مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۶

۱٬۶۵۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Rezapour

automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، moderator، مدیران

۱۱٬۸۷۷

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 مأمون، خلیفه بنی‌عباس، جلسه مناظره‌ای میان امام رضا و برخی بزرگان مذاهب و ادیان مختلف قرار داد. علی بن محمد بن جهم از امام رضا در مورد عصمت انبیاء سوال کرد. امام گفت که عصمت انبیاء را قبول دارد. ابن‌جهم به برخی آیات قرآن استناد کرده و از آن‌ها،‌ گناه برخی انبیاء از جمله حضرت آدم، ذا النون، یوسف و داوود اشکال کرده است و امام به این آیات جواب داد.<ref>عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 193</ref>
-== حضرت آدم ==
+== آدم(ع) ==
 ابن‌جهم در مورد حضرت آدم به آیه {{قرآن|ترجمه=آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و ناکام ماند.|سوره=طه|آیه=۱۲۱}} استدلال کرد.<ref name=":0">عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: ۱۹۲.</ref>
@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 براساس این روایت، امام رضا(ع) قصد یوسف را نه در کامجویی از آن زن، بلکه قتل او دانسته است. از امام رضا(ع) در این روایت آمده که یوسف اگر برهان الهی را نمی‌دید، تصمیم داشت آن زن را بکشد.<ref>عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 193</ref>
-== حضرت داوود ==
+== داوود(ع) ==
 ابن‌جهم در مورد حضرت داوود به داستانی از تورات استناد کرد که داود دلبسته زنی شوهردار شده و اسباب کشته شدن آن مرد را فراهم آورد و سپس با زن ازدواج کرد.<ref>عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 193</ref> امام پس از شنیدن این سخنان، با دست بر پیشانی خود زد و [[آیه «انا لله و انا الیه راجعون»|آیه انا لله و انا الیه راجعون]] را خواند. امام در ادامه از این‌گونه نسبت‌ها به پیامبران الهی، اظهار تعجب کرد.<ref name=":1">عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 194</ref>
@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 امام همچنین در مورد حضرت داوود به داستان قضاوت او نیز پرداخته و آن مسئله و آیات<ref>سوره ص، آیات ۲۲-۲۴.</ref> پیرامون آن را توضیح می‌دهد.<ref name=":1" />
-==پیامبر اسلام==
+==پیامبر اسلام(ص)==
 ابن‌جهم در مورد پیامبر اسلام به آیه {{قرآن|ترجمه=و آنچه در دل پنهان می‌داشتی، خدا می‌خواست آشکار سازد.|سوره=احزاب|آیه=۳۷}}
-وَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ تُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاهُ‏ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَرَّفَ نَبِيَّهُ ص أَسْمَاءَ أَزْوَاجِهِ فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ أَسْمَاءَ أَزْوَاجِهِ فِي دَارِ الْآخِرَةِ وَ أَنَّهُنَّ أُمَّهَاتُ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِحْدَاهُنَّ مَنْ سُمِّيَ لَهُ زَيْنَبُ بِنْتُ جَحْشٍ وَ هِيَ يَوْمَئِذٍ تَحْتَ زَيْدِ بْنِ حَارِثَةَ فَأَخْفَى اسْمَهَا فِي نَفْسِهِ وَ لَمْ يُبْدِهِ لِكَيْلَا يَقُولَ‏[1] أَحَدٌ مِنَ الْمُنَافِقِينَ إِنَّهُ قَالَ فِي امْرَأَةٍ فِي بَيْتِ رَجُلٍ إِنَّهَا إِحْدَى أَزْوَاجِهِ مِنْ أُمَّهَاتِ الْمُؤْمِنِينَ وَ خَشِيَ قَوْلَ الْمُنَافِقِينَ فَقَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاهُ‏ يَعْنِي فِي نَفْسِكَ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مَا تَوَلَّى تَزْوِيجَ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ إِلَّا تَزْوِيجَ حَوَّاءَ مِنْ آدَمَ ع وَ زَيْنَبَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص بِقَوْلِهِ‏ فَلَمَّا قَضى‏ زَيْدٌ مِنْها وَطَراً زَوَّجْناكَها الْآيَةَ[2] وَ فَاطِمَةَ مِنْ عَلِيٍّ ع قَالَ فَبَكَى عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْجَهْمِ فَقَالَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَنَا تَائِبٌ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَنْ أَنْطِقَ فِي أَنْبِيَاءِ اللَّهِ ع بَعْدَ يَوْمِي هَذَا إِلَّا بِمَا ذَكَرْتَهُ.<ref>عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 195</ref>
+امام رضا(ع) علت نزول این آیه را در این می‌داند که پیامبر، اسامی زنان خود، در دنیا و آخرت را اطلاع یافت. یکی از این زنان زینب دختر جحش بود که در آن زمان همسرِ زید بن حارثه بود. پیامبر از آشکار کردن نام این زن پرهیز داشت تا مبادا منافقان بگویند پیامبر، زن دیگری را همسز خود می‌خواند. پیامبر از گفتن این مطلب ترس داشت و خداوند به او یادآوری کرد که خدا شایسته ترس است.<ref>عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 195</ref>
 {{پایان پاسخ}}