هروله: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۷۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''هروله''' نوعی دویدن آرام است که توسط مردان در ایام [[حجّ]] بین [[صفا]] و [[مروه]] انجام می شود. این عمل در حج [[مستحب]] است. در منابع [[حدیث]] و تاریخ مطلبی راجع به هروله [[امام حسین(ع)]] در [[روز عاشورا]] وجود ندارد هر چند انجام آن در مراسم [[عزاداری]] محرم به عنوان سوگواری اشکالی ندارد.
{{درگاه|امام حسین|واژه‌ها}}
'''هَروله''' نوعی دویدن آرام است که توسط مردان در ایام [[حج]] بین [[صفا]] و [[مروه]] انجام می شود. این عمل در حج [[مستحب]] است. در منابع [[حدیث]] و تاریخ مطلبی راجع به هروله [[امام حسین(ع)]] در [[روز عاشورا]] وجود ندارد هر چند انجام آن در مراسم [[عزاداری]] محرم به عنوان سوگواری اشکالی ندارد.
== معنای هروله ==
== معنای هروله ==
معنای لغوی: به معنی حالتی بین دویدن و راه رفتن عادی است؛ یعنی دویدن آرام.
معنای لغوی: به معنی حالتی بین دویدن و راه رفتن عادی است؛ یعنی دویدن آرام.
خط ۱۲: خط ۱۳:
معنای اصطلاحی: هروله به راه رفتن در بخشی از مسعی (محل سعی بین صفا و مروه) که حاجیان و عمره‌گذاران در [[مکه]] انجام می‌دهند؛ یعنی سعی بین صفا و مروه که از [[ارکان حج]] و عمره است. در قسمتی از این محل مستحب است که حاجی و عمره‌گذار مرد، هروله کند، یعنی به راه رفتن خود کمی سرعت دهد. به طوری که نه راه رفتن عادی باشد و نه دویدن با سرعت. به این عمل هروله می‌گویند.
معنای اصطلاحی: هروله به راه رفتن در بخشی از مسعی (محل سعی بین صفا و مروه) که حاجیان و عمره‌گذاران در [[مکه]] انجام می‌دهند؛ یعنی سعی بین صفا و مروه که از [[ارکان حج]] و عمره است. در قسمتی از این محل مستحب است که حاجی و عمره‌گذار مرد، هروله کند، یعنی به راه رفتن خود کمی سرعت دهد. به طوری که نه راه رفتن عادی باشد و نه دویدن با سرعت. به این عمل هروله می‌گویند.


==هروله در انجام حجّ==
==هروله در انجام حج==
[[فقیهان]] و عارفان می‌گویند: مستحب است که مردان به صورت آرام، در بخشی از مسیر بین صفا و مروه بدوند و هروله کنند این به معنای فرار از [[هوای نفس]] و زیر پا گذاشتن غرور و قدرت آدمی است.<ref>نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، اسرار و معارف حج، تهران، دار الحدیث، ۱۳۸۵ش ص۱۹۱.</ref>
[[فقیهان]] و عارفان می‌گویند: مستحب است که مردان به صورت آرام، در بخشی از مسیر بین صفا و مروه بدوند و هروله کنند این به معنای فرار از [[هوای نفس]] و زیر پا گذاشتن غرور و قدرت آدمی است.<ref>نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، اسرار و معارف حج، تهران، دار الحدیث، ۱۳۸۵ش ص۱۹۱.</ref>


خط ۱۹: خط ۲۰:
و هم چنین مستحب است که حاجی در وادی محسّر که مکانی بین مشعر و منی است و محل نابودی [[اصحاب فیل]] است، به صورت هروله رد شود و توقف نکند.<ref>صافی گلپایگانی، مناسک حج، ص۱۶۴، مسئله ۱۶۳.</ref>
و هم چنین مستحب است که حاجی در وادی محسّر که مکانی بین مشعر و منی است و محل نابودی [[اصحاب فیل]] است، به صورت هروله رد شود و توقف نکند.<ref>صافی گلپایگانی، مناسک حج، ص۱۶۴، مسئله ۱۶۳.</ref>


در فلسفه استحباب هروله در مسعی آمده که [[شیطان]] خود را به [[ابراهیم(ع)]] نمایاند و ابراهیم از دست او گریخت تا با وی هم سخن نشود<ref>مجلسی، محمد باقر، همان، ص۲۳۷.</ref> یا اینکه ابراهیم به دستور جبرئیل بر شیطان حمله‌ور شد و شیطان گریخت.<ref>همان، ص۲۳۴.</ref>
در فلسفه استحباب هروله در مسعی آمده که [[شیطان]] خود را به [[ابراهیم(ع)]] نمایاند و ابراهیم از دست او گریخت تا با وی هم سخن نشود<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۲۳۷.</ref> یا اینکه ابراهیم به دستور جبرئیل بر شیطان حمله‌ور شد و شیطان گریخت.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۲۳۴.</ref>


از این رو دویدن (هروله) و به تعبیر دیگر راه رفتن سریع، در بین صفا و مروه مرسوم شد.
از این رو دویدن (هروله) و به تعبیر دیگر راه رفتن سریع، در بین صفا و مروه مرسوم شد.
خط ۵۵: خط ۵۶:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]
۱۵٬۲۲۷

ویرایش