چله‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شمس تبریزی]] و [[مولوی]] هرچند در ابتدای سیر و سلوک خود به چله‌نشینی می‌پرداختند، اما در اواخر عمر با این کار مخالفت کردند.<ref>مصاحب، دایرة‌المعارف فارسی، ج۱، ذیل واژه.</ref>  همچنین، برخى صوفیان تأكید می‌كردند كه این رسم از محمدیان نیست و نوعى بدعت به‌شمار می‌رود.<ref>برای نمونه ن.ک: شمس تبریزی، شمس‌الدین محمد بن ملک‌داد، مقالات شمس تبریزی، تحقیق محمدعلی موحد،تهران، انتشارات خوارزمی، ۱۳۹۱ش،  ص۳۲۳.</ref> آنان رعایت حال مسكینان و رهاندن مظلومان از چنگ ظالمان را برای سالکان از هزاران خلوت چله بهتر می‌دانستند و بر آن بودند كه این رسوم اعتبارى ندارند و کار و تلاش است که سازنده و معتبر است.<ref>کاشانی بیدختی، «چله/ چله‌نشینی»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، ج۱۲، ص۱۰۳.</ref> سعدی شیرازی در ابیاتی نقد خود به ترک اجتماع از طریق چله‌نشینی چنین بیان کرده است:

}}