|
|
| (۱۲۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{شروع متن}}
| | مدخل: نام روضه بر مراسم روضه‌خوانی |
| {{سوال}}
| |
| آیا یوسف(ع) به زلیخا میل داشت؟
| |
| {{پایان سوال}}
| |
| {{پاسخ}}[[حضرت یوسف|یوسف(ع)]] براساس آیات قرآن، اگر برهان خداوند را نمی‌دید، به مقتضای طبع بشری، میل به[[زلیخا|همسر عزیز مصر]] پیدا می‌کرد. اما یوسف، به گناه دچار نشد و با دیدن برهان پروردگار از موقعیت [[گناه]]، رهایی یافت. برخی مفسران معتقدند که مقصود از قصد یوسف، قصد بر کامجویی نبود بلکه قصد بر مجازات و قتل طرف مقابل بود که با دیدن برهان الهی، از این فکر رهایی یافت.
| |
|
| |
|
| برهان الهی را به علم، [[ایمان]]، صفات برجسته و مقام نبوت یوسف دانسته‌اند. برخی نیز [[پارچه انداختن روی بت به دست زلیخا|واقعه پارچه انداختن بر روی بت]]، همان برهان و نشان خداوند دانسته‌اند.
| |
|
| |
|
| == آیه ۲۴ سوره یوسف ==
| | عدة الداعی و نجاح الساعی |
| {{قرآن بزرگ
| |
| | سوره = یوسف
| |
| | آیه = ۲۴
| |
| | ترجمه = زلیخا قصد او کرد و یوسف نیز اگر برهان پروردگار را نمی‌دید، قصد وی می‌نمود، چنین کردیم تا بدی و زشتکاری را از وی بازگردانیم.
| |
| }}
| |
|
| |
|
| == میل داشتن در صورت نبودن برهان خداوند ==
| | از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۳.</ref> |
| مفسران از آیه ۲۴ سوره یوسف چنین به دست آورده‌اند که همسر عزیز مصر، تصمیم بر کامجویی از یوسف داشت. علاوه بر او، یوسف هم به مقتضای طبع بشری، چنین تصمیمی می‌گرفت اگر برهان خداوند را نمی‌دید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۹، ص۳۷۰، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.</ref>
| |
|
| |
|
| از آیات قرآن به دست آورده‌اند که یوسف در این موقعیت، به گناه دچار نشد.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۸، ص۴۴۰، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.</ref> او با دیدن برهان پروردگار، از مشکل رهایی یافت و برهان الهی سبب رهایی یوسف از این مشکل گردید.<ref>علامه طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۱، ص۱۲۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۷ق.</ref> قصد یوسف بر زلیخا را یک قصد بالقوه دانسته‌اند که مانعی بر فعلیت یافتن آن به وجود آمد.<ref>مدرسی، سید محمد تقی، من هدی القرآن، ج۵، ص۱۸۴، تهران، دار محبی الحسین، ۱۴۱۹ق. </ref>
| | ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگ‌ترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۵.</ref> او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آن‌ها است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۸.</ref> |
| == تصمیم بر قتل یا مجازات طرف مقابل ==
| |
| برخی مفسران معتقدند که مقصود از قصد یوسف و زلیخا در گفتار خداوند، قصد بر کامجویی نبود. بلکه قصد بر مجازات طرف مقابل بوده است.<ref name=":0"/> زلیخا پس از نرسیدن به مقصود خود، تصمیم بر مجازات یوسف داشت و یوسف نیز به خاطر دفاع از خویشتن و تسلیم نشدن در برابر زلیخا تصمیم به قتل یا مجازات زلیخا گرفته بود.<ref name=":0">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۹، ص۳۷۱، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.</ref> روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده که قصد یوسف بر زلیخا را به معنای انتقام و مجازات زلیخا توسط یوسف دانسته است.<ref>شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۱۹۳، تهران، جهان، ۱۳۷۸ق.</ref>
| |
|
| |
|
| {{همچنین ببینید|مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء}}
| | او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۹.</ref> |
| == برهان خدا چه بود؟ ==
| |
| قرآن از آنچه مانع یوسف شد، با تعبیر «برهان پروردگار» یاد کرده است.<ref>سوره یوسف، آیه۲۴.</ref>
| |
|
| |
|
| [[محمد جواد مغنیه]] از مفسران معاصر معتقد است با وجود همه عوامل برای گناه اما مانعی سرسخت یوسف را نجات داد و آن، علم او به حلال و حرام، حیاء و یقین او به اینکه خداوند از رگ گردن به او نزدیک‌تر است، بود.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۴، ص۳۰۳، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.</ref>
| | و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
|
| |
|
| آیت الله مکارم شیرازی از عالمان شیعه مجموعه‌ای از عوامل را مانع گناه یوسف دانسته‌اند:
| | و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
| * علم، ایمان، تربیت انسانی و صفات برجسته.
| |
| * آگاهی او نسبت به حکم تحریم زنا.
| |
| * مقام نبوت و معصوم بودن از گناه.
| |
| * یک نوع امداد و کمک الهی که بخاطر اعمال نیک در آن لحظه حساس به سراغ او آمد<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۹، ص۳۷۳.</ref>
| |
|
| |
|
| برخی مفسران احتمال داده‌اند که [[پارچه انداختن روی بت به دست زلیخا|واقعه پارچه انداختن بر روی بت]]، همان برهان و نشان خداوند بوده که به کمک یوسف آمده و سبب شد یوسف نفس خود را کنترل کند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۱۸، ص۴۴۳.</ref>
| | و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته ==
| | عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341 |
| * [[مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء]]
| |
|
| |
|
| == منابع ==
| | الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل |
| {{پانویس|۲}}
| | |
| {{شاخه
| | الباب الثاني في أسباب الإجابة |
| | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| | |
| |شاخه فرعی۱ = اخلاق در قرآن
| | الباب الثاني في أسباب الإجابة |
| | شاخه فرعی۲ =
| | |
| | شاخه فرعی۳ =
| | الباب الرابع في كيفية الدعاء |
| }}
| | |
| {{تکمیل مقاله
| | الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر |
| | شناسه =
| | |
| | تیترها =
| | الباب السادس في تلاوة القرآن |
| | ویرایش =
| | |
| | لینک‌دهی =
| | خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى |
| | ناوبری =
| | |
| | نمایه = شد
| | == دریدن لباس در عزاداری == |
| | تغییر مسیر =
| | من در اینجا به‌عنوان نمونه چند روایتی از کتاب‌های شیعه نقل می‌کنم: |
| | ارجاعات =
| | #ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و نوحه‌خوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمی‌دانند. |
| | بازبینی نویسنده =
| | #ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحب‌عزا لباس پاره کند (سینه‌چاک کند). |
| | بازبینی =
| | #امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباس‌هایتان را پاره نکنید. |
| | تکمیل =
| | منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com |
| | اولویت =
| |
| | کیفیت =
| |
| }}
| |
| {{پایان متن}}
| |