automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== جایگاه == | == جایگاه == | ||
برخی محققان و نسخهپژوهان بر ضرورت تصحیح انتقادی کتب اربعه تأکید کردهاند.<ref>انصاری، حسن، «[https://ansari.kateban.com/post/3835 ضرورت تصحیح مجدد کتب اربعه]»، بررسیهای تاریخی، تاریخ درج مطلب: تاریخ درج مطلب: ۱۱ آذر ۱۳۹۷ش.</ref> | برخی محققان و نسخهپژوهان بر ضرورت تصحیح انتقادی کتب اربعه تأکید کردهاند.<ref>انصاری، حسن، «[https://ansari.kateban.com/post/3835 ضرورت تصحیح مجدد کتب اربعه]»، بررسیهای تاریخی، تاریخ درج مطلب: تاریخ درج مطلب: ۱۱ آذر ۱۳۹۷ش.</ref> | ||
مسیری که سدۀ ۳ق توسط عالمانی چون حسین بن سعید اهوازی و احمد بن محمد برقی گشوده شده بود، در سدۀ ۴ ق به تدوین آثار عظیمی در حدیث امامیه انجامید که زمینۀ پیدایی دو کتاب از کتب اربعۀ امامیه را فراهم کرد. مهمترین تدوین حدیث در نیمۀ نخست سدۀ ۴ ق، مجموعۀ مهم الکافی از محمد بن یعقوب کلینی (د ۳۲۹ق / ۹۴۱م) در ۸ جلد است که دو جلد اول مشهور به اصول کافی، در اصول عقاید و مبانی اخلاق، ۵ جلد بعد مشتمل بر یک دوره فقه روایی، و جلد پایانی مشهور به روضۀ کافی، یک جنگ حدیثی است. کلینی نویسندۀ آن نه شخصیتی از قم، بلکه محدثی برخاسته از محیط ری و شیخ امامیان در ری بود (نجاشی، ۳۷۷). این نکته درخور توجه است کتابی که معتبرترین منبع حدیثی امامیه در طول تاریخ این مذهب شناخته میشود، نه محصول محدثان قم، بلکه محصول محیط اعتدالگرای ری است که در آن امامیه با اهل سنت، و محدثان امامی در همراهی با متکلمان میزیستند. | |||
مهمترین اثر ابن بابویه، کتاب من لا یحضره الفقیه است که به عنوان دومین از کتب اربعۀ امامیه شناخته میشود. این اثر یک دورۀ فقه امامیه به زبان احادیث است که مؤلف آن را با هدف مراجعه برای کسانی که دسترسی به فقیه ندارند، قلمی ساخته است (نک : ۱ / ۲). گفتنی است مؤلف، کتابی مفصلتر در حدیث با عنوان مدینة العلم نوشته بوده است، که امروزه نسخهای از آن در اختیار نیست. | |||
ابن بابویه در من لا یحضر، به شیعی بودن اسانید خود تقید داشته است، اما در تکنگاشتهای موضوعی که به عنوان مرجع فقهی نوشته نشده بودند، اسانید شیعه و اهل سنت در کنار هم مشاهده میشود. | |||
در اواسط سدۀ ۵ ق / ۱۱ م، شیخ طوسی (د ۴۶۰ق / ۱۰۶۸م) با طرح دیدگاههای اصولی خود دربارۀ حجیت خبر واحد، موجب برکشیدن جایگاه حدیث در محافل فقیهان شد و همین موضع، شخص او را به تألیف دو مجموعۀ مهم در احادیث فقهی برانگیخت. این دو اثر، یعنی تهذیب الاحکام که هدف آن گردآوری گسترده از احادیث فقهی است (نک : مآخذ) و الاستبصار که کوچکتر بوده و با رویکرد اختلاف الحدیث نوشته شده است (چ نجف، ۱۳۷۵-۱۳۷۶ق)، سومین و چهارمین کتاب از کتب اربعه محسوب بودهاند.<ref>پاکتچی، احمد، «حدیث»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۲۰، ذیل مدخل.</ref> | |||
== نامگذاری == | == نامگذاری == |