۲٬۱۵۱
ویرایش
نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۷
، ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳کامل الزیارات تک جلدی است و نباید در آدرس دهی جلد 1 آورده شود. آدرس پاورقی بعد از حدیث آورده شد.
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (کامل الزیارات تک جلدی است و نباید در آدرس دهی جلد 1 آورده شود. آدرس پاورقی بعد از حدیث آورده شد.) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
'''نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا''' نامه‌ای است که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۹.</ref> | '''نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا''' نامه‌ای است که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۱۸۹.</ref> | ||
امام حسین(ع) پس از ورود به [[کربلا]] نامه‌ای خطاب به برادر خود [[محمد بن حنفیه]] و سایر افراد قبیله بنی‌هاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.</ref> متن این نامه کوتاه را ابن‌قولویه در کتاب [[کامل الزیارات]] از [[امام محمد باقر(ع]]) نقل کرده است: | امام حسین(ع) پس از ورود به [[کربلا]] نامه‌ای خطاب به برادر خود [[محمد بن حنفیه]] و سایر افراد قبیله بنی‌هاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.</ref> متن این نامه کوتاه را ابن‌قولویه در کتاب [[کامل الزیارات]] از [[امام محمد باقر(ع]]) نقل کرده است: | ||
{{عربی|بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ|ترجمه=به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم که نزد او هستند. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود}}. | {{عربی|بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ<ref>ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، نجف، دار المرتضویه، باب۲۳، ص۷۵، حدیث۱۶.</ref>|ترجمه=به نام خداوند رحمت‌گر مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم که نزد او هستند. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود}}. | ||
این نامه امام حسین(ع) را نموداری از بینش اساسی او درباره حقیقت دنیا و [[آخرت]] تلقی کرده‌اند. از نظر امام حسین(ع) ارزش دنیا و زندگی دنیایی، بدون انجام وظایفی چون قیام در راه حق و [[عدالت]]، مساوی با هیچ است؛<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.</ref> زیرا آنچه موقت و زودگذر است نمی‌تواند بیش از این ارزش داشته باشد. از نظر امام حسین(ع) همه زندگی دنیایی با همه لذایذ آن، با نبودن عدالت و آزادی با حیاتی همراه با شکنجه و عذاب یکسان است و تفاوتی ندارد.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> | این نامه امام حسین(ع) را نموداری از بینش اساسی او درباره حقیقت دنیا و [[آخرت]] تلقی کرده‌اند. از نظر امام حسین(ع) ارزش دنیا و زندگی دنیایی، بدون انجام وظایفی چون قیام در راه حق و [[عدالت]]، مساوی با هیچ است؛<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹.</ref> زیرا آنچه موقت و زودگذر است نمی‌تواند بیش از این ارزش داشته باشد. از نظر امام حسین(ع) همه زندگی دنیایی با همه لذایذ آن، با نبودن عدالت و آزادی با حیاتی همراه با شکنجه و عذاب یکسان است و تفاوتی ندارد.<ref>نجمی، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، ص۱۸۹-۱۹۰.</ref> | ||