نام درهای بهشت و جهنم
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
لطفاً اسامی درهای بهشت و جهنم را بنویسید؟
در مورد درهای جهنم در قرآن آمده است: ﴿لَهَا سَبْعَه أَبْوَابٍ لِکُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ؛ [دوزخى] كه براى آن هفت در است، و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مى‌شوند].﴾(حجر:۴۴)
در رابطه با اسامی درهای بهشت، در روایات مختلف اسلامی اسامی اکثر آنها معین شده، و شیخ صدوق در کتاب «من لایحضره الفقیه» حدیثی را نقل می‌کند از پیغمبر اکرم(ص) که در آن حدیث اسامی پنج در از درهای بهشت مشخص شده است: ۱. در رحمت ۲. در صبر ۳. در بلاء ۴. در شکر ۵. در اعظم.[۱] و نیز در کتاب خصال حدیثی را از امیر المومنین(ع) نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: «ان للجنه ثمانیه ابواب، باب یدخل منه النبییون و الصدیقون، و باب یدخل منه الشهداء و الصالحون، و خمسه ابواب یدخل منها شیعتنا و محبونا»[۲] به راستی که برای بهشت هشت درب است یکی: دری که پیغمبران و صدیقان از آن وارد می‌شوند، دیگری: دری که شهداء و صالحین از آن وارد می‌شوند، و پنج در هست که شیعیان و محبین ما از آن داخل می‌شوند.
یکی از درهای بهشت درِ مجاهدین است. یکی از درهای بهشت ریان است، و فقط روزه‌داران از آن وارد می‌شوند، یکی باب المعروف که مربوط به محسنین است و یکی باب الرحمه و یکی باب البصیر، و یکی باب الشکر، یکی باب اعظم که محل دخول عباد صالحون و اهل زهد و ورع است.[۳]
و اما اسامی درهای جهنم، در روایات اسلامی به این مطلب اشاره شده و اسامی آنها معین شده‌اند که خلاصه آنها چنین است: ۱. جحیم. ۲. لظی ۳. سقر ۴. حطمه ۵. هاویه ۶. سعیر ۷. جهنم[۴]
مطالعه بیشتر
۱. تفسیر عیاشی، ج۲، ص ۲۴۳، حدیث ۱۹، تألیف محمد بن مسعود بن عیاش، ناشر، تهران، مکتبه علمیه الاسلامیه.
۲. تفسیر جامع تألیف سید ابراهیم بروجردی، ج۳، ص۴۷۲، انتشارات صدر.
۳. تفسیر اثنی عشری، ج۷، ص۱۱۳، تألیف حسین بن احمد الحسینی، چاپ اول، تهران، انتشارات میقات، سال ۱۳۶۴–۱۳۶۳ ش.
۴. و خصوصاً پیام قرآن، تألیف آیت الله ناصر مکارم شیرازی و همکاران، قم، مدرسه الامام علی بن ابیطالب(ع)، چ اول، ۱۳۷۰، ج۶، ص۳۰۷–۳۱۵ (مربوط به درهای بهشت)، ص۴۱۵–۴۲۲، (مربوط به درهای جهنم).
منابع
- ↑ ابن بابویه معروف به صدوق، محمد؛ من لا یحضره الفقیه، قم، جامعه مدرسین، ج۱، ص۲۹۵.
- ↑ صدوق؛ محمد؛ الخصال، قم، جامعه مدرسین، جزء ۲، ص۴۰۷.
- ↑ شریف لاهیجی، محمد شیخ علی، تفسیر شریف لاهیجی، تهران، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، سال ۱۳۶۳ شمسی، ج۳، ص۸۹۱.
- ↑ ر. ک. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، قم، مؤسسه دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۴، ج۱، ص۳۷۶.