automoderated، ناظمان (CommentStreams)
۱۵٬۱۶۱
ویرایش
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== متن روایت == | == متن روایت == | ||
# | # | ||
در روایتی [[روایت مرفوع|مرفوع]] (عدم ذکر راوی) عمرو زیات از [[امام صادق(ع)]] گزارش میکند: جبرئیل بر محمد (ص) نازل شد و گفت: ای محمد! خدا تو را مژده میدهد به مولودی که از فاطمه (س) متولد میشود و امت تو او را بعد از تو میکشند فرمود: ای جبرئیل! سلام به پروردگارم، مرا به مولودی که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازی نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و همان سخن را گفت، پیغمبر فرمود: ای جبرئیل! سلام به پروردگارم مرا به مولودی که از فاطمه متولد شود و امتم او را بکشند نیازی نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و گفت: ای محمد! پروردگارت به تو سلام میرساند و تو را مژده میدهد که امامت و ولایت و وصیت را در ذریه آن مولود قرار میدهد، فرمود: راضی گشتم، سپس نزد فاطمه فرستاد که خدا مرا به مولودی مژده میدهد که از تو متولد میشود و پس از من امتم او را میکشند، فاطمه پیغام داد که مرا به مولودی که امت تو او را پس از تو بکشند نیازی نیست، پیغمبر پیغام داد که خدا امامت و ولایت و وصیت را در ذریه او قرار داده، او هم پیغام داد که من راضی گشتم. | |||
«پس به ناخوشی او را آبستن شد و به ناخوشی زائید و از آبستن شدن تا از شیر گرفتنش سی ماه بود، و چون به قوت رسید و چهل ساله شد، گفت: پروردگارا! مرا وادار کن تا نعمت تو را که به من و به پدر و مادرم انعام | «پس به ناخوشی او را آبستن شد و به ناخوشی زائید و از آبستن شدن تا از شیر گرفتنش سی ماه بود، و چون به قوت رسید و چهل ساله شد، گفت: پروردگارا! مرا وادار کن تا نعمت تو را که به من و به پدر و مادرم انعام کردهای سپاسگزارم و عملی شایسته کنم که پسند تو باشد و بعضی از فرزندانم را شایسته کن» اگر او نمیفرمود: بعضی از فرزندانم را شایسته کن، همه فرزندان آن حضرت امام میشدند، و امام حسین (ع) از فاطمه (علیها السلام) و از هیچ زن دیگر شیر نخورد، بلکه او را خدمت پیغمبر (ص) میآوردند و آن حضرت انگشت شصتش را در دهان او میگذارد و او به اندازهای که دو روز و سه روزش را کفایت کند، از آن میمکید، پس گوشت حسین (ع) از گوشت و خون رسول خدا (ص) روئید. و فرزندی ششماهه متولد نشد، جز عیسی بن مریم (ع) و حسین بن علی (ع).<ref>کلینی، الکافی (ط - الإسلامیه)، ج۱، ص۴۶۴ و ۴۶۵.</ref> | ||
== بررسی سندی == | == بررسی سندی == |