کاربر:Rezapour/صفحه تمرین ۱: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه را خالی کرد)
برچسب‌ها: خالی کردن واگردانی دستی ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
 
(۱۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مکان‌های آیین حج عمودی}} '''صفا و مروه''' نام دو کوه کوچک در کنار [[مسجدالحرام]] است. [[سعی]] میان این دو کوه، از [[اعمال حج تمتع]] و [[عمره مفرده]] است و انجام‌ندادن آن موجب باطل‌شدن حج می‌شود. صفا در پایین [[کوه ابوقبیس]] و در سمت جنوبی [[کعبه]] و نقطه آغاز سعی محسوب می‌شود. مروه نیز کوهی کوچک و هم‌جوار [[کوه قعیقعان]] است که در سمت شمال شرقی کعبه قرار گرفته و نقطه پایان سعی به شمار می‌آید. به فاصله میان دو کوه صفا و مروه [[مسعی]] گفته می‌شود. در آیه ۱۵۸ [[سوره بقره]] صفا و مروه را از شعائرالهی برشمرده است.
==مکان صفا و مروه==
«صفا» بخشی از كوه ابوقبيس است<ref>تاريخ مكه المشرفه والمسجد الحرام والمدينه الشريفه والقبر الشريف نویسنده : ابن الضياء    جلد : 1  صفحه : 194</ref> که در قسمت جنوبی مسجدالحرام واقع شده است.<ref>آثار اسلامي مکّه و مدينه نویسنده : جعفريان، رسول    جلد : 1  صفحه : 105</ref> صفا پیش‌تر متصل به کوه ابوقبیس بود ولی در بازسازی‌های دوره سعودی از آن جا شد.<ref>المعالم الأثيرة في السنة و السيرة نویسنده : حميد الله، محمد    جلد : 1  صفحه : 159</ref> سعی میان صفا و مروه از کوه صفا آغاز می‌گردد.<ref>پرشكوهترين مراسم عبادت و قربانى نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 60</ref>


«مروه» نیز جزئى از كوه «قيقعان» است.<ref>مناسك حج نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 1  صفحه : 170</ref> کوه مروه در ناحيه شمال شرقی کعبه قرار دارد.<ref>آثار اسلامي مکّه و مدينه نویسنده : جعفريان، رسول    جلد : 1  صفحه : 105</ref> بخشی از کوه مروه تا سال ۱۳۷۴ شمسی باقی بود  اما در اين سال، به هدف گسترش محدوده دور زدن سعی‌کنندگان، قسمت باقی مانده را نیز برداشتند.<ref>آثار اسلامي مکّه و مدينه نویسنده : جعفريان، رسول    جلد : 1  صفحه ۱۰۷- 108</ref>
پيش از توسعه جديد در مسجد الحرام، ميان مسعی و مسجدالحرام فاصله‌ای وجود داشت و بازاری در آنجا برپا بود. اما در توسعه مسجد، محدوده مسجد تا مسعی امتداد يافت.<ref>آثار اسلامي مکّه و مدينه نویسنده : جعفريان، رسول    جلد : 1  صفحه ۱۰۵- ۱۰۶.</ref>
===فاصله صفا و مروه و شکل امروزین===
فاصله میان صفا و مروه که سعی در آنجا انجام می‌شود را مسعىٰ می‌گویند.<ref>مناسك حج ويژه بانوان، ص: 209‌
</ref> فاصله میان این دو کوه را حدود سیصد و هشتاد متر دانسته‌اند.<ref>تفسيراحسن‌الحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر    جلد : 1  صفحه : 289</ref> فاصله میان صفا و مروه را خستين بار در سال ۱۳۴۵ شمسی سنگفرش کردند تا غبار آن سعي کنندگان و صاحبان مغازه هاي اطراف را آزار ندهد. امروزه مسعی بصورت سالن سرپوشیده‌ای به عرض ٢٠ متر به شکل زیبایی در دو طبقه ساخته شده که ارتفاع طبقه اوّل «١٢ متر» و ارتفاع طبقه دوم «٩ متر» می‌باشد. این مسیر از دو قسمت رفت و برگشت تشکیل شده است.<ref>آثار اسلامي مکّه و مدينه نویسنده : جعفريان، رسول    جلد : 1  صفحه : 107</ref>
همچنین برای پیشگیری از خطرات احتمالی سیل، در زیر مسعی، کانالی به عرض «۵ متر» و ارتفاع «۶\۴ متر» احداث گردیده که آب را به سمت بیرون هدایت می‌کند.<ref>فی خدمة ضیوف الرحمان، ص6٨.</ref>[[پرونده:مسعی.png|وسط|بی‌قاب|600x600px]]
==پیشینه==
پیشینه تاریخی کوه‌های صفا و مروه در روایات به زمان هبوط [[حضرت آدم(ع)]] بازگردانده شده است. در حدیثی از [[امام صادق(ع)]] نقل شده که پس از هبوط آدم و حوا به زمین، آدم بر روی کوه صفا و حوا بر روی کوه مروه قرار گرفتند. نام کوه صفا از اسم حضرت آدم و با توجه به آیه «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ‏ ... » گرفته شد و مروه را مروه نامیدند که از اسم زن (الْمَرْأَة) گرفته شده است.<ref>الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 190</ref>
روایات دیگر شهرت این دو کوه را به عصر حضرت ابراهیم(ع) پیوند می‌زنند. بنابر روایت از [[ابن عباس]] نخستین کسی که میان صفا و مروه دوید مادر اسماعیل بود.<ref>تاریخ طبری، ج١، ص١٩٣.</ref> و به دنبال هفت مرتبه آمد و شد‌ هاجر بین صفا و مروه، سعی، سنّت شد<ref>قصص الانبیاء، ابن کثیر، ج١، ص٢٢4.</ref> و اولین بار ابراهیم همراه با فرزندش اسماعیل این سنّت الهی را انجام دادند.<ref>تاریخ طبری، ج١، ص١٩٣.</ref> پیامبران دیگر در زیارت کعبه این عمل را نجام می‌دادند.<ref>اخبار مکه، ج١، 6٨.</ref>
====عصر جاهلی====
بنابر برخی گزارش‌های تاریخی در عصر جاهلی، بر کوه صفا بت نهیک و بر کوه مروه بت مطعم الطیر قرار داده شده بود.<ref>اخبار مکه، ج١، ص١٢5.</ref> از این رو آن دسته از مشرکان که [[بت منات]] را می‌پرستیدند سعی صفا و مروه را انجام نمی‌دادند.<ref>اخبار مکه، ج١، ص١٢5.</ref> این بت‌ها همچنان بر روی کوه صفا و مروه قرار داشت تا آن گاه که در سال هفتم از هجرت پیامبر اسلام(ص) برای انجام «[[عمرة القضا]]» به مکّه آمدند و بنابر روایتی از امام صادق(ع) به درخواست رسول خدا(ص) بت‌ها را از صفا و مروه برداشتند و آن حضرت میان صفا و مروه سعی نمود و پس از آن بار دیگر آنها را بر روی صفا و مروه نصب کردند.<ref>مجمع‌البیان، ج١، ص٢4٠؛ بحارالانوار، ج٩6، ص٢٣5.</ref>
==صفا و مروه در قرآن==
صفا و مروه یک بار در آیه ۱۵۸ [[سوره بقره]] آمده است:
{{قرآن
| متن = إِنَّ ٱلصَّفَا وَٱلۡمَرۡوَةَ مِن شَعَآئِرِ ٱللَّهِ فَمَنۡ حَجَّ ٱلۡبَيۡتَ أَوِ ٱعۡتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَاۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَيۡرٗا فَإِنَّ ٱللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ
| ترجمه = در حقيقت، «صفا» و «مروه» از شعاير خداست [كه يادآور اوست]؛ پس هر كه خانه [خدا] را حج كند، يا عمره گزارد، بر او گناهى نيست كه ميان آن دو سعى به جاى آورد و هر كه افزون بر فريضه، كار نيكى كند، خدا حق شناس و داناست
}}
براساس رواياتی كه شیعه و اهل‌سنت نقل کرده‌اند در عصر جاهليت مشركان در بالاى كوه صفا و کوه مروه بت قرار داده بودند. مشرکان به هنگام سعى از اين دو كوه بالا می‌رفتند و آن دو بت را به عنوان تبرک با دست خود مسح می‌‏كردند. مسلمانان به خاطر اين موضوع از سعى ميان صفا و مروه كراهت داشتند و گمان می‌‏كردند در اين شرائط سعى صفا و مروه كار صحيحى نيست. آيه ۱۵۸ بقره نازل شد و به آنها اعلام داشت كه صفا و مروه از شعائر خداوند است و سعی میان این دو را تأیید کرد.<ref>تفسير نمونه، ج‏1، ص۵۳۷</ref>
==فضیلت صفا و مروه==
در روایتی از پیامبر، پاداش سعی میان صفا و مروه با پاداش حج پیاده و پاداش آزاد کردن هفتاد بنده برابر شمرده شده است.<ref>بحار، ج٩6، ص٢٣6.</ref> در روایاتی از امامان شیعه بر فضیلت محل سعی تاکید شده است <ref>بحار، ج٩6، ص٢٣5.</ref><ref>بحار، ج٩6، ص٢٣4.</ref> و از شفاعت ملائکه از سعی کنندگان یاد شده است.<ref>الفقیه، ج٢، ص١٣5.</ref> از امام صادق(ع) نقل شده که در نزد خداوند، هيچ بقعه‌اى محبوب‌تر از محلّ سعى نيست؛ زيرا هر‌ زورگویی در آن، خوار مى‌شود.<ref>الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 434</ref>
==حکم فقهی سعی==
{{اصلی|سعی}}
سعی، بین صفا و مروه رکنی از [[ارکان حج]] است، اگر حاجیان عمداً آن را ترک کنند حج آنان باطل می‌باشد.<ref>يك دوره فقه كامل فارسى، ص: 65‌
</ref> در سعی صفا و مروه هفت مرتبه مسیر میان دو کوه صفا و مروه را می‌پیمایند.<ref>مناسك حج (محشى)، ص: 385‌
</ref> به این نحو که پیمودن از کوه صفا تا کوه مروه یک بار حساب گشته و برگشت از مروه به صفا دور دوم از هفت دور حساب می‌شود. و هفت دور سعی از صفا آغاز شده و به مروه ختم می‌گردد.<ref>مناسك حج نویسنده : سبحانى، شیخ جعفر    جلد : 1  صفحه : 170</ref>
سعى بايد بعد از طواف و نماز طواف انجام شود.<ref>مناسك حج (محشى)، ص: 387‌
</ref> البته لازم ندانسته‌اند که بلافاصله پس از نماز طواف، سعی انجام شود. بلکه مى‌تواند آن را تا ساعت‌ها (قبل از روز بعد) به تأخير اندازد.<ref>مناسك جامع حج (مكارم)، ص: 240‌
</ref>
از مسائل جدید پیرامون سعی صفا و مروه، انجام سعی در طبقه فوقانی است که در دوره آل‌سعود ساخته شده است. فقیهان شیعه معتقدند سعی در طبقه دوم، سعى بين دو كوه صفا و مروه نيست و به همین جهت کفایت نمی‌کند.<ref>جامع الفتاوى - عمره مفرده، ص: 156‌
</ref>
==نگارخانه==
<gallery mode="packed" heights="150px">
کوه صفا.jpg|کوه صفا
کوه مروه.JPG|کوه مروه
کوه صفا از نمای بالا.jpg|کوه صفا و سعی‌کنندگان از نمای بالا
کوه صفا (قدیمی).png|تصویری قدیمی از کوه صفا
مسعی از طرف صفا، ۱۹۳۵م.jpg|[[مسعی]] از طرف صفا و پله‌هایی که به سمت کوه صفا می‌رود. مربوط به سال ۱۳۵۳ق/۱۹۳۵م.<ref>«[https://twitter.com/awter9/status/1304747837884833792 صورتان نادرتان للمسعی]»، صفحه ارض الذكريات در توییتر.</ref>
مسعی از طرف مروه، ۱۹۳۵م.jpeg|[[مسعی]] از طرف مروه. مربوط به سال ۱۳۵۳ق/۱۹۳۵م.<ref>«[https://twitter.com/awter9/status/1304747837884833792 صورتان نادرتان للمسعی]»، صفحه ارض الذكريات در توییتر.</ref>
</gallery>
==پانویس==
{{پانویس}}
==منابع==
{{منابع}}{{برگرفتگی
|پیش از لینک = کتاب
|منبع = حج در اندیشه اسلامی، علی قاضی عسکر.
|پس از لینک = بخش «صفا و مروه»، ص195-222.
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/565
}}
*«[https://twitter.com/awter9/status/1304747837884833792 صورتان نادرتان للمسعی]»، صفحه ارض الذكريات در توییتر، تاریخ درج مطلب: ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰م، تاریخ بازدید: ۱۸ خرداد ۱۴۰۱ش.
*'''قرآن کریم'''.
*'''مجمع‌البحرین'''، طریحی، تهران - ١۴٠٨ ه‌. ق.
*'''قصص الانبیاء'''، ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر.
*'''بحارالانوار'''، محمدباقر المجلسی، ط ٢، بیروت، مؤسسة الوفاء، 1403ه. ق - ١٩٨٣م.
*'''تاریخ الطبری'''، محمد بن جریر الطبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، چاپ دوم، بیروت، دارالتراث، ١٩6٧م.
*'''اخبار مکه'''، ازرقی، محمد بن عبدالله.
*'''لغت‌نامه دهخدا'''، چاپ دانشگاه تهران، ج٢، ص١٧٠٠.
*'''کشف‌ الاسرار'''، میبدی، ابوالفضل.
*'''مجمع البیان'''، طبرسی، فضل بن حسن.
*'''هدایة السالک'''، مبارک بن علی بن حمد التميمی.
*'''احکام القرآن'''، ابوبكر محمد بن عبدالله ابن عربی.
*'''سلسلة ینابیع الفقهیة'''، مروارید، علی‌اصغر.
{{پایان}}
==مقاله‌های مرتبط==
*[[مسعی]]
{{اماکن مکه}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵