۶٬۸۱۴
ویرایش
هر فریب‌خورده‌ای سزاوار سرزنش نیست (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۱۶
، ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[ابن ابی‌الحدید]]، شارح نهج‌البلاغه، این کلام امام علی(ع) را برای افرادی مانند سعد بن ابی‌وقاص، محمد بن مسلمه و عبدالله بن عمر دانسته که از همراهی با امام علی(ع) برای حضور در جنگ‌ها امتناع ورزیدند.<ref>شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید، ج۱۸، ص۱۱۹.</ref> در مقابل، [[جایگاه علامه مجلسی|علامه مجلسی]] این تعبیر را برای این افراد، غیر ثابت دانسته و معتقد است دلیلی وجود ندارد که این کلام در مورد این افراد گفته شده باشد.<ref name=":0"/> به اعتقاد علامه مجلسی در این کلام علی(ع) دو احتمال وجود دارد: | [[ابن ابی‌الحدید]]، شارح نهج‌البلاغه، این کلام امام علی(ع) را برای افرادی مانند سعد بن ابی‌وقاص، محمد بن مسلمه و عبدالله بن عمر دانسته که از همراهی با امام علی(ع) برای حضور در جنگ‌ها امتناع ورزیدند.<ref>شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید، ج۱۸، ص۱۱۹.</ref> در مقابل، [[جایگاه علامه مجلسی|علامه مجلسی]] این تعبیر را برای این افراد، غیر ثابت دانسته و معتقد است دلیلی وجود ندارد که این کلام در مورد این افراد گفته شده باشد.<ref name=":0"/> به اعتقاد علامه مجلسی در این کلام علی(ع) دو احتمال وجود دارد: | ||
* هر فریب‌خورده‌ای سزاوار سرزنش نیست؛ زیرا ممکن است فریب خوردن او امری غیر ارادی و غیر اختیاری بوده باشد. | * هر فریب‌خورده‌ای سزاوار سرزنش نیست؛ زیرا ممکن است فریب خوردن او امری غیر ارادی و غیر اختیاری بوده باشد. | ||
* احتمال دارد مقصود امام این باشد که افراد فریب‌خورده سرزنش نمی‌شوند؛ زیرا خطاب و گفتار نفعی برای آنان ندارد.<ref name=":0">بحار الأنوار (ط - بیروت)، | * احتمال دارد مقصود امام این باشد که افراد فریب‌خورده سرزنش نمی‌شوند؛ زیرا خطاب و گفتار نفعی برای آنان ندارد.<ref name=":0">بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج۳۴، ص۲۸۷.</ref> | ||
براساس روایات برخی فریب خوردگان سزاوار سرزنش هستند: | براساس روایات برخی فریب خوردگان سزاوار سرزنش هستند: | ||