وجوب نماز قضا در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ}}[[قرآن]] تصریحی بر وجوب نماز قضاء ندارد. وجوب آن از برخی آیات قرآنی و برخی روایات ائمهٔ اطهار(ع) استنباط شده است. برای نمونه به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:

* [[خداوند]] در سورهٔ فرقان فرموده: {{قرآن|وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَه لِّمَنْ أَرَادَ أَن یَذَّکرَ|ترجمه=و او همان کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرارداد برای کسی که بخواهد متذکر شود.|سوره=فرقان|آیه=۶۲}} برخی مفسران براساس این آیه استنباط کرده‌اند که روز و شب جانشین یکدیگرند؛ کسانی که واجبی از آنان فوت شده است، در زمان دیگر، باید قضاء عمل واجب را به‌جا آورند.<ref>کاشانی، تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ۱۳۳۶ش، ج۶، ص۳۸.</ref> عنبسه العابد از [[امام صادق(ع)]] در مورد این آیه سؤال کرد؛ امام(ع) فرمود: یعنی، قضاء نمازهایی که شب از تو فوت شده را در روز به‌جا بیاوری و قضاء نمازهایی که روز از تو فوت شده را در شب به‌جا بیاوری.<ref>راوندی، فقه القرآن، ج۱، ص ۱۲۳–۱۲۴.</ref>

در روایاتی از ائمهٔ شیعه‌(ع) نیز مطالبی دربارهٔ وجوب نماز قضاء آمده است.<ref>شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، تهران، کتاب فروشی صدوق، بی تا، اول، ص۵۱۷.</ref>