برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
|
| (۲۸۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| برخی منابع شیعی شیخ مفید در کتاب ارشاد<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۹۲-۹۳.</ref> و اربلی در کتاب کشف الغمه نقل کرده‌اند که کعب در شبی که مسلمانان بر قبیله بنی نضیر پیروز شدند، کشته شد.<ref>اربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۲۰۱.</ref>
| | مدخل: نام روضه بر مراسم روضه‌خوانی |
|
| |
|
| [[کعب بن اشرف]] از بزرگان و شاعران یهود بود که با [[پیامبر اسلام(ص)]] دشمنی داشت. او پس از شکست [[مشرکان]] در [[جنگ بدر]]، در اشعار خود به مذمت پیامبر، [[صحابه]] و حتی [[همسران پیامبر]] پرداخت. او با رفتن به [[مکه]]، آنان را به جنگ دوباره با مسلمانان تشویق کرد.
| |
| پس از بازگشت به مدینه، به جرم توطئه علیه مسلمانان توسط محمد بن مسلمة کشته شد. پژوهشگران دینی کشته شدن کعب را [[ترور]] ندانسته‌اند؛ زیرا در حال جنگ با مسلمانان بود و اینکه دستور قتل او به صورت علنی صادر شده بود.
| |
|
| |
|
| ==کعب بن اشرف و دشمنی با پیامبر==
| | عدة الداعی و نجاح الساعی |
| کعب بن اشرف از بزرگان و ثروتمندان یهود<ref> حلبی، السیرة الحلبیة، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۲۳.</ref> و از مخالفان سرسخت [[پیامبر اسلام(ص)]] بود.<ref>واقدی، کتاب المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۸۵-۱۸۷؛ ابن‌هشام، السیرةالنبویة، دارالمعرفه، ج۲، ص۵۱؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۷۴.</ref> کعب شاعری سخنور بود، چنانکه به فَحْل فَصیح (شاعر چیره‌دست و زبان‌آور و شیوا) ملقب گشته است.<ref>ابوالفرج‌اصفهانی، کتاب الاغانی، ۱۴۱۵ق، ج۲۲، ص۳۶۰؛ حلبی، السیرة الحلبیة، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۲۳.</ref>
| |
|
| |
|
| كعب پس از شكست [[مشركان]] در [[جنگ بدر]] بسیار ناراحت شد و برکشته‌شدگان مشرکان عزاداری می‌کرد ودرصدد انتقام بود.<ref>ابن‌کثیر، البداية والنهاية، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶-۷.</ref> او در اشعار خود پيامبر(ص)، [[صحابه|اصحابش]]<ref>ابن اثیر جزری، أسد الغابة فى معرفة الصحابة، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۳۲۷.</ref> و همچنین زنان مسلمان<ref>بغوی، معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۵۵۰،</ref> را با اسم هجو می‌کرد.<ref>ابن اسحاق، سيرة ابن اسحاق، مکتب دراسات التاریخ، ج۱، ص۳۱۷؛ ابن‌کثیر، البداية والنهاية، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶-۷.</ref> او پس از جنگ به [[مکه]] رفت و با اشعار خود اهل مکه را برای جنگ با پیامبر(ص) تحریک کرد و از مکه خارج نشد مگر آنکه مشرکان برای جنگ مصمم شده بودند.<ref>ابن کثیر، البداية والنهاية، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص ۶-۷؛ابن جوزی، المنتظم فى تاریخ الأمم و الملوک، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۵۸.</ref>
| | از تألیفات نفیس و مهم است. مولف در این نوشتار از روشی استفاده کرده که میان نویسندگان آن زمان رواج نداشته است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۳.</ref> |
|
| |
|
| درباره نقش شعر در [[دوره جاهلیت]] گفته شده، نقش شعر در آن زمان بسیار پررنگ‌تر از زمان حاضر بود به صورتی که می‌توان گفت مانند صنعت فیلم‌سازی امروز بوده است و اگر شخص بانفوذ و قدرتمندی مانند کعب، شعری می‌سرود، شیوع و نفوذ آن بسیار بیشتر از گفتارها و حتی شعر افراد عادی بود و در تحریک جامعه برای اقدام به کاری بسیار تاثیرگذار بود.<ref>[https://www.islamquest.net/fa/archive/fa28191# آیا پیامبر اسلام(ص) دستور قتل کعب بن اشرف یهودی را دادند؟ آیا بعد از کشتن او دستور داد همه مردان یهودی را بکشند؟] سایت اسلام کوئست.</ref>
| | ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد الاسدی الحلی الکربلایی که در شهر حله در عراق متولد شد. او را از بزرگ‌ترین مراجع شیعه دانستند که در شهر کربلا بروز پیدا کرد.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۵.</ref> او از اساتیدی مانند شهید اول درس خواند و شاگردانی را نیز تربیت کرد. بیش از بیست اثر به تألیف او وجود دارد که کتاب عدة الداعی و نجاح الساعی از جمله آن‌ها است.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۸.</ref> |
|
| |
|
| ==ماجرای قتل کعب بن اشرف==
| | او در سال ۸۴۱ قمری در شهر کربلا وفات یافت.<ref>میر زوین، حیدر عبدالحسین، «منهج ابن فهد الحلّي في كتاب ''عدّة'' ''الداعي'' ونجاح الساعي»، ص۹۹.</ref> |
| بر اساس برخی نقل‌های تاریخی زمانی که کعب بن اشرف بعد از تهییج مردم مکه به جنگ با پیامبر، به [[مدینه]] بازگشت، پیامبر اسلام(ص) سخنانی درباره کعب گفت که برخی از مسلمانان از آن، لزوم کشتن کعب را برداشت کردند. در پاسخ به خواسته پیامبر(ص)، محمد بن مسلمة و برخی دیگر از صحابه ازجمله ابونائله (برادر رضاعی کعب)، داوطلب کشتن کعب شدند.<ref>ابن‌هشام، السیرةالنبویة، دارالمعرفه، ج۲، ص۵۴-۵۵؛ ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۲.</ref>
| |
|
| |
|
| آنان با طرح یک نقشه جنگی، ابونائله را پیش کعب فرستادند و چنین وانمود کردند که همراز کعب هستند. وقتی ابونائله کعب را برای همراهی فراخواند، با وجود نهی همسر کعب از همراه شدن با آنان به این دلیل که تو با آنان در حال جنگ هستی، ولی کعب همراه آنان شد و محمد بن مسلمة در فرصتی مناسب با ضربت شمشیر او را به قتل رساند.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۱۴۳ – ۱۴۴؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۴۹۰-۴۹۱.</ref> کشتن ابن اشرف را عامل دست برداشتن یهودیان از توطئه علیه مسلمانان و ترغیب به بستن پیمان صلح با پیامبر(ص) دانسته‌اند.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۳.</ref>
| | و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
|
| |
|
| ==ترور نبودن قتل کعب بن اشرف==
| | و فيها مقدمة و ستة أبواب. أما المقدمة ففي تعريف الدعاء و الترغيب فيه<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
| پژوهشگران تاریخی و دینی درباره قتل کعب بن اشرف به نکاتی اشاره کرده‌اند.
| |
| * درباره کشته شدن کعب دو گزارش تاریخی در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] وجود دارد. روایت رایج در میان اهل سنت این است که کعب پس از اذیت و آزار پیامبر(ص) و سرودن اشعاری در مذمت مسلمانان و حتی زنان مسلمان و پس از پیمان بستن با کفار مکه علیه مسلمانان، توسط محمد بن مسلمة، ابونائله و عده‌ای از مسلمانان کشته شد.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۴۳۱.</ref> در مقابل، منابع شیعی کشته شدن کعب بن اشرف را در [[غزوه بنی نضیر]] دانسته‌اند؛<ref>شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ۱۴۱۳ق، ج ۱، ص۹۲-۹۳.</ref> اگرچه در برخی منابع نیز گفته شده فقط اموال آنان مصادره شده و کعب نیز همراه باقی افراد قبیله به بیرون رانده شدند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۵۹؛ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۵۴.</ref>
| |
| * به گفته برخی از اندیشمندان دینی چون [[حسینعلی منتظری]] و علی‌اصغر رضوانی، کعب بن اشرف به دلیل تحریک مشرکان مکه علیه پیامبر و مسلمانان، در حال جنگ بود؛ بنابراین کشته شدن او ترور محسوب نمی‌شود؛ بلکه او در حال جنگ به قتل رسید، همانطور که همسر کعب به وضعیت جنگی میان قبیله بنی‌نضیر و مسلمانان اشاره کرده است. نکته دیگری که در این باره گفته شده، اینکه دستور قتل او به صورت علنی صادر شده بود، در حالی که ترور به صورت مخفیانه و غافلگیرانه صورت می‌گیرد.<ref>منتظری، حکومت دینی و حقوق انسان، ۱۴۲۹ق، ص۸۸-۸۹؛ رضوانی، اسلام‌شناسی و پاسخ به شبهات، ۱۳۸۶، ص۳۹۱.</ref>
| |
|
| |
|
| ==پانویس==
| | و لما كان المقصود من وضع هذا الكتاب الترغيب في الدعاء و الحث عليه و حسن الظن بالله و طلب ما لديه فاعلم أنه قد ورد في الأخبار عن الأئمة الأطهار ما يؤكد ذلك و يدل عليه و يرغب فيه و يهدي إليه.<ref>عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 12</ref> |
| {{پانویس ۲}}
| |
|
| |
|
| ==منابع==
| | عدة الداعي و نجاح الساعي، ص: 341 |
| {{منابع}}
| | |
| * ابن اثیر جزری، علی بن محمد، أسد الغابة فى معرفة الصحابة، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ق.
| | الباب الأول في الحث على الدعاء و يبعث عليه العقل و النقل |
| * ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
| | |
| * ابن اسحاق، محمد بن اسحاق بن یسار، سیرة ابن اسحاق، بیروت، مکتب دراسات التاریخ و المعارف الاسلامیة، بی تا.
| | الباب الثاني في أسباب الإجابة |
| * ابن جوزی، أبو الفرج عبد الرحمن بن على، المنتظم فى تاریخ الأمم و الملوک، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۲ق.
| | |
| * ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ ابن خلدون، تحقیق خلیل شحادة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۸ق.
| | الباب الثاني في أسباب الإجابة |
| * ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.
| | |
| * ابن هشام الحمیری، السیرة النبویة، بیروت، دار المعرفة، بی تا.
| | الباب الرابع في كيفية الدعاء |
| * ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۵ق.
| | |
| * ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، بیروت، درالفکر- دارصادر، ۱۴۰۵ق.
| | الباب الخامس فيما ألحق بالدعاء و هو الذكر |
| * اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، محقق و مصحح: هاشم رسولی محلاتی، تبریز، بنی‌هاشمی، چاپ اول، ۱۳۸۱ق.
| | |
| * بغوی، حسین بن مسعود، معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۲۰ق.
| | الباب السادس في تلاوة القرآن |
| * بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷ق.
| | |
| * حلبی،ابوالفرج الحلبی الشامی، السیرة الحلبیة، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۲ق.
| | خاتمة الكتاب في أسماء الله الحسنى |
| * رضوانی، علی‌اصغر، اسلام‌شناسی و پاسخ به شبهات، قم، انتشارات مسجد جمکران، ۱۳۸۶ش.
| | |
| * شیخ مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.
| | == دریدن لباس در عزاداری == |
| * طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷ق.
| | من در اینجا به‌عنوان نمونه چند روایتی از کتاب‌های شیعه نقل می‌کنم: |
| * فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، تحقیق حسین اعلمی، تهران، انتشارات الصدر، ۱۴۱۵ق.
| | #ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و نوحه‌خوانی برای میت جایز نیست و لازم ندارد اما مردم نمی‌دانند. |
| * قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق طیب موسوی جزائری، قم، دار الکتاب، ۱۴۰۴ق.
| | #ابی‌عبدالله می‌فرماید: دادوفریاد و گریه و نوحه بر مرده لازم نیست و نباید صاحب‌عزا لباس پاره کند (سینه‌چاک کند). |
| * منتظری، حسینعلی، حکومت دینی و حقوق انسان، قم، ارغوان دانش، ۱۴۲۹ق.
| | #امام صادق هنگام مرگش وصیت کرد: به خاطر مرگ من صورت خود را نزده و لباس‌هایتان را پاره نکنید. |
| * واقدی، محمد بن عمر، المغازی، مصحح جونسن مارسدن، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۹ق.
| | منبع شبهه: سایت اسلام هاوس: http://www.islamhouse.com |
| {{پایان}}
| |