|
|
| (۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{ویرایش}}
| |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| آیا نماز در شریعت پیامبران گذشته، مثل حضرت عیسی و حضرت موسی ـ علیهما السلام ـ هم بوده است؟ کیفیت آن به چه شکلی بوده است؟ | | آیا نماز در شریعت ادیان دیگر مانند یهودیت و مسیحیت نیز بوده است؟ به چه شکلی انجام می‌شود؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| | [[نماز در ادیان الهی]] یکی از مناسک مهم بوده است. بر اساس [[قرآن]]، [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت عیسی(ع)]] مأمور به خواندن نماز شده‌اند. بنابرقرآن در زمان [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)|اسماعیل(ع)]] نیز نماز وجود داشته است. |
|
| |
|
| == جایگاه نماز در ادیان غیر ابراهیمی ==
| | در مورد کیفیت نماز در ادیان الهی اینطور آمده است: |
| از آنجائی که خداوند سرشت انسان را خداپرست آفریده و خداشناسی و خداگرایی فطری است، لذا بشر در طول تاریخ همواره به دنبال پرستش و عبادت معبودی بوده است که مظهر و نمود عینی آن عبادت در ادیان الهی، در نماز تجلّی یافته است. امّا اگر بیشتر درباره این موضوع کنکاش کنیم در می‌یابیم که مسئله نیایش به ویژه نماز، مخصوص ادیان وحیانی نبوده، بلکه در ادیان غیر وحیانی (غیر الهی) هم مطرح بوده است.
| |
|
| |
|
| == جایگاه نماز در آئین یهود ==
| | نماز یهودیان دو نوع است: فردی مانند نماز شهرت، مینحا و معاریو. نماز جماعت که کمتر از ده نفر نباید باشد. در نماز جماعت همه نماز گذاران ذكرها را با هم تكرار مي‌كنند. بخش‌هاي اندكي از نماز توسط پيش نماز تنهايي خوانده مي‌شود. |
| در اینجا ابتدا از قرآن به عنوان متقن‌ترین منبعی که خبر از گذشتگان داده است، شواهدی را درباره نماز در شریعت حضرت موسی(ع) خواهیم آورد.
| |
|
| |
|
| وقتی حضرت موسی(ع) در راه رسالت الهی با همسرش از وطن هجرت نمود و سر به بیابان گذاشت و در تاریکی و ظلمت شب، به طوفان و باران برخورد کرد و به خاطر سختی‌ها و مشکلات فراوان دستخوش اضطراب و ناراحتی گشت، پروردگار مهربان برای آرامش او به او وحی نمود که: {{قرآن|اننی انّا اللّه لا اله الاّ انا فاعبدنی و اقم الصلوه لذکری}}<ref>طه/ ۱۴.</ref> یعنی همانا من اللّه هستم و معبودی جز من نیست، پس مرا عبادت کن و نماز را برای یاد من بپادار.
| | نماز مسیحیان همانند نماز حضرت عیسی دارای سه بخش است که در بخش نخست برای خود، در بخش دوم برای [[حواریون|شاگردان خود]] و در بخش سوم برای همه [[مؤمن|مؤمنان]] دعا کرد. در اين نماز فرقي ندارد که نمازگزار ايستاده يا نشسته باشد؛ در حال سجده يا رکوع و چشمانش بسته يا باز باشد. |
|
| |
|
| در این آیه پس از بیان عبادت خدای یکتا، به حضرت موسی، مسئله نماز یادآوری شده است. در آیه ای دیگر به موسی و برادرش هارون دستور داده شده که: «شما و پیروانتان در مصر منزل گیرید و خانه‌هایتان را قبله و معبد قرار دهید و نماز به پا دارید.»}}<ref>یونس/ ۸۷.</ref> در این آیه هم، خطاب به موسی و هارون به پا داشتن نماز مطرح گردیده است. | | بر اساس قرآن در دروان حضرت ابراهیم(ع) نمازی مرسوم بوده است که دارای رکوع و سجده بوده و [[نماز جماعت]] نیز برگزار می‌شده است. |
|
| |
|
| اما در مورد چگونگی اقامه نماز در میان بنی اسرائیل، در کتاب اشعیا، فصل چهل و پنجم، آیه ۲۴ معین شده است.
| | ==در دین یهودیت== |
| | سخنان خداوند با حضرت موسی هنگام حضور در [[کوه طور]] در ابتدای [[سوره طه]] ذکر شده است، در یکی از این آیات، خدا به حضرت موسی دستور به خواندن نماز می‌دهد. {{قرآن|إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي|ترجمه=همانا! من خدایم که جز من معبودی نیست، پس مرا بپرست و نماز را برای یاد من برپا دار|سوره=طه|آیه=۱۴}} |
|
| |
|
| در بنی اسرائیل معمول بوده است که رکوع و سجود و تشهد و خم کردن زانویی، نداشته و ندارند و جمیعاً عباداتشان به صورت گروهی است که چهارزانو می‌نشینند و بسیار دو زانو نشستن را بد می‌دانند و از آن اعراض کرده و می‌کنند و بچّه‌ها را از ابتدا از نشستن دو زانو منع می‌کنند.<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۲۲۷.</ref> | | در آیه دیگری نیز خداوند ذیل دستوراتی، به خواندن نماز اشاره می‌کند. {{قرآن|وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ وَأَخِيهِ أَنْ تَبَوَّآ لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُيُوتًا وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ|ترجمه=و به موسی و برادرش وحی کردیم که خانه هایی در سرزمین مصر برای قوم خود فراهم آورید، و خانه هایتان را روبروی هم قرار دهید، و نماز را برپا دارید، و مؤمنان را [به رهایی از چنگال فرعونیان] مژده ده.|سوره=یونس|آیه=۸۷}} |
|
| |
|
| بالاخره در کتاب گنجینه تلمود چنین نتیجه‌گیری شده: «دانشمندان یهود، دعا و نماز را چیزی بزرگتر و والاتر از در خواستی برای رفع احتیاجات مادّی می‌دانند در عین حال که تقاضای زندگی جسمانی را از یاد نبرده‌اند.
| | نماز یهودیان دو نوع است: |
|
| |
|
| == جایگاه نماز در آئین مسیحیت ==
| | * '''نمازهاي واجب فردي:''' یک) نماز شهرت: از سپيده دم تا يك سوم روز. دو) نماز مينحا: از ظهر تا اندكي قبل از غروب. سه) نماز معاريو: پس از غروب آفتاب تا طلوع ماه.<ref>کتاب مقدس، عهد عتیق، كتاب ارمياء: فصل۳، آیه۱۴.</ref> |
| خداوند در آیات متعدّدی چندین بار از حضرت عیسی(ع) سخن به میان آورده است. آنگاه که حضرت مریم ـ علیهما السلام ـ به معجزه خداوند، بدون داشتن همسر حامله گردید و فرزندش حضرت عیسی(ع) را به دنیا آورد. این وضع حمل موجب شگفتی و حتّی باعث تهمت ناروا به او گردید که در این هنگام مریم به فرمان خدا سکوت کرده و تنها کاری که انجام داد این بود که اشاره به نوزادش کرد و افراد ماجرا جو را به طرف گهواره عیسی(ع) ارجاع داد. امّا این کار بیشتر تعجّب آنها را برانگیخت و برخی آن را حمل بر سخریه گرفته و خشمناک شدند ولی این حال چندان به طول نکشید، چرا که آن نوزاد زبان به سخن گشود و گفت: {{قرآن|انّی عبداللّه آتانی الکتاب و جعلنی نبیّا و جعلنی مبارکا این ما کنت و اوصانی بالصلاه و الزکاه ما دمت حیّاً<ref>مریم/ ۳۰.</ref> به درستی که من بنده خدایم به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر قرار داده است، مرا هر کجا باشم مایه برکت گردانید و تا زنده ام به زکات و نماز سفارش کرد.
| |
|
| |
|
| این آیه دلالت دارد به این که نماز و زکات و نیکی به پدر و مادر، بر امّت‌های گذشته نیز واجب بوده است، پس حکمش ثابت می‌باشد و در هیچ شریعتی امر به آن نسخ نشده است.<ref>الجامع الاحکام القرآن، ج۱۱، ص۱۰۳.</ref>
| | * '''نماز جماعت:''' نماز جماعت با دست كم دَه نفر برپا مي‌شود، به اين دَه تن (نصاب) يا (مينيان) گفته مي‌شود. همه نماز گذاران ذكرها را با هم تكرار مي‌كنند. بخش‌هاي اندكي از نماز توسط پيش نماز تنهايي خوانده مي‌شود.<ref>تلمود، ص۱۰۲. دايره المعارف، يهود، يهوديت، و صهيونيسم، ص۲۴۵. گنجينه‌اي از تلمود، ترجمه فريدون گرگاني، تهران، نشر فريبا، ۱۳۵۰ش ص۱۰۳.</ref> |
|
| |
|
| این آیه به خوبی مؤیّد این مطلب می‌باشد که در شریعت آسمانی حضرت عیسی(ع)، نماز و اقامه آن، از واجبات مهمّی بوده که از طرف خداوند از ابتدای تولّد به آن حضرت توصیه شده بود و مادرش حضرت مریم(ع) هم از طرف فرشتگان امر به اقامه نماز شده بود.
| | ==در دین مسیحیت== |
| | در هنگام سخن گفتن حضرت عیسی(ع) در گهواره، توصیه به نماز خواندن از جانب خدا ذکر شده است. {{قرآن|وَ أَوْصَانِي بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ مَا دُمْتُ حَيًّا|ترجمه=و مرا تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرده است.|سوره=مریم|آيه=۳۰}} در آیه دیگری خطاب به [[حضرت مریم]] اینطور ذکر شده است که {{قرآن|يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ|ترجمه=ای مریم! فروتنانه برای پروردگارت به طاعت برخیز و سجده به جای آور و با رکوع کنندگان رکوع کن.|سوره=آل عمران|آیه=۴۳}}. |
|
| |
|
| چنانچه از جمله پندهای حضرت عیسی(ع) در انجیل است: «به حقّ برایتان می‌گویم، چیزی بالاتر از نماز از نظر شرافت اخروی و یاری کننده تر بر حوادث دنیوی نیست و چیزی نزدیک تر از آن به خداوند رحمان نیست، پس مداومت بر آن نمایید و آن را زیاد بشمرید؛ و هر کار شایسته‌ای نزدیک می‌کند (ما را) به خدا، پس نماز به سوی او نزدیک کننده تر است و برگزیده تر، در نزد اوست.»<ref>تحف العقول، ص۵۰۸.</ref>
| | بلندترین نماز حضرت عیسی(ع) آخرین نمازی است که با [[حواریون|شاگردان خود]] به‌جا آورد. این نماز به سه بخش تقسیم می‌شود؛ اوّل [[دعا]] برای خودش، دوم دعا برای محافظت شاگردانش و سوم دعا به جهت [[مؤمن|مؤمنانی]] که از آن زمان تا [[آخر الزمان]] ایمان خواهند آورد. این نماز نسبت به سایر نمازهای وی، دارای اهمیت بیشتری دانسته شده است.<ref>قاموس، کتاب مقدّس، ص۸۸۹.</ref> در اين نماز فرقي ندارد که نمازگزار ايستاده يا نشسته باشد؛ در حال سجده يا رکوع و چشمانش بسته يا باز باشد.<ref>قاموس کتاب مقدس، جيمز هاکس، ص۳۸۴.</ref> |
|
| |
|
| بلندترین نمازی که مسیح به جا می‌آورد و نسبت به سایر نمازها اهمیّتش بیشتر است همان نماز آخری است که حضرتش با شاگردان خود بجا آورد، که به سه قسم تقسیم می‌شود. اوّل دعا به جهت خودش فی نفسه، دوم دعائی که به جهت محافظت شاگردان خود فرمود، سوم دعا به جهت مؤمنین که از آن وقت تا آخر الزمان ایمان خواهند آورد.<ref>قاموس، کتاب مقدّس، ص۸۸۹.</ref>
| | ==نماز حضرت ابراهیم== |
| | بنا بر آیه {{قرآن|وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ|ترجمه=و به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که خانه ام را برای طواف کنندگان و اعتکاف کنندگان و رکوع کنندگان وسجده گذاران پاکیزه کنید.|سوره=بقره|آیه=۱۲۵}} نماز در زمان [[حضرت ابراهیم(ع)]] و [[حضرت اسماعیل(ع)|اسماعیل(ع)]] وجود داشته و دارای [[رکوع]] و [[سجده]] بوده است. |
|
| |
|
| اما در مورد این که قبل از اسلام به چه نحو نماز می‌خواندند، آیا تمام امت‌های گذشته یک جور نماز می‌خواندند یا نمازهای آنها متفاوت بوده است، در چه وقت یا چه تعداد و با چه اذکاری نماز می‌خواندند، چیز زیادی نمی‌دانیم اما بعضی نکات را که می‌توان با توجه به آیات و روایات بدست آورد از جمله این که:
| | ==جستارهای وابسته== |
|
| |
|
| نماز آنها رکوع و سجود داشته است. آیه ۱۲۵ بقره می‌گوید: «ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که خانه مرا برای طواف‌کنندگان و مجاوران و رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان پاک و منزه کنید». علامه طباطبایی در اینجا می‌گوید: «گویا مراد از رکوع‌کنندگان و سجده‌کنندگان نمازگزاران می‌باشد»<ref>. طباطبائی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، انتشارات اسلامی، ۱۳۶۳، ج۱، ص۴۲۳.</ref> و به جای این که نمازگزار بگوید، گفت «رکوع کننده و سجده‌کننده» چون این دو حالت در نماز عبودیت و خضوع بنده را بیشتر متجلی می‌کنند و دو حالت شاخص و بارز نمازگزار می‌باشند.
| | *[[روزه در ادیان آسمانی]] |
|
| |
|
| بر امت‌های پیشین پنجاه نماز در پنجاه وقت واجب بوده است. امام موسی بن جعفر ـ علیهما السّلام ـ از پدرانش نقل می‌کند که شب معراج خداوند به پیامبر(ص) فرمود: بر امت‌های گذشته پنجاه نماز در پنجاه وقت واجب بود و … آنها را از امت تو برداشتم.»
| | ==منابع== |
| | |
| نمازهای آنها در سفر و حضر به یک اندازه بود. چرا که در حدیثی پیامبر(ص) می‌فرمایند: خدا به من و امت من هدیه‌ای داده است که به سایر امت‌ها نداده است و این کرامتی از جانب خدا نسبت به ما بوده است. سؤال کردند: ای رسول خدا آنچه چیزی می‌باشد، فرمود: «این که روزه را در سفر افطار می‌کنید و نماز را کوتاه و شکسته به جای می‌آورید و اگر کسی چنین نکند، هدیه خدای عزوجل را رد کرده و نپذیرفته است.»<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴، ج۱۷، ص۲۸۸.</ref>
| |
| | |
| آنها نیز نمازشان را به جماعت به جا می‌آوردند. طبق روایتی باید تعدادشان به یازده نفر می‌رسید تا بتوانند نماز را به صورت جماعت بخوانند. «در سنت ابراهیم و اسحاق این بود که نماز را به جماعت نمی‌خواندند تا این که ۱۱ نفر شوند، یکی امام باشد و ده نفر مأموم»<ref>. همان، ج۱۲، ص۲۲۴.</ref> اما در اسلام برای اقامه نماز جماعت دو نفر هم کافی است.
| |
| | |
| خلاصه اظهار عبودیت با افعال و اذکار خاصی که نماز نامیده می‌شود در همه امت‌ها بوده است اما کیفیت و کمیت آن متفاوت بوده است.
| |
| {{پایان پاسخ}}
| |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
| | |
| == مطالعه بیشتر ==
| |
| ۱. میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۷، چ ۱، ج۳، ص۱۳ و ۱۴.
| |
| | |
| ۲. شهید سید محمد باقر صدر، کلیاتی پیرامون عبادات اسلامی.
| |
| | |
| ۳. آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳, انتشارات هدف.
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}}
| |
| | |
| == منابع == | |
| {{پانویس|۲}} | | {{پانویس|۲}} |
| {{شاخه | | {{شاخه |
| | شاخه اصلی = اخلاق | | | شاخه اصلی = اخلاق |
| |شاخه فرعی۱ = عبادات | | | شاخه فرعی۱ = عبادات |
| |شاخه فرعی۲ = نماز | | | شاخه فرعی۲ = نماز |
| |شاخه فرعی۳ = | | | شاخه فرعی۳ = |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه = شد |
| | تیترها = | | | تیترها = شد |
| | ویرایش = | | | ویرایش = شد |
| | لینک‌دهی = | | | لینک‌دهی = شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه =شد |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر = شد |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | | بازبینی نویسنده = |
| | بازبینی = | | | بازبینی = |
| | تکمیل = | | | تکمیل = |
| | اولویت = | | | اولویت = ج |
| | کیفیت = | | | کیفیت = ج |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |
| | <references /> |