مهاجرین و انصار با توجه به آیه ۱۰۰ سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

مهاجرین به پیشگامان در اسلام و هجرت گفته می‌شود، ولی انصار کسانی بودند که پیامبر(ص) و یاران مهاجرش را یاری دادند.<ref>طباطبائی، سیّد محمد حسین، تفسیر المیزان، ج۹، تهران: دارالکتب الاسلامیه، پنجم، ۱۳۷۲، ص۳۹۲؛ و مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، تهران: دارالکتب الاسلامیه، هیجدهم، ۱۳۷۶، ص۱۰۰؛ قرائتی، محسن، تفسیرنور، ج۵، قم: مؤسسهٔ در راه حق، اوّل، ۱۳۷۷، ص۱۲۲.</ref> خداوند تبارک و تعالی در آیهٔ یاد شده می‌فرماید: «رضایت و خشنودی او شامل مهاجران و انصار نخستین، که دارای برنامه صحیحی بودند می‌شود، نه این‌که می‌خواهد مهاجران و انصار را چه خوب باشند و چه بد، مشمول رضایت خود قرار دهد، افزون بر این که این موضوع با عقل نیز سازگار نیست، زیرا عقل هیچ‌گونه امتیازی برای یاران پیامبر(ص) بر دیگران قائل نیست، چه تفاوتی میان ابوجهل‌ها و کسانی است که نخست ایمان آوردند و سپس از آیین او منحرف شدند، وجود دارد؟ بنابراین، کسانی که از آیین اسلام منحرف شدند، مهاجر و انصاری نیستند که مورد رضایت خدا قرار بگیرند. در متون تاریخ اسلامی بسیار کسانی بودند که روزی در ردیف مهاجران و انصار بودند، و سپس از راه خود منحرف و مورد خشم و غضب پیامبر(ص) که همان خشم و غضب خدا است، قرار گرفتند، هر چند اهل سنّت قائل به پاک بودن صحابه پیامبر(ص) از هر معصیّتی می‌باشند، ولی این برداشت درست نیست و از قبیل انکار بدیهیّات است. اگر آن‌ها گناه کردند ولی باز هم خدا از آن‌ها راضی است، معنای آن، این است که خدا به گناه رضایت داده است. و این نظریه بسیار ناصواب است. چه کسی می‌تواند طلحه و زبیر که در آغاز از یاران خاص پیامبر(ص) بودند و هم چنین برخی از همسران پیامبر(ص) که خون مردم بی گناه را ریختند تبرئه کند؟ آیا خدا به این خون ریزی‌ها راضی بود؟