نقش ارتباط نسبی با پیامبر در انتخاب امامان شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امامت]] دارای شرایطی خاص است. خدا بر اساس [[علم ازلی]] خود می‌دانست آن شرایط در چه کسانی خواهد بود؛ بنابراین آن افراد خاص که امامان دوازده‌گانه [[معصوم]] هستند را برای امامت برگزید. برخی از شرایط امامت چنین‌اند:  

[[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام برگزیده شدن به امامت خطاب به خدا  گفت:‌ «آیا این مقام الهی به فرزندان من (از نسل‌های بعدی) هم می‌رسد؟».<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> خدا پاسخ داد: «عهد من به ستمگران نمی‌رسد.»<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> این پاسخ اشاره به این دارد که یکی از شرایط امامت و مقام [[خلیفة الله|خلیفة‌اللهی]] [[عصمت]] از گناه و ستم است. یعنی از نسل ابراهیم بودن معیار امامت نیست و این که خداوند [[نبوت]] و امامت را در فرزندان و نسل ابراهیم قرار داده به خاطر شایستگی‌های خود او و لیاقت برخی از فرزندان او است؛ بنابراین، تنها از نسل ابراهیم بودن دلیل بر نبوت یا امامت نخواهد بود.  

درباره [[امامان]] دوازده‌گانه [[معصوم]](ع) نیز چنین بوده و تنها از نسل پیامبر(ص) بودن، دلیل بر امامت آنها نیست؛ چنانچه در سادات غیر از امامان معصوم(ع)، امامت وجود ندارد. شاهد دیگر [[امام علی(ع)]]<nowiki/>‌ است که با وجود اینکه از امامان معصوم(ع) و [[اهل‌بیت(ع)]] است، از نسل [[پیامبر اسلام(ص)]] نیست.