نجاست سگ: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۸۵۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا در رابطه با نجاست سگ آیه ای در قرآن مجید آمده است؟
آیا سگ نجس است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
تمام جزئیات و فروعات احکام، در قرآن بیان نشده است. بسیاری از احکام و فروعات، توسط پیامبر اسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) بیان شده است. اگر خداوند تمام فروعات و جزئیات احکام اسلامی را در قرآن جمع‌آوری می‌کرد؛ لازمه اش آن بود که چندین جلد قرآن داشته باشیم؛ لذا به مسائل کلیات پرداخته و جزئیات را به سفرای خود محوّل نموده است.
فقهای شیعه و اهل‌سنت اغلب فتوا به نجاست سگ داده‌اند. این فتوا برخاسته از روایات و اجماع است و در قرآن به آن اشاره‌ای وجود ندارد. سید مرتضی برخلاف دیگر فقهای شیعه، فتوا بر پاک بودن موی سگ داده است. در میان اهل‌سنت فقه مالکی، معتقد به طهارت سگ است.


{{قرآن|وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ}}<ref>نحل/ ۴۴.</ref> ای پیامبر(ص) ما به سوی تو قرآن را نازل کردیم تا این که برای مردم بیان نمائی.
== نجاست سگ در روایات ==
اصلی‌ترین دلیل برای حکم نجاست سگ، احادیثِ مرتبط با این حکم است. یکی از احکامی که در قرآن بیان نشده ولی در احادیث  [[پیامبر اسلام(ص)]] و یا ائمه معصوم(ع)  بیان گردیده است، نجاست سگ است. به عنوان نمونه، در روایتی ابی‌سهل قریشی از [[امام صادق(ع)]] در مورد گوشت سگ سؤال کرد. ایشان فرمودند: سگ نجس است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش، ج۶، صفحه ۲۴۵.</ref>


یکی از احکامی که قرآن آن را بیان نکرده ولی در روایات آمده است، حرمت و نجاست سگ است. برای مثال: ابی سهل قرشی؛ قال: سألت ابا عبدالله(ع) عن نحم الکلب. فقال: هو نجس. در جای دیگر آمده است: فقال رجسٌ نجس. ابی سهل قریشی می‌گوید: از اما جعفر صادق(ع) از گوشت سگ سؤال کردم. ایشان فرمودند: سگ پلید و نجس است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵، ج۱، صفحه ۲۴۵.</ref> حتی در وسائل الشیعه<ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، قم، مؤسسهٔ آل البیت، ج۴، ص۳۵۲.</ref> ج۴، ص۳۵۲، بابی را به نجاست پوست و مو و پشم سگ و خوک اختصاص داده است که آن را نجس و خرید و فروش آنرا حرام می‌داند.
[[شیخ حر عاملی]] از علمای شیعه در کتاب [[وسائل الشیعه]] بخشی را به نجاست پوست، مو و پشم سگ و خوک اختصاص داده است و در آن سگ را نجس و خرید و فروش آن را حرام می‌داند.<ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت، ج۴، ص۳۵۲.</ref> تمامی فقها، سگ را نجس العین می‌دانند.<ref>خمينی، روح الله، موسوعة الإمام الخميني (استفتائات امام خمينى)، ج۱، ص۳۵۰</ref> و از ادله احکام این فتوا را برداشت کرده‌اند.<ref>گلپايگانى، سید محمدرضا، مجمع المسائل، ج۱، ص۳۴</ref>


لازم است ذکر شود: خرید و فروش سگ برای انتفاع از او مانند صید و نگهداری گله و خانه و… اشکال ندارد.<ref>ر. ک. رساله عملیه فقها، قسمت نجاست سگ.</ref>
البته خرید و فروش سگ برای استفاده مفید مانند صید، نگهداری گله و خانه و … اشکال ندارد.<ref>رساله عملیه فقها، قسمت نجاست سگ.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}


== مطالعه بیشتر ==
== نجاست سگ از منظر سید مرتضی و مالکیه ==
۱. تهذیب، شیخ طوسی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۵، ج۱، صفحه ۲۲۵ و ج۹، صفحه ۳۹.
تمامی فقهای شیعه سگ را عین نجس می‌دانند. [[سید مرتضی]] (درگذشته ۴۳۶ق) تنها فقیهی است که موی سگ را پاک می‌داند. و اعتقاد دارد مذهب شیعه هم چنین نظری دارد. و این نسبت را به ابوحنیفه هم می‌دهد.<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ص۱۰۰.</ref> وی دلیل فتوای خود را بی روح بودن مو و نیز آیه ۸۰ سوره نحل می‌داند:{{قرآن|وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَيَوْمَ إِقَامَتِكُمْ ۙ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِينٍ|ترجمه=و خدا براى شما خانه‌هايتان را مايه آرامش قرار داد، و از پوست دامها براى شما خانه‌هايى نهاد كه آن‌[ها] را در روز جابجا شدنتان و هنگام ماندنتان سبك مى‌يابيد، و از پشمها و كُركها و موهاى آنها وسايل زندگى كه تا چندى مورد استفاده است [قرار داد].|سوره=نحل|آیه=۸۰}}


۲. وسائل الشیعه، حر عاملی، مؤسسه آل البیت، قم، ۱۴۰۹، ج۱، صفحه ۲۲۶.
[[مذهب مالکیه]] هم اعتقاد بر عدم نجاست سگ دارد.<ref>مغنية، شيخ محمد جواد، الفقه على المذاهب الخمسة، ج۱، ص۲۴.</ref> در روایتی آمده است که پیامبر(ص) گفته است ظرفی که سگ آن را لیسیده را هفت بار بشویید. مالکی با استناد به آیه{{قرآن|فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ|ترجمه=از آن صيد كه برايتان مى‌گيرند و نگه مى‌دارند بخوريد|سوره=مائده|آیه=۴}} به این روایت اشکال می‌کند.<ref>محسنى، شيخ محمد آصف، مسايل كابل، ج۱، ص۱۴۴.</ref> {{مطالعه بیشتر}}


۳. اصول کافی، کلینی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۵، ج۱، صفحه ۲۴۵.
==منابع==
{{پایان مطالعه بیشتر}}
 
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = اسلام
|شاخه فرعی۱ = عبادت در قرآن
| شاخه فرعی۱ = مباحث فقهی اسلام
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
| شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
| بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:آیات و سوره‌ها]]
[[رده:نجاسات]]
۱۵٬۲۴۳

ویرایش