نقش ارتباط نسبی با پیامبر در انتخاب امامان شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام برگزیده شدن به امامت، خطاب به خدا گفت:‌ «آیا این مقام الهی به فرزندان من (از نسل‌های بعدی) هم می‌رسد؟».<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> خداوند فرمود: «عهد من به ستمگران نمی‌رسد.»<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> این گفتار اشاره به این دارد که یکی از شرایط امامت و مقام [[خلیفة الله|خلیفة‌اللهی]] [[عصمت]] از [[گناه]] و [[ظلم]] است؛ زیرا گناه، ظلم به خود است. با توجه به این آیه، معیار امامت «از نسل ابراهیم بودن» نیست و این که خداوند [[نبوت]] و امامت را در فرزندان و نسل ابراهیم قرار داده به خاطر شایستگی‌های خود او و لیاقت برخی از فرزندان او است؛ بنابراین، تنها «از نسل ابراهیم بودن» دلیل بر نبوت یا امامت نخواهد بود.  

افزون بر عصمت، برخی از شرایط امامت چنین است: