نماز و بخشش گناه در کلام امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

عمر انسان یکی از با ارزش‌ترین و گران بهاترین چیزها در دنیا است.

فرمودند: «الفرصه تمُرُّ مَرَّ السحابِ فانْتَهِزوا فُرَصَ الخیْر»<ref>عبده، محمد، نهج البلاغه، بیروت، دارالمعرفت، ج۴، ص۶، کلمه قصار ۲۱.</ref> فرصت‌ها هم چون عبور ابرها می‌گذرد، بنابراین فرصت‌های نیک را غنیمت بشمرید.

در پاسخ به سؤال می‌توان چنین گفت: که حضرت علی (ع) فرمود: «ما أهمنی ذنب امهلت بعده حتی اصلی رکعتین و أسأل الله العافیه؛ گناهی که بعد از آن، مهلت دو رکعت نماز برایم باشد مهم نیست چرا که در این نماز عفو و عافیت را از خدا می‌طلبم».

از این کلام استفاده نمی‌شود که اگر کسی قصد توبه داشته باشد پس می‌تواند گناه کند. امام (ع) با این بیان می‌خواهد دیگران را از معصیت و نافرمانی خدا برحذر دارد بدین علت که هر لحظه ممکن است مرگ انسان از راه برسد و انسان اصلاً فرصت هیچ کاری را نداشته باشد، پس بر گناه کاران لازم و ضروری است که هر چه زودتر دست از گناه بکشند قبل از آن که فرصت از دست برود، زیرا که ارزش انسان بسیار بالاتر از این است که در منجلاب گناه گرفتار شود.

 

 

 

 

 

 

 

لازم است ذکر شود که این بیان امام (ع) تلقین و درس است از برای دیگران و اشاره است به آن که ادای نماز، کفاره گناهان و سیئات است وگرنه آن حضرت از این حکم مستثنی است و به جهت آن که معصوم است از همه خطیئات و منکرات و هیچ گناهی از آن بزرگوار سر نمی‌زد.

۱ـ شرح غررالحکم، جمال الدین محمد خوانساری، ج۷، ص۹۷، ناشر: انتشارات دانشگاه تهران، چاپ چهارم، سال ۱۳۶۶.

۲ـ فی ظلال نهج البلاغه، محمد جواد مغنیه، ج۴، ص۳۹۸، ناشر: دارالعلم للملاین، چاپ سوم، سال ۱۳۵۸.

۳ـ نماز، محسن قرائتی.

  | شناسه =

  | تیترها =

  | ویرایش =

  | لینک‌دهی =

  | اولویت =

  | کیفیت =