|
|
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| {{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
| |
| {{شروع متن}} | | {{شروع متن}} |
| {{سوال}} | | {{سوال}} |
| اگر خداوند از رگ گردن نزدیکتر است، جمله دعای ابوحمزه ثمالی که فرموده است {{متن عربی|أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَرِیبُ الْمَسَافَةِ}} مسافت اینجا چه معنی دارد؟
| | جمله دعای ابوحمزه ثمالی که فرموده است {{متن عربی|أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَرِیبُ الْمَسَافَةِ}} مسافت اینجا چه معنی دارد؟ |
| {{پایان سوال}} | | {{پایان سوال}} |
| {{پاسخ}} | | {{پاسخ}} |
| با مطالعه آیات قرآن و روایات معصومین(ع) به تعبیرات گوناگونی در رابطه با خدا برخورد میکنیم، مثلاً در سه جای قرآن نسبت به خدا تعبیر {{قرآن|... بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ}}<ref>آل عمران/آیه ۱۵ و ۲۰؛ غافر/۴۴.</ref> خدا (به امور) بندگان بینا است، و چندین مورد هم {{قرآن|بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ}}<ref>بقره/۱۱۰، ۲۳۳، ۲۳۷ و ۲۶۵.</ref> خداوند به اعمال شما بینا است. همچنین کلمه «قریب» در مورد خداوند در قرآن زیاد استعمال شدهاست؛ مثلاً در سوره مبارکه بقره چنین آمدهاست: {{قرآن|وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَه الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ|ترجمه=هنگامی بندگان من از تو درباره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم دعای دعاکننده را، به هنگامی که مرا میخواند، پاسخ میگویم|سوره=بقره|آیه=۱۸۶}} و در سوره هود میفرماید: {{قرآن|فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی قَرِیبٌ مُجِیبٌ|ترجمه=از او آمرزش بطلبید سپس به سوی او بازگردید که پروردگارم (به بندگان خود) نزدیک و اجابت کننده (خواستههای آنها) است|سوره=هود|آیه=۶۱}}، و در سوره سبأ آمده: {{قرآن|إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ|ترجمه=او شنوای نزدیک است|سوره=سبأ|آیه=۵۰}}.
| | [[امام سجاد(ع)]] در دعای سحر ماه رمضان که به [[دعای ابوحمزه ثمالی]] معروف است، چنین فرمودهاند که {{متن عربی|أَنَّ الرَّاحِلَ إِلَیْکَ قَرِیبُ الْمَسَافَةِ|ترجمه=کوچکننده به سوی تو راهش نزدیک است.}}<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۵۸۲.</ref> در تفسیر این تعبیر آوردهاند کسی که به سوی خداوند حرکت نماید فاصله معنوی او تا رسیدن به رحمت خداوند کوتاه میشود. نزدیکی و دوری انسان از خداوند، نزدیکی و دوری معنوی است نه مسافت مکانی. خداوند در قرآن میفرماید: {{قرآن|وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ|ترجمه=ما از رگ گردن به او (انسان) نزدیکتریم|سوره=ق|آیه=۱۶}}، این تعبیر تشبیه و مبالغه است و نزدیکی به انسان با علم و قدرت است نه به مکان و مسافت. خداوند همیشه به انسانها نزدیک است به این معنا است که کاملاً از احوالات آنها خبر دارد، اما نزدیک شدن انسانها به خدا و نزدیکی معنوی آنان به اعمال و رفتار خودشان بستگی دارد.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان، قم، انتشارات اسراء، ج۱۸، ص۵۱۸.</ref> |
|
| |
|
| مقابل قریب، کلمهٔ بعید است که موارد مختلفی از این مادّه در قرآن آمده، مثلاً در سوره بقره آیه ۱۷۶: {{قرآن|لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ}} در شکافی عمیق قرار دارند و در سوره ابراهیم، آیه ۳: {{قرآن|أُولَئِکَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ}} آنها در گمراهی دوری هستند. یقیناً در این موارد مقصود، دور بودن مکانی نیست بلکه مراد، دور بودن از حقیقت و رحمت و لطف و فیوضات الهی است.
| | کلمه «قریب» در مورد خداوند در قرآن استفاده شده است؛ در [[سوره بقره]] آمده: {{قرآن|ترجمه=هنگامی بندگانم از تو درباره من سؤال کنند، (بگو:) من نزدیکم؛ دعای دعاکننده را به هنگامی که مرا میخواند، پاسخ میگویم.|سوره=بقره|آیه=۱۸۶}} و در [[سوره هود]]: {{قرآن|ترجمه=از او آمرزش بطلبید سپس به سوی او بازگردید که پروردگارم (به بندگان خود) نزدیک و اجابتکننده (خواستههای آنها) است|سوره=هود|آیه=۶۱}}، و در [[سوره سبأ]]: {{قرآن|إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ|ترجمه=او شنوای نزدیک است|سوره=سبأ|آیه=۵۰}}. |
|
| |
|
| با توجه به آیات ذکر شده مشخص میشود که مقصود از «بینا بودن» و «نزدیک بودن»، معنای ظاهری این الفاظ که در اذهان ما وجود دارد نیست، چون که معنای ظاهری «دیدن» این است که به وسیله چشم صورت میگیرد، و لازمه چشم داشتن این است که صاحب چشم دارای جسم باشد، همچنین معنای ظاهری «نزدیک بودن» این است که دو چیز از نظر مکانی فاصله بین آنها کم شود که لازمه آن نیز جسم بودن است، در حالی که طبق اعتقادات ما و دلالت ادلّه عقلی، خداوند سبحان جسم نیست، تا با چشم خود ببیند و به انسانها نزدیک شود، پس مراد از بینا بودن و نزدیک بودن این است که خداوند احاطه علمی کامل نسبت به بندگان دارد و از احوالات آنها آگاهی دارد و حتی از درون انسانها نیز خبر دارد، و این که امام سجاد (ع) در دعای ابوحمزه ثمالی به خدای خود عرض میکند که: «أنّ الراحل إلیک قریب المسافه» یعنی کسی که به سوی تو حرکت نماید و کوچ کند فاصله معنوی بین او تا رسیدن به رحمت بیمنتهای و ذات اقدس تو نزدیک میشود و مقصود از نزدیکی و دوری انسان از خداوند، نزدیکی و دوری معنوی هست نه مسافت مکانی. خداوند در قرآن میفرماید: {{قرآن|وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ}}<ref>ق/۱۶.</ref> ما از رگ گردن به او (انسان) نزدیکتریم، این مثلی است که خدای تعالی برای علم او به احوال آدمی بیان کردهاست و از باب تشبیه و مبالغه است و این نزدیکی به انسان به علم و قدرت است نه به مکان و مسافت.
| | مقابل قریب، کلمه بعید است که موارد مختلفی از این ماده در قرآن آمده است. در سوره بقره آیه ۱۷۶: {{قرآن|لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ|ترجمه=در شکافی بعید (عمیق) قرار دارند}} و در سوره ابراهیم، آیه ۳: {{قرآن|أُولَئِکَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ|ترجمه=آنها در گمراهی دوری هستند}}. مقصود در این موارد، دور بودن مکانی نیست بلکه مراد، دور بودن از حقیقت و رحمت و لطف و فیوضات الهی است.{{پایان پاسخ}} |
| | |
| بنابراین خداوند همیشه به انسانها نزدیک است یعنی کاملاً از احوالات او خبر دارد، امّا نزدیک شدن انسانها به خدا و تقرب معنوی آنان به اعمال و رفتار خودشان بستگی دارد.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان، قم، انتشارات اسراء، ج۱۸، ص۵۱۸.</ref>
| |
| {{پایان پاسخ}} | |
| {{مطالعه بیشتر}}
| |
| | |
| == برای مطالعهٔ بیشتر ==
| |
| * تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، انتشارات اسراء، قم، ج۱۸، ص۵۱۸.
| |
| | |
| * اخلاق در قرآن، حضرت آیت الله مصباح یزدی، مؤسسه پژوهشی امام خمینی، ج۱، ص۲۷۲ الی ۳۰۰.
| |
| {{پایان مطالعه بیشتر}}
| |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
خط ۳۰: |
خط ۱۹: |
| }} | | }} |
| {{تکمیل مقاله | | {{تکمیل مقاله |
| | شناسه = | | | شناسه =- |
| | تیترها = | | | تیترها =- |
| | ویرایش = | | | ویرایش =شد |
| | لینکدهی = | | | لینکدهی =شد |
| | ناوبری = | | | ناوبری = |
| | نمایه = | | | نمایه = |
| | تغییر مسیر = | | | تغییر مسیر = |
| | ارجاعات = | | | ارجاعات = |
| | بازبینی = | | | بازبینی =شد |
| | تکمیل = | | | تکمیل = |
| | اولویت = | | | اولویت =ج |
| | کیفیت = | | | کیفیت =ب |
| }} | | }} |
| {{پایان متن}} | | {{پایان متن}} |