کاربر:Rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

کاربر:Rezapour/صفحه تمرین (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۹

۱٬۰۵۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Rezapour

automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، moderator، مدیران

۱۱٬۸۷۷

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{شروع متن}}
+مدخل: نام روضه بر مراسم روضه‌خوانی
-{{سوال}}داستان پارچه گذاشتن بر روی بت توسط زلیخا حقیقت دارد؟
-{{پایان سوال}}
-{{پاسخ}}
-پارچه انداختن روی بت به دست زلیخا
-براساس برخی روایات زلیخا پیش از کامجویی از یوسف، پارچه‌ای بر روی بت در خانه‌اش قرار داد. وقتی با پرسش یوسف مواجه شد که چرا چنین کردی؟ گفت من از او خجالت می‌کشم، پارچه‌ای بر روی آن نهادم تا ما را نبیند. یوسف گفت تو از بتی که نه می‌شنود و نه می‌بیند حیا می‌کنی و من از خداوند خود حیا نکنم. سپس از نزد زلیخا فرار کرد.<ref name=":0">تفسير القمي، ج‏1، ص: ۳۴۲- ۳۴۳.</ref>
-این روایت در کتاب تفسیر قمی نوشته شده در قرن سوم<ref name=":0" /> و برخی دیگر از منابع شیعه نقل شده است.<ref>الكشف و البيان عن تفسير القرآن، ج‏5، ص: 213</ref> از جمله کتاب تفسیر قمی نوشته شده در قرن سوم نقل شده است.<ref name=":0" /> همچنین برخی منابع اهل‌سنت<ref>الجامع لأحكام القرآن، ج‏10، ص: 169</ref> از جمله فخر رازی عالم قرن ششم اهل‌سنت در تفسیر مفاتیح الغیب این روایت با کمی تفاوت نقل کرده است.<ref>مفاتيح الغيب، ج‏18، ص ۴۴۳.</ref>
+عدة الداعی و نجاح الساعی
-آیه {{قرآن|ترجمه=آن زن (زلیخا) قصد او کرد و یوسف نیز اگر برهان پروردگار را نمی‌دید، قصد وی را می‌نمود.|سوره=یوسف|آیه=۲۴}} در قرآن وجود دارد که نشان از این دانسته شده که یوسف برهان پروردگار را دید و از گناه رهایی یافت.<ref>الميزان في تفسير القرآن، ج‏11، ص: ۱۲۷.</ref>
+از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۳.</ref>
-برخی مفسران شیعه<ref>تفسير نمونه، ج‏9، ص: ۳۷۳.</ref> و اهل‌سنت <ref>مفاتيح الغيب، ج‏18، ص ۴۴۳.</ref>اشاره کرده و این احتمال را داده‌اند که این واقعه پارچه بر روی بت گذاشتن ، همان برهان و نشان خداوند بوده که به کمک یوسف آمده و سبب شد یوسف نفس خود را کنترل کند.
+ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگ‌ترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۵.</ref> او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آن‌ها است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۸.</ref>
-== منابع ==
-{{پانویس|۲}}
+او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۹.</ref>
-{{شاخه
- | شاخه اصلی =
+و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
-|شاخه فرعی۱ =
-|شاخه فرعی۲ =
+و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه‏<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
-|شاخه فرعی۳ =
-}}
+و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref>
-{{تکمیل مقاله
- | شناسه =
+عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341
- | تیترها =
- | ویرایش =
+الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل‏
- | لینک‌دهی =
- | ناوبری =
+الباب الثاني في أسباب الإجابة
- | نمایه =
- | تغییر مسیر =
+الباب الثاني في أسباب الإجابة
- | ارجاعات =
- | بازبینی =
+الباب الرابع في كيفية الدعاء
- | تکمیل =
- | اولویت =
+الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر
- | کیفیت =
-}}
+الباب السادس في تلاوة القرآن‏
-{{پایان متن}}
+خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى‏
+== دریدن لباس در عزاداری ==
+من در اینجا به‌عنوان نمونه چند روایتی از کتاب‌های شیعه نقل می‌کنم:
+#ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و نوحه‌خوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمی‌دانند.
+#ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحب‌عزا لباس پاره کند (سینه‌چاک کند).
+#امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباس‌هایتان را پاره نکنید.
+منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com