automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
آثار و بناهایی در [[ایران]] وجود دارد که به عنوان مدفن و مرقد برخی از [[انبیاء]] شناخته میشوند. از جمله دانیال | آثار و بناهایی در [[ایران]] وجود دارد که به عنوان مدفن و مرقد برخی از [[انبیاء]] شناخته میشوند. از جمله آرامگاه دانیال نبی در شوش، زیارتگاه چهارانبیاء (سلام سلوم سهولی القیا) در قزوین، حضرت حَیَقوق در همدان، قیدار نبی در زنجان، اشموئیل در ساوه، ارمیا در میامی مشهد، یوشع و شعیا در اصفهان، حزقیل در دزفول و حضرت شعیب در شوشتر. | ||
== دانیال نبی == | == دانیال نبی == | ||
[[پرونده:آرامگاه دانیال نبی.jpg|بندانگشتی| عکسی از آرامگاه دانیال نبی در شوش در سال ۱۹۸۹م.]] | [[پرونده:آرامگاه دانیال نبی.jpg|بندانگشتی| عکسی از آرامگاه دانیال نبی در شوش در سال ۱۹۸۹م.]] | ||
حضرت دانیال(ع) از پیامبران بنیاسرائیل است که ۶۰۶ سال پیش از میلاد [[حضرت مسیح(ع)]] به اسارت بُخت النصر درآمد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵؛ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> قبر حضرت دانیال(ع) در شوش خوزستان [[زیارتگاه]] مردم است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> | [[حضرت دانیال(ع)]] از پیامبران [[بنیاسرائیل]] است که ۶۰۶ سال پیش از میلاد [[حضرت مسیح(ع)]] به اسارت بُخت النصر درآمد.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳۷۵؛ محمد حرزالدین، مراقد المعارف، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۸۹، ج۱، ص۲۸۴.</ref> قبر حضرت دانیال(ع) در شوش خوزستان [[زیارتگاه]] مردم است.<ref>شمس الدین سامی افندی، قاموس اعلام ترکی، استانبول، ۱۳۰۸ق، بی جا، ج۳، ص۲۱۰۴.</ref> | ||
بقعه دانیال نبی در شهر شوش، بر کرانه رود شاوور قرار دارد و از مهمترین زیارتگاههای خوزستان است. در منابع جغرافیایی، به قبر دانیال نبی در بستر رود کرخه یا شاوور اشاره شده، اما نشانه یا کتیبهای که این موضوع را اثبات کند، بهدست نیامده است. بهنظر برخی باستانشناسان، بنای اولیه بقعه متعلق به قرن نهم است. بنای فعلی بقعه پس از وقوع سیل و تخریب بنای قدیمی، در ۱۲۸۷ زیرنظر ملاحسین معمار و شیخ جعفر شوشتری ساخته شدهاست<ref>صادقزاده دربان فیروزه، ارجح اکرم، «بقعه دانیال»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایرةالمعارف فارسی، ج۱۷، ذیل واژه.</ref> | بقعه دانیال نبی در شهر شوش، بر کرانه رود شاوور قرار دارد و از مهمترین زیارتگاههای خوزستان است. در منابع جغرافیایی، به قبر دانیال نبی در بستر رود کرخه یا شاوور اشاره شده، اما نشانه یا کتیبهای که این موضوع را اثبات کند، بهدست نیامده است. بهنظر برخی باستانشناسان، بنای اولیه بقعه متعلق به قرن نهم است. بنای فعلی بقعه پس از وقوع سیل و تخریب بنای قدیمی، در ۱۲۸۷ زیرنظر ملاحسین معمار و شیخ جعفر شوشتری ساخته شدهاست<ref>صادقزاده دربان فیروزه، ارجح اکرم، «بقعه دانیال»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دایرةالمعارف فارسی، ج۱۷، ذیل واژه.</ref> | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== چهار انبیاء == | == چهار انبیاء == | ||
[[پرونده:زیارتگاه چهارانبیاء قزوین.jpg|بندانگشتی|زیارتگاه چهارانبیاء (سلام، سلوم، سهولی، القیا) در قزوین]] | [[پرونده:زیارتگاه چهارانبیاء قزوین.jpg|بندانگشتی|زیارتگاه چهارانبیاء (سلام، سلوم، سهولی، القیا) در قزوین]] | ||
در خیابان پیغمبریه در شهر قزوین در مغرب عمارت چهل ستون، بقعهایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی چهار انبیاء میگویند که چهار پیامبر به نام سلام، سلوم، سهولی، القیا در آن دفن هستند.<ref>گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.</ref> | در خیابان پیغمبریه در شهر قزوین در مغرب عمارت چهل ستون، بقعهایست که آن را «پیغمبریه» و بعضی [[چهار انبیاء]] میگویند که چهار پیامبر به نام سلام، سلوم، سهولی، القیا در آن دفن هستند.<ref>گلریز، سید محمد علی، مینو دریا باب الجنه، انتشارات طه، چاپ اول، ۱۳۳۷ش، ج۱، ص۶۷۴.</ref> | ||
دربارة بنای پیغمبریه و کسانی که در آنجا به خاک سپرده شدهاند افسانهها و نوشتههای فراوانی وجود دارد که در مجموع نشان دهندة قدمت این محل است، ولی تاریخ بنای کنونی از دورة صفویه پیشتر نمیرود و رافعی در تدوین و حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده در میان بقعهها و مزارهای شهر، نامی از آن نبردهاند. تنها در کتیبة مدرسة پیغمبریه، بازمانده از دورة صفویه، با نام «مقام شریف» از آن یاد شده است. | دربارة بنای پیغمبریه و کسانی که در آنجا به خاک سپرده شدهاند افسانهها و نوشتههای فراوانی وجود دارد که در مجموع نشان دهندة قدمت این محل است، ولی تاریخ بنای کنونی از دورة صفویه پیشتر نمیرود و رافعی در تدوین و حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده در میان بقعهها و مزارهای شهر، نامی از آن نبردهاند. تنها در کتیبة مدرسة پیغمبریه، بازمانده از دورة صفویه، با نام «مقام شریف» از آن یاد شده است. | ||
درباره چهار پیامبر یهود که در این محل به خاک سپرده شدهاند، جز تذکرة مرحوم سیدتقی قزوینی که در مینودر آمده، هیچ سند تاریخی معتبر دیگری در دست نیست. دربارة این چهار پیامبر و این که آیا در متنهای بنی اسرائیل به آنها اشاره شده یا نه هیچیک از مقامهای روحانی یهودی و انجمن یهودیان اطلاعی در اختیار ندارند. به استناد منابع کهن، همزمان با مهاجرت حضرت دانیال به ایران، سه تن از یاران ایشان به نامهای حننیا و عزریا و میشائل با او به ایران آمدهاند. از سوی دیگر در منطقة ری و تهران تا دماوند گروهی از یهودیان سکونت داشتهاند. شاید قزوین نیز از این ویژگی برخوردار بوده و کسانی از بنی اسرائیل در آن شهر به خاک سپرده شده باشند، که نامهایشان دگرگون شده و به صورت امروزی درآمده است.<ref>پرویز ورجاوند، «پیغمبریه»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلام، ج۱، ص۲۹۸۱.</ref> | |||
[[پرونده:آرامگاه حیقوق نبی در تویسرکان همدان.jpg|بندانگشتی|آرامگاه حَیَقوق نبی در تویسرکان همدان]] | [[پرونده:آرامگاه حیقوق نبی در تویسرکان همدان.jpg|بندانگشتی|آرامگاه حَیَقوق نبی در تویسرکان همدان]] | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
== حزقیل نبی (ذوالکفل) == | == حزقیل نبی (ذوالکفل) == | ||
حِزْقیل، از پیامبران بزرگ بنیاسرائیل در سده ششم پیش از میلاد است. به نقل برخی منابع، حزقیل همان ذوالکِفْل است.<ref>بخشعلی قنبری، «حِزْقیل»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۴، ص۶۰۹۰.</ref> | حِزْقیل، از پیامبران بزرگ بنیاسرائیل در سده ششم پیش از میلاد است. به نقل برخی منابع، حزقیل همان ذوالکِفْل است.<ref>بخشعلی قنبری، «حِزْقیل»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۴، ص۶۰۹۰.</ref> آرامگاه منسوب به او در دزفول است. | ||
== حضرت حَجی == | == حضرت حَجی == |