کاربر:Rezapour/صفحه تمرین

سؤال

اعمال و دعاهای روز اول ماه رمضان


متن و شرح دعا

کفعمی از عالمان شیعه قرن نهم در کتاب «البلد الأمين و الدرع الحصين‏» دعای روز اول را با کمی کوتاه‌تر نقل کرده است: «اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِيَامِي‏ فِيهِ‏ صِيَامَ‏ الصَّائِمِينَ‏ وَ هَبْ لِي جُرْمِي فِيهِ يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ وَ اعْفُ عَنِّي يَا عَافِياً عَنِ الْمُجْرِمِينَ».[۲] اثر دعای روز اول ماه رمضان را ثواب بسیار، درجات رفیع و پاک شدن گناهان دانسته‌اند.[۲]

روزه را بر سه قسم دانسته است:

  • روزه عام؛ روزه‌ی عموم مردم که تنها نمی‌خورند و نمی‌آشامند، اما اعضای دیگر بدن از گناه خودداری نمی‌کنند.
  • روزه خاص؛ روزه ای است که روزه‌دار، علاوه بر اینکه از خوردن و آشامیدن خودداری می‌کند، اعضاء و جوارحش هم روزه دارد.
  • روزه خاص الخاص؛ روزه‌ای که غیر از خدا هیچ چیز دیگری در دل روزه‌دار نباشد. این روزه را بالاتر از همه روزه‌ها دانسته‌اند.

احمد مجتهدی تهرانی عالم و مدرس اخلاق در حوزه علمیه تهران معتقد است در ابتدای دعای روز اول ماه رمضان، فرد دعا می‌کند که روزه‌اش مانند روزه‌داران دارای روزه خاص الخاص باشد[۳] او همچنین یکی از موارد قائمین که در این دعا مانند آن‌ها بودن خواسته شده را کسانی می‌داند که در نماز از خوف خدا، گریه می‌کنند.[۳]

اعمال

برای روز اول ماه رمضان اعمالی مانند غسل در آب جاری، پاشیدن گلاب بر صورت، دو رکعت نماز اول ماه، صدقه‌دادن.[۴] برخی منابع به نماز خاصی برای شب اول ماه رضان اشاره کرده‌اند که علامه مجلسی آن‌را نامعتبر دانسته است.[۵]

خواندن دعایی پس از طلوع فجر توصیه شده است:

«اَللَّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدِ اِفْتَرَضْتَ عَلَيْنَا صِيَامَهُ وَ أَنْزَلْتَ فِيهِ اَلْقُرْآنَ هُدىً لِلنّٰاسِ وَ بَيِّنٰاتٍ مِنَ اَلْهُدىٰ وَ اَلْفُرْقٰانِ اَللَّهُمَّ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْهُ لَنَا فِي يُسْرٍ مِنْكَ وَ عَافِيَةٍ إِنَّكَ عَلىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ[۶]»

منابع

  1. زاد المعاد، مفتاح الجنان، ص: 144
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ البلد الأمين و الدرع الحصين، النص، ص: 219
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ «شرح دعای روز اول ماه رمضان از آیت الله مجتهدی» پایگاه ضیاء الصالحین.
  4. قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان،ج۱، ص۲۲۰.
  5. زاد المعاد - مفتاح الجنان، ص: 141
  6. إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏1، ص: 88