کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع)

سؤال

آیا حدیثی که بر اساس آن امام زمان(ع) در ابتدای ظهور شیعیان دروغگو را می‌کشد، صحیح است؟

کشته شدن شیعیان دروغگو توسط امام زمان(ع) مضمون روایتی در کتاب رجالِ کشی است^[۱] که از نظر سند ضعیف دانسته شده است. این روایت را شیخ طوسی (درگذشت ۴۶۰ق)^[۲] و شیخ حر عاملی (درگذشت ۱۱۰۴ق)^[۳] با همین سند از کتاب رجال کشی نقل کرده‌اند. بر اساس این روایت امام صادق(ع) می‌گوید: «لَوْ قَامَ قَائِمُنَا بَدَأَ بِکَذَّابِی اَلشِّیعَةِ فَقَتَلَهُمْ؛ اگر قائم ما قیام کند اول سراغ شیعیان دروغگو می‌رود و آنها را می‌کشد».^[۱]

رجال‌شناسان شیعه حمدویه بن نصیر کشی،^[۴] یونس بن عبد الرحمن^[۵] و یحیی بن عمران حلبی^[۶] از راویان این سلسله‌سند را ثقه و مورد اعتماد دانسته‌اند. درباره محمد بن عیسی بن عبید دو دیدگاه وجود دارد؛ شیخ طوسی^[۷] او را غیرقابل اعتماد، و احمد بن علی نجاشی^[۸] و مصطفی تفرشی^[۹] مورد اطمینان دانسته‌اند؛ البته به اعتقاد کسانی که او را ثقه دانسته‌اند نیز، وقتی او محمد بن عیسی از یونس بن عبدالرحمن نمی‌توان اعتماد کرد.^[۱۰] مفضل بن عمر دیگر راوی این سند، در کتاب‌های رجالی گاهی تضعیف شده و گاهی مورد اعتماد دانسته شده است.^{^{[نیازمند منبع]}}

بنابراین به دلیل وجود محمد بن عیسی بن عبید در سلسله‌سند و به دلیل اینکه او از یونس بن عبدالرحمن روایت کرده، به اعتقاد همه رجال‌شناسان شیعه این روایت ضعیف است.^[۱۱]

منابع

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.
↑ طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.
↑ حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.
↑ علامه حلی، خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۳۳؛ اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۸.
↑ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۶. و رک: رجال ابن داوود، پیشین، ص۲۰۷.
↑ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۴. و رک: خلاصه الاقوال، پیشین، ص۲۹۴.
↑ شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.
↑ نجاشی؛ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۳.
↑ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲.
↑ حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.
↑ مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.

[:0-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ رجال کشی، ص۲۹۹، حدیث ۵۳۳.

[2] طوسی، محمد؛ اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، بی تا، ج۲، ص۵۸۹.

[3] حر عاملی، محمد بن حسن؛ اثبات الهدی، ج۷، ص۱۲۱.

[4] علامه حلی، خلاصه الاقوال، بی‌جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ق، ص۱۳۳؛ اردبیلی، محمدعلی، جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۱، ص۲۷۸.

[5] رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۶. و رک: رجال ابن داوود، پیشین، ص۲۰۷.

[6] رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۴۴۴. و رک: خلاصه الاقوال، پیشین، ص۲۹۴.

[7] شیخ طوسی؛ الفهرست، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، چاپ اول، ۱۴۱۷ ه. ق ، ص۲۱۶ و ص۳۹۱.

[8] نجاشی؛ رجال النجاشی، قم، جامه مدرسین، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۳.

[9] تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲.

[10] حلی، ابن داوود، رجال ابن داوود، نجف، حیدریه، ۱۳۹۲م، ص۲۷۵؛ تفرشی، نقد الرجال، قم، مؤسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۲۹۲؛ جامع الرواه، بی‌جا، مکتبه المحدیه، بی‌تا، ج۲، ص۳۷۵.

[11] مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۷۶، ح ۱۳۳۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]