وجود گناه در میان زنان با چادر و بدون چادر: تفاوت میان نسخه‌ها

پاكى نسل، صميميت خانوادگى و جلوگيرى از طلاق، آرامش روح افراد، عدم مانع براى فعالیت‌های اجتماعى، كرامت و احترام و عزت زن و تصعيد و تلطيف غريزه یعنی عشق، از فلسفه [[حجاب]] و عفاف است<ref>مطهری، مرتضی، یادداشت‌هاى استاد مطهرى، ج3، ص 178، تهران، صدرا، چ1، </ref>  که درمجموع همه‌اش به پاکی و گناه نکردن زن منتهی می‌شود. زنی که با این اعتقاد حجاب خود را رعایت کند قطعاً تا می‌تواند از ارتکاب گناه اجتناب می‌کند. اینکه با قاطعیت گفته‌شده است که چادری‌ها هزاران [[گناه]] مرتکب می‌شود و بی چادری‌ها مرتکب گناه نمی‌شوند و دلشان پاک است، سخن غیرعلمی و غیرواقعی است و نمی‌توان آن را ثابت کرد. بلکه با معیاری که بیان شد بی چادری‌ها برخلاف چادری‌ها که به دین و دستورات آن پای بند نیستند مانعی برای ارتکاب گناه ندارند و طبع قضیه اقتضا می‌کند که در میان آنان گناه بیشتر انجام بگیرد. اگر بی‌حجابی‌ آنان از مخالفت با دین ناشی شده باشد برای آنان اصلاً گناهی وجود ندارد تا گفته شود آنان مرتکب گناه نمی‌شوند و دلشان پاک است. افزون بر آن پاکی دل چیزی نیست که قابل‌اثبات باشد و همچنین عاملی که دل را پاک می‌کند در آنان وجود ندارد؛ زیرا پاکی دل با عمل به دستورات دینی و رعایت موازین اخلاقی امکان‌پذیر می‌گردد و کسی که هیچ باوری به دین ندارد و از عقل و فطرت سالم خود هم پیروی نکند ادعای پاکی دل برای آنان قابل‌پذیرش نیست. افزون بر این‌ها همین بی‌حجابی آنان در اثر مخالفت با دین و دستورات اخلاقی، خودش گناه است که پیوسته آن را با خودش دارد.