و سخنانی را که خدا برای توبه به آدم تعلیم داد گفتگو است. از جمله تفسیرها<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۳، ج۱، ص۱۹۷.</ref> این است که همان جملات سوره اعراف آیه ۲۳ میباشد: | میان مفسران در اینکه «کلمات» و سخنانی را که خدا برای توبه به آدم تعلیم داد گفتگو است. از جمله تفسیرها<ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۳، ج۱، ص۱۹۷.</ref> این است که همان جملات آدم و حوا در سوره اعراف آیه ۲۳ میباشد<ref>كشف الاسرار و عدة الابرار، ج1، ص: 155 | ||
</ref>: {{قرآن|قَالا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ|ترجمه=گفتند: خداوندا ما بر خود ستم کردیم، اگر تو ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی از زیانکاران خواهیم بود.|سوره=اعراف|آیه=۲۳}} اما علامه طباطبایی این احتمال را رد می کند چون این جملات قبل از هبوط است.<ref>ترجمه تفسير الميزان، ج1، ص: 204 | |||
</ref> | |||
برخی این کلمات را همان «اسماء» می دانند<ref>ترجمه تفسير الميزان، ج1، ص: 204 | |||
</ref> که در آیه ۳۱ همین سوره آمده است: {{قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ|ترجمه=و [خدا] همه [معانى] نامها را به آدم آموخت.|سوره=بقره|آیه=۳۱}} قولی دیگر هم وجود دارد که این سخنان توسل به حضرت محمد(ص) و اهل بیت(ع) است.<ref>ترجمه تفسير مجمع البيان، ج1، ص: 140 | |||
</ref> | |||
تفسیر کبیر عبارت: «لا إله إلّا أنت سبحانك و بحمدك عملت سوءاً و ظلمت نفسى فاغفرلى» را مصداق کلمات می داند و ملاصدرا اعتقاد دارد مراد از کلمات تسبیح و تحمید است زمانی که انسان به عالم تقدیس توجه دارد و میخواهد از عالم گناه برائت بجوید.<ref>به نقل از در پرتو وحى،موسوى اردبيلى، سيد عبدالكريم، ج۱، ص۲۹۷</ref>{{پایان پاسخ}} | |||
{{پایان | |||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۴۴: | خط ۳۹: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
خط ۵۴: | خط ۴۹: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |