|
|
(۲۲۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| ==جایگاه==
| | مدخل: نام روضه بر مراسم روضهخوانی |
| موسى بن عمران<ref>التفسير الواضح، ج1، ص: 746</ref> بزرگترین پیامبر بنیاسرائیل<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷</ref> و رهبر آنان که آنها را از مصر و از اسارت بیرون آورد و به سمت سرزمین موعود حرکت داد.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۱۸۰.</ref>
| |
| حضرت موسی(ع) یکی از پنج پیامبر<ref>تفسير الوسيط (الزحيلي)، ج2، ص: ۱۱۸۱.</ref> اولوالعزم بود.<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷</ref>
| |
|
| |
|
| نام حضرت موسی(ع) ۱۳۶ بار در قرآن آمده است.<ref>رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.</ref> قران داستانهای مختلفی از زندگی حضرت موسی را نقل کرده است و وقایع زندگی او بیش از دیگر پیامبران در قران یاد شده است.<ref>رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.</ref> همچنین معجزات بسیاری از حضرت موسی در قران نقل شده است.<ref>رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.</ref>
| |
| قران موسی(ع) را با اخلاص، رسول و نبی معرفی میکند<ref>سوره مریم، آیه۵۱.</ref> و در آیه ۱۴۴ سوره اعراف میکوید او را به جت رسالت و گفتگو کردن با خداوند بر قومش برتری داده است.<ref>سوره اعراف، آیه۱۴۴.</ref>
| |
| الواح<ref> المحرر الوجيز في تفسير الكتاب العزيز، ج1، ص: 148</ref> و تورات بر حضرت موسی نازل شد.<ref>التفسير المنير في العقيدة و الشريعة و المنهج، ج21، ص: 216.</ref> او صاحب کتاب آسمانی و شریعت بود<ref>رهبریان، «موسی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم، ص۱۱۲۳.</ref> و شريعت او را نزدیکترین شریعت در میان ادیان الهی به شریعت اسلام دانستهاند.<ref>التفسير الواضح، ج1، ص: 746</ref>
| |
|
| |
|
| داماد حضرت شعیب بود.<ref>تراجم أعلام النساء، ج2، ص: 145</ref>
| | عدة الداعی و نجاح الساعی |
| موسی(ع) از پیامبران اولوالعزم بود و به همین جهت رسالت او را محدود به گروهی یا مکان معینی ندانستهاند و معتقدند رسالت او جهانی و برای همگان بوده است.<ref>تفسير من وحي القرآن، ج14، ص: 28</ref> البته برخی محققان براساس آیات قران و تورات معتقدند که دین یهود و کتاب تورات، دینى است قومى و خطاب آن به بنى اسرائیل (فرزندان یعقوب) میباشد و خطابى به سایر امتها ندارد.<ref>احمدی، [http://ensani.ir/fa/article/91907/نظریه-اى-در-باره-محدود-بودن-شریعت-حضرت-موسى-و-حضرت-مسیح-به-بنى-اسرائیل-1- «نظریهای درباره محدود بودن شریعت حضرت موسی و خضرت عیسی به بنیاسرائیل»]</ref>
| |
|
| |
|
| | از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۳.</ref> |
|
| |
|
| '''سخن گفتن با خداوند'''{{سخ}} | | ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۵.</ref> او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آنها است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۸.</ref> |
| حضرت موسی(ع) را به جهت گفتگو با خداوند کلیم الله<ref>تفسير الصافي، ج2، ص: 26</ref> و کلیم الرحمن<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷</ref> خواندهاند.
| | |
| تميز موسى عليه السلام عن سائر الأنبياء و الرسل بأنه كليم اللّه، كلمه ربه في طور سيناء<ref>تفسير الوسيط (الزحيلي)، ج1، ص: 719</ref>
| | او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۹.</ref> |
| کلیم الله
| | |
| كيف كلّم اللّه موسى؟
| | و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
| يا مُوسى إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزيزُ الْحَكيمُ (9
| | |
| وَ لَمَّا جاءَ مُوسى لِميقاتِنا وَ كَلَّمَهُ رَبُّهُ قالَ رَبِّ أَرِني أَنْظُرْ إِلَيْكَ قالَ لَنْ تَرانی
| | و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
| کلیم الرحمن<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۸۷ش، ص۹۳۷</ref>
| | |
| | و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
| | |
| | عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341 |
| | |
| | الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل |
| | |
| | الباب الثاني في أسباب الإجابة |
| | |
| | الباب الثاني في أسباب الإجابة |
| | |
| | الباب الرابع في كيفية الدعاء |
| | |
| | الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر |
| | |
| | الباب السادس في تلاوة القرآن |
| | |
| | خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى |
| | |
| | == دریدن لباس در عزاداری == |
| | من در اینجا بهعنوان نمونه چند روایتی از کتابهای شیعه نقل میکنم: |
| | #ابیعبدالله میفرماید: دادوفریاد و نوحهخوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمیدانند. |
| | #ابیعبدالله میفرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحبعزا لباس پاره کند (سینهچاک کند). |
| | #امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباسهایتان را پاره نکنید. |
| | منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com |